Μετά από συζήτηση μεταξύ των μελών των παρατάξεων της πλειοψηφίας και της μειοψηφίας εκδόθηκε κατά πλειοψηφία ψήφισμα στο οποίο μεταξύ άλλων τονίζεται ότι το Δημοτικό Συμβούλιο Τυρνάβου υιοθετεί το αίτημα κάθε δανειολήπτη, ο οποίος λόγω της ανεργίας και της φτώχειας, δεν έχει δυνατότητα αποπληρωμής των δόσεων του δανείου. Επίσης, ζητεί άμεσα να εξαλειφθεί η αδικία που αφορά δεκάδες χιλιάδες Έλληνες δανειολήπτες ώστε να µην βρεθούν στο δρόμο χιλιάδες οικογένειες.
Και τέλος, ζητεί να νομοθετηθεί πρόβλεψη προτίμησης εξαγοράς του µη εξυπηρετούµενου δανείου από τον δανειολήπτη µε κοινωνικοοικονομικά κριτήρια ειδικά όταν η Τράπεζα προτίθεται να μεταβιβάσει τις αξιώσεις που απορρέουν από τη δανειακή σύμβαση σε τρίτους (ξένα ή εγχώρια funds), επειδή σύμφωνα µε το υφιστάμενο νομικό καθεστώς η διαδικασία είναι ιδιαιτέρως χρονοβόρα και οι δανειολήπτες πρέπει να προβούν σε δικαστικές ενέργειες, σε πολλαπλά έξοδα μέχρι να εκδοθούν οι δικαστικές αποφάσεις και να αναμένουν πολλά έτη μέχρι να δικαιωθούν.
Η «ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ» ΤΥΡΝΑΒΟΥ
Tη δική της πρόταση στο Δημοτικό Συμβούλιο κατέθεσε η «Λαϊκή Συσπείρωση» Τυρνάβου η οποία εκτιμά πως σε μια περίοδο που η χρεοκοπία της λαϊκής οικογένειας, οι πλειστηριασμοί και οι κατασχέσεις, συνέπειες της εφαρμογής των μνημονίων που ψήφισαν όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων, το αίτημα για νομοθέτηση της εξαγοράς του μη εξυπηρετούμενου δανείου από τον δανειολήπτη βρίσκεται πίσω από την πραγματικότητα. Αφορά σε ανθρώπους που έχουν τη οικονομική δυνατότητα να κάνουν.
Η «Λαϊκή Συσπείρωση» Τυρνάβου με δεδομένη τη φτωχοποίηση και εξαθλίωση ευρύτατων λαϊκών στρωμάτων, παλεύει για δραστική μείωση των οφειλών τους, τη διαγραφή κάθε είδους τόκων, των ποσών που αντιστοιχούν σε τυχόν ανατοκισμό ή ανακεφαλαιοποίησης, καθώς και αναστολή της πληρωμής της οφειλής για τους ανέργους όσο διάστημα διαρκεί η οικονομική κρίση.
Η «Λαϊκή Συσπείρωση» ζητά το Δημοτικό Συμβούλιο να υιοθετήσει τα αιτήματα, -Πάγωμα των χρεών προς το δημόσιο χωρίς προσαυξήσεις. Απαγόρευση με νόμο κάθε πλειστηριασμού κύριας και δευτερεύουσας κατοικίας με σημερινά αντικειμενικά κριτήρια αξίας μέχρι 300.000 ευρώ και μέχρι 150 τ.μ. για τη λαϊκή τετραμελή οικογένεια. Καμιά κατάσχεση χωραφιού συνολικής αντικειμενικής αξίας μέχρι 300.000 ευρώ. Διαγραφή των τόκων και κούρεμα του κεφαλαίου σε ποσοστό 30% για επαγγελματικά δάνεια μέχρι 200.000 ευρώ των φτωχών αγροτοκτηνοτρόφων.
-Διαγραφή χρεών από τόκους και πάγωμα πληρωμής δανείων για όσο κάποιος είναι άνεργος, κατάργηση πλειστηριασμών πρώτης και δεύτερης κατοικίας.
-Καμία κατάσχεση πρώτης κατοικίας. Αναστολή των κατασχέσεων, επαγγελματικής στέγης, εξοπλισμού, μεταφορικών μέσων, τραπεζικών λογαριασμών κλπ, για τους αυτοαπασχολούμενους που διατηρούν την επιχείρησή τους.
-Πάγωμα των χρεών προς τον ΟΑΕΕ, το δημόσιο, τις τράπεζες και τους ιδιώτες. Κεφαλαιοποίηση των χρεών, χωρίς προσαυξήσεις και πρόσθετα τέλη. Μακρόχρονη ρύθμιση, με δόσεις που να μην ξεπερνούν συνολικά το 10% του διαθέσιμου εισοδήματος.
-Κατάργηση της ασφαλιστικής ενημερότητας. Κατάργηση του ΚΕΑΟ για τα χρέη των αυτοαπασχολούμενων για την ατομική τους ασφάλιση.
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ
Επίσης στην ίδια συνεδρίαση ο κ. Σαρχώσης υιοθετώντας την ομόφωνη απόφαση της ΚΕΔΕ για το μείζον ζήτημα της επάρκειας και της προσφοράς του νερού στον συνάνθρωπο ως κοινωνικό αγαθό έθεσε στο Δημοτικό Συμβούλιο το θέμα το οποίο κατά πλειοψηφία επίσης αποφάσισε ότι αντιτίθεται στην εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης, γιατί αυτό δεν εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον.
Θεωρεί ότι το νερό αποτελεί κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα.
-Η πρόσβαση σε πόσιμο νερό και σε ποιοτικές υπηρεσίες ύδρευσης είναι αναφαίρετο δικαίωμα όλων των πολιτών, άρρηκτα συνδεδεμένο με το δικαίωμα στη ζωή, στην υγιεινή και στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
-Η ΕΥΔΑΠ πρέπει να παραμείνει δημόσιος οργανισμός στην υπηρεσία της κοινωνίας και όχι να μετατραπεί σε μέσο κερδοσκοπίας ιδιωτικών συμφερόντων.
-Η πώληση σε ιδιωτικά συμφέροντα δημόσιων υπηρεσιών ύδρευσης, όπου εφαρμόστηκε κατά το παρελθόν απέτυχε, αφού οδήγησε σε κατακόρυφη άνοδο της τιμής του νερού και σε υποβάθμιση της ποιότητάς του, με αποτέλεσμα στο τέλος να επιστρέψουν είτε στο δημόσιο, είτε στους Δήμους.
Τέλος, να κατοχυρωθεί στην επικείμενη συνταγματική αναθεώρηση ο κοινωνικός έλεγχος και η δημόσια διαχείριση του κύκλου του νερού.
