2016: Η ιστορία της και το πέρασμά της από τη Λάρισα, εκτός από το μεγάλο αντιπλημμυρικό έργο που υπάρχει και σήμερα, έμεινε να θυμίζει ένα και μόνο κτίσμα, από αυτά που κατασκεύασε για την καλύτερη οργάνωση του έργου της, το οποίο αποτελεί και το πρώτο ιδιωτικό νοσοκομείο της Λάρισας.
Κρυμμένο ανάμεσα σε σύγχρονα κτίσματα από τη μία και προστατευμένο από τις σιδηροδρομικές γραμμές του ΟΣΕ από την άλλη, αλλά και καλά φυλαγμένο υπό τη σκέπη του Λαογραφικού Ιστορικού Μουσείου Λάρισας, άγνωστο σε πολλούς Λαρισαίους, βρίσκεται εκτεθειμένο στη φθορά του χρόνου, σε μια άδικη μοίρα σε σχέση με τη σημαντικότητα τόσο του ρόλου που είχε στην πόλη, όσο και της αρχιτεκτονικής του.
Τα στοιχεία που συνθέτουν την ιστορία του, δεν έχουν συγκεντρωθεί ποτέ σε ένα αρχείο και άγνωστο είναι ακόμη, που βρίσκονται όλα τα επίσημα έγγραφα, της δράσης της Γαλλικής Εταιρίας στη Λάρισα, για τα κρατικό έργο που κατασκεύασε, τα οποία θα μπορούσαν να δώσουν φως σε πολλές άγνωστες πτυχές.
Το κτίριο κρύβει ακόμη πολλά μυστικά, τα οποία αποφάσισαν να βγάλουν στο φως τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου του Συλλόγου του Λαογραφικού –Ιστορικού Μουσείου Λάρισας, με τη συνεργασία μελών της ομάδας Φωτοθήκης, η οποία συστάθηκε για να καταγράψει και να αρχειοθετήσει το φωτογραφικό ιστορικό υλικό της Λάρισας.
Η πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου, κ. Εύη Παπαχατζοπούλου, η υπεύθυνη του Μουσείου κ. Φανή Καλοκαιρινού και τα μέλη της ομάδας της Φωτοθήκης, ο ιστορικός ερευνητής γιατρός κ. Νίκος Παπαθεοδώρου, ο δημοσιογράφος κ. Βαγγέλης Ρηγόπουλος και ο κ. Γιώργος Γραβάνης, βρίσκονται σε μια αναζήτηση πηγών, που θα μπορούσαν να δώσουν στοιχεία για το πρώτο ιδιωτικό νοσοκομείο της Λάρισας, το οποίο κτίστηκε για τις ιατρικές ανάγκες του προσωπικού που εργαζόταν στο έργο της εταιρίας «ΒΟΟΤ».
Η έρευνά τους χτίζεται σαν ένα παζλ, με κάθε κομμάτι να προσπαθούν να μπει στη θέση του για να δώσει τη συνολική εικόνα.
Απώτερος στόχος είναι η ανακατασκευή του κτίσματος και η διατήρησή του ως «ζωντανός» μάρτυρας της ιστορίας της πόλης.
Αν και στο παρελθόν αντίστοιχη προσπάθεια καταγράφεται ότι έχει γίνει από την αείμνηστη Λένα Γουργιώτη, ιδρύτρια του Μουσείου, για τη διάσωση του κτιρίου, δεν είχε αποτέλεσμα, κυρίως λόγω του ότι προηγούνταν αυτού η περιπετειώδης πορεία της δημιουργίας του Λαογραφικού Μουσείου, που πέρασε από σκοπέλους για να έχει μετά από πολλά χρόνια αίσια έκβαση.
Σήμερα, φαίνεται να ήρθε η ώρα να παραμείνει στην ιστορία και αυτό το μνημείο, ως το πρώτο ιδιωτικό νοσοκομείο της Λάρισας, καθώς έχουν ξεκινήσει οι πρώτες προσπάθειες προς αυτό τον στόχο.
Συγκεκριμένα η κ. Παπαχατζοπούλου, αναφέρει στην «Ε», ότι κλήθηκε να δει το κτίριο η Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου Λάρισας και όπως τόνισε η ίδια: «η ανταπόκριση του αντιδημάρχου κ. Μαβίδη, της διευθύντριας του Δήμου κ. Λίλης Γιοβρή και του προϊσταμένου κ. Μιχάλη Τσιάρα ήταν άμεση.
Η πρώτη εκτίμηση ήταν ότι το κτίσμα είναι αξιόλογο, λόγω των ιδιαίτερων αρχιτεκτονικών του στοιχείων και αναφέρθηκε ότι για τη διατήρησή του θα χρειαστεί καταρχήν στατική μελέτη. Όμως χρειάζονται χρήματα….
Το συμπέρασμα της αυτοψίας ήταν ότι, η Τεχνική Υπηρεσία θα πρέπει να προχωρήσει, λαμβάνοντας σχετική εντολή από τη δημοτική αρχή στην εκπόνηση μελετών στατικής επάρκειας και επισκευής».
ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Ο κ. Παπαθεοδώρου, για τα μέχρι σήμερα γνωστά στοιχεία της ιστορίας της «ΒΟΟΤ», μας είπε: «Η εταιρία ΒΟΟΤ, κατασκεύασε τη νέα κοίτη, την «ανακουφιστική» κοίτη του Πηνειού, για να σταματήσουν οι πλημμύρες που παρουσιάζονταν στην περιοχή Ταμπάκικα, όταν υπερχείλιζε ο ποταμός. Αυτή η κοίτη υπάρχει και σήμερα, ξεκινά από τον υδατόπυργο, περνά από το Αισθητικό Άλσος και καταλήγει στην περιοχή της Αγίας Μαρίνας. Έτσι γλίτωσε η Λάρισα από τις πλημμύρες…
Όμως μετά τον πόλεμο, από διάφορα έγγραφα της εποχής, διαπιστώνεται ότι δημιουργείται στη Λάρισα ένα κίνημα πολιτών που θέλει να καταργηθεί η «ανακουφιστική» κοίτη, μάλλον γιατί δεν θα υπήρχε νερό ούτε στην παλιά».
Όσον αφορά στις εγκαταστάσεις της ΒΟΟΤ στη Λάρισα, ο κ. Παπαθεοδώρου μας είπε: «Από τα κτίρια που είχε κτίσει στη σημερινή συνοικία Χαραυγή για τη στέγαση των γραφείων της, χώρο που της παραχωρήθηκε από το δημόσιο, απέμεινε μόνο αυτό που χρησιμοποιήθηκε ως νοσοκομείο των εργαζομένων της ΒΟΟΤ.
Ήταν δηλαδή ιδιωτικό νοσοκομείο, μόνο για τους εργαζόμενους της εταιρίας.
Αφού ολοκλήρωσε το έργο της η γαλλική εταιρία, τα κτίρια περιήλθαν στο δημόσιο. Τότε η περιοχή ήταν χωράφια!».
Σήμερα το νοσοκομείο διαθέτει δύο δωμάτια που πιθανόν χρησιμοποιούνταν για νοσηλεία, καθώς και μικρούς χώρους υγιεινής. Τίποτα δεν σώζεται από τον εξοπλισμό που είχε, αν και είναι άγνωστο αν η εταιρία τον άφησε ή τον παραχώρησε κάπου.
Μέχρι και πριν λίγα χρόνια υπήρχαν κάποια απομεινάρια στο εσωτερικό του, τα οποία παρέπεμπαν στη λειτουργία του, ως ιατρικό χώρο, αλλά μόλις ξεκίνησε να χτίζεται το Λαογραφικό Μουσείο και το κτίσμα έγινε ορατό, τότε άγνωστοι εισέβαλλαν σε αυτό και αφαίρεσαν ό,τι υπήρχε μέσα.
Φιλοδοξία του διοικητικού συμβουλίου του Συλλόγου Λαογραφικού Μουσείου Λάρισας είναι να διατηρηθεί για να στεγάσει τη δράση της ομάδας της Φωτοθήκης και να γίνει χώρος όπου ερευνητές θα μπορούν να επισκέπτονται για να βλέπουν το φωτογραφικό αρχειακό υλικό που συγκεντρώνεται σταδιακά.
