Του Κ. Γκιάστα
Φωτ. Β. Ντάμπλης
Στην Ελλάδα οι μισοί πάνε αργά: «Άντε ρε φίλε μια ώρα. Μας γκάστρωσες. Κοίτα τι κάνει ο άνθρωπος;» και δώστου κόρνα για να πιάσει στην άκρη και την ώρα που τον προσπερνάς τον κοιτάς κιόλας για να του δείξεις την αγριάδα σου.
Οι άλλοι μισοί όμως τρέχουν σαν τρελοί: «Πω,πω τον είδες πώς πέρασε; Μα είναι τρελός. Πόσο τρέχει; Εεε γι’ αυτό σκοτώνονται μετά» και του ρίχνεις και μια μούντζα κουνώντας το κεφάλι σου ειρωνικά.
Γιατί στο φανάρι; Εκεί ή ξεχνιέσαι ή ξεχνάς. Δεν υπάρχει μέση λύση. Εσύ ο ίδιος που στο προηγούμενο φανάρι έγραφες ένα μήνυμα στο κινητό σου και σου κόρναρε ο από πίσω για να του κάνεις κίνηση απαξίωσης με το χέρι κοιτώντας τον μέσα από τον καθρέπτη, είσαι ο ίδιος που στο επόμενο φανάρι πρόλαβες να πατήσεις κόρνα πριν ο προπορευόμενος βάλει πρώτη και φύγει.
*Ιστορίες οδηγικής, όχι τρέλας αλλά καθημερινότητα για τους ελληνικούς δρόμους. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός πως οι Έλληνες αναδείχθηκαν πρωταθλητές της "αγενούς συμπεριφοράς" σε μια δημοσκόπηση που δόθηκε την Πέμπτη στη δημοσιότητα από το ίδρυμα Vinci auroroutes και με αφορμή αυτό μας λέει ο πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτών Υποψήφίων Οδηγών Νομού Λάρισας κ. Αποστόλης Καραφύλλης. «Τίποτα δεν είναι τυχαίο και τίποτα δεν μπορεί να κρυφτεί ειδικά από τους δρόμους την ώρα της οδήγησης» σχολιάζει στην «Ε». Βέβαια δεν είναι κάτι που προσπαθούμε να κρύψουμε αφού το 74% των Ελλήνων παραδέχονται πως βρίζουν τους άλλους οδηγούς την ίδια στιγμή που μόλις το 56% των Ευρωπαίων αναγνωρίζουν πως το κάνουν τουλάχιστον κατά καιρούς.
«Πιστεύω πως δεν χρειαζόμασταν μια τέτοιου είδους έρευνα για να μας το πιστοποιήσει» συνεχίζει ο κ. Καραφύλλης. «Είναι θέμα κουλτούρας πάνω στο τιμόνι που εμείς δεν την έχουμε και δύσκολα θα την αποκτήσουμε στο άμεσο μέλλον. Η κυκλοφοριακή αγωγή πρέπει να μπει με σοβαρότητα στα ελληνικά σχολεία και από πολύ μικρές ηλικίες εντατικά». Για το αν και πόσο ευθύνονται οι σχολές οδήγησης μας λέει: «Όταν κάποιος έρχεται στη σχολή οδήγησης και είναι 20 και 30 ετών δεν μπορώ εγώ να του μάθω πώς θα μιλήσει σε έναν άλλο οδηγό γιατί είναι ήδη διαμορφωμένος χαρακτήρας» και αρχίζει να μας μιλάει με παραδείγματα: «Επειδή όλη την ημέρα είμαι στους δρόμους και παρατηρώ τόσο τις συμπεριφορές όσο και τα λάθη, έχω καταλήξει στο ότι δεν πρέπει ποτέ μα ποτέ να πεις σε έναν Έλληνα οδηγό πως δεν είναι καλός οδηγός ή πως έχει κάνει λάθος. Για να καταλάβετε μια φορά σε έναν μονόδρομο μπήκε κάποιος ανάποδα ενώ εμείς κάναμε μάθημα. Στην αρχή μας έβριζε γιατί εκτίμησε πως εμείς φταίγαμε, μα μόλις του εξηγήσαμε το λάθος του, έφυγε και δεν ζήτησε ούτε συγγνώμη».
Όσον αφορά τώρα στη διαφορά των δύο φύλων βάσει δικής του εκτίμησης και εμπειρίας τονίζει: «Πιστεύω πως οι γυναίκες χάνουν πιο εύκολα την υπομονή τους στο τιμόνι και γίνονται πιο εύκολα αγενείς από τους άνδρες. Βέβαια αυτό δεν είναι απόλυτα τεκμηριωμένο αλλά είναι μια προσωπική εικόνα που έχω σχηματίσει αυτά τα χρόνια βάσει της εργασίας μου».
Ζητώντας του να μας πει αν τα τελευταία χρόνια οι καταστάσεις στους ελληνικούς δρόμους έχουν οξυνθεί υπογραμμίζει με νόημα: «Πριν από τις φιλικές δηλώσεις τα πράγματα ήταν πολύ χειρότερα καθώς σε κάθε μικροτροχαίο με υλικές ζημιές είχαμε καβγά».
