Στο δημοσίευμα γινόταν λόγος ότι με τη βάφτιση αποκτάται μόνο θρήσκευμα και σύμφωνα με τα όσα προβλέπονται από την κείμενη νομοθεσία το όνομα δηλώνεται και καταγράφεται στο Ληξιαρχείο παρουσία και των δύο γονέων, οι οποίοι θα πρέπει φυσικά να συμφωνούν σ΄ αυτό.
Στην περίπτωση ωστόσο Λαρισαίου, μόνο όσα προβλέπονται από τον νόμο δεν έγιναν. Έναν μήνα μετά τη γέννηση του παιδιού, οι γονείς χώρισαν.
Σύμφωνα με τον καταγγέλλοντα, η μητέρα βάφτισε το παιδί εν αγνοία τού πατέρα, και χωρίς να δοθεί το όνομα που αρχικά είχαν συμφωνήσει. Ο ίδιος το πληροφορήθηκε όπως αναφέρει στην «Ε» όταν ζήτησε ένα έγγραφο από τον Δήμο Λαρισαίων. «Πήρα το χαρτί και με έκπληξη διαπίστωσα ότι το παιδί μου είχε βαφτιστεί και μάλιστα του δόθηκε ένα όνομα διαφορετικό από αυτό που είχα συμφωνήσει με τη μητέρα του. Προσπάθησα να μάθω τι συμβαίνει. Αναζήτησα απαντήσεις για τον τρόπο που έγινε η ονοματοδοσία του παιδιού αφού ούτε ήμουν παρών στο Ληξιαρχείο αλλά ούτε είχα εξουσιοδοτήσει τη μητέρα του παιδιού να δηλώσει το όνομα.
Όπως διαπιστώθηκε στη συνέχεια η μητέρα είχε προσκομίσει ένα χαρτί από την ενορία που έγινε η βάφτιση το οποίο και φέρει μόνο την υπογραφή του ιερέα». Όταν ο Λαρισαίος απευθύνθηκε στη ληξίαρχο και τη ρώτησε τι είχε συμβεί φέρεται να του είπαν, σύμφωνα με όσα αναφέρει ο ίδιος ότι «μέσα στην αναμπουμπούλα του καλοκαιριού, και εξαιτίας των πολλών μυστηρίων που έπρεπε να καταχωρισθούν στο Ληξιαρχείο δεν ζήτησαν την εξουσιοδότηση του πατέρα, όπως θα έπρεπε καθώς δεν ήταν παρών».
Αποτέλεσμα ήταν το παιδί να δηλωθεί με το όνομα που βαφτίστηκε. Επίσης, αποτέλεσμα ήταν, ο πατέρας να καταφύγει στη Δικαιοσύνη. Μετά την αγωγή που κατέθεσε ο πατέρας το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι το παιδί θα έχει το αρχικό όνομα που είχαν συμφωνήσει και οι δύο γονείς. Η μητέρα όμως άσκησε έφεση ζητώντας το όνομα με το οποίο βαφτίστηκε το παιδί.
Η υπόθεση δεν έχει ακόμα τελεσιδικήσει καθώς εκκρεμεί στο Εφετείο. Και για το καλό του παιδιού, το οποίο εν τω μεταξύ μεγαλώνει, αναζητείται δικαστής επιπέδου Σολομώντος.
Ζωή Παρμάκη
