Ο σεβασμιότατος ομιλητής είπε μεταξύ άλλων και τα εξής: «Ἔχω μιά ὄμορφη πνευματική ἐμπειρία, ἡ ὁποία ὁπωσδήποτε συμπίπτει καί μέ τίς δικές σας ἐπιθυμίες καί ἀναζητήσεις καί θἄθελα νά μιλήσουμε ἀπόψε γι’ αὐτήν. Ὁ ἀοίδιμος Γέροντάς μου, ὁ πνευματικός μου πατέρας, ὁ «παπποῦς», ὁ π. Δαμασκηνός τοῦ Μακρινοῦ, μᾶς ἔλεγε ὅτι ὅλη ἡ ζωή μας πρέπει νά γίνῃ μία ἑορτή. Ὅτι πρέπει νά χαιρώμαστε κάθε ὥρα καί κάθε στιγμή τοῦ ἐπιγείου βίου μας σάν ἑορτή. Νά χαιρώμαστε ὅπως τίς ἑόρτιες ἡμέρες καί ὧρες. Καί ὅταν ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ, ἡ Γερόντισσα στήν πρώτη μου ἑορτή μοῦ ἔστειλε μία ἑόρτια κάρτα μέ τήν φωτογραφία του κάτω ἀπ’ τήν ὁποία ἔγραψε τόν λόγο τοῦ «παπποῦ»: «Δεσπότη μου, ποιήσωμεν τήν ζωήν ἡμῶν ἑορτήν μίαν». Αὐτή εἶναι ἡ ἀναζήτησις τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ σύγχρονος ὅμως ἄνθρωπος ἐξωστράκισε καί τίς ἑορτές. Δέν ταιριάζει στόν σημερινό μηχανοκρατούμενο πολιτισμό μας κατά τήν γνώμη τους ἡ ἑορτή. Οἱ ἑορτές μπῆκαν στό περιθώριο ἤ καί ἀποχρωματίστηκαν γιά τούς πολλούς. Καί βέβαια ἡ Ἐκκλησία μας μέ τά ἱερά Μυστήριά της ὅλη τήν ζωή μας τήν μεταβάλλει σέ διαρκῆ ἑορτή. Πρό πάντων ἡ γέννησις, ἡ βάπτισις, ὁ ἀρραβώνας, ὁ Γάμος εἶναι ἀφορμές ἑορτῶν καί ἐναλλαγές ἑόρτιες μέσα στό βίο καί μέ τή συμμετοχή τῶν πιστῶν σ’ αὐτά ὅλη ἡ ζωή της ἑορτοποιεῖται. Ἡ Ἐκκλησία προεορτάζει καί μεθεορτάζει τίς μεγάλες γιορτές, θέλοντας νά μᾶς δείξῃ ὅτι δέν πρέπει νά ἐξερχώμαστε ἀπό τό ἑόρτιο κλῖμα ποτέ. Ἐλᾶτε λοιπόν νά ἑορτάσουμε. Νά κάνουμε ὅλοι μας τή ζωή ἑορτή. Νά ζοῦμε τίς ὄμορφες μέρες καί τά χρόνια μας, «συνεορτάζοντες ταῖς φιλεόρτοις τάξεσιν», τήν ἀέναο ἑορτή τῶν ἑορτῶν καί πανήγυρι τῶν πανηγύρεων, τήν Ἁγία Ὀρθόδοξη Πίστι μας».