Του Δημήτρη Βάλλα
Ο παπά Θεόδωρος, κατά κόσμον Θεόδωρος Περπερίδης, είναι για 19 χρόνια τώρα εφημέριος στο χωριό Αμπελιές στα Γιαννιτσά που βρίσκεται στους πρόποδες του Πάικου και όλοι έχουν να λένε γι’ αυτόν στο χωριό και τον αγαπούν, γιατί είναι ένας παπάς αλλιώτικος από τους συνηθισμένους.
Με το που θα τελειώσει κάθε πρωί τον όρθρο βγάζει το κανονικό μακρύ του ράσο και φοράει ένα κάπας διαφορετικό με μια μικρή διασκευή στο μπροστινό του σημείο ώστε σφηνώνει ανάμεσα στα πόδια. Βάζει τα αθλητικά του παπούτσια και παίρνει τους δρόμους αρχίζοντας να τρέχει με ρυθμό και ασταμάτητα ατέλειωτα χιλιόμετρα...
Ο παπά-Θόδωρος, όπως τον φωνάζουν όλοι εκτός από ιερέας, είναι παράλληλα και δεινός μαραθωνοδρόμος και μάλιστα πολύ κάλος με εξαιρετικές επιδόσεις!
Μας δόθηκε η ευκαιρία να τον γνωρίσουμε στη Λάρισα σε πρόσφατους αγώνες που έγιναν στην πόλη να τερματίζει χαρούμενος και με το μαύρο ράσο να ανεμίζει θριαμβευτικά.
ΙΕΡΕΑΣ-ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗΣ
ΚΑΙ ΜΑΡΑΘΩΝΟΔΡΟΜΟΣ
...Είμαι, θα μας πει ο πατήρ Θεόδωρος, 19 χρόνια τώρα εφημέριος στις Αμπελιές, ένα χωριό περίπου πέντε χιλιόμετρα έξω από τα Γιαννιτσά. Πριν γίνω ιερέας έπαιζα ποδόσφαιρο με την ομάδα «Κρωνιακός» και συμμετείχα στο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα της περιοχής. Μόλις έγινα ιερέας το εγκατέλειψα και το μάθαινα μόνο στα παιδιά στο κατηχητικό όπου ήμουν προπονητής και διαιτητής...
Καθοριστική ήταν όμως, λίγα χρόνια πριν, η συνάντηση που είχα με έναν φίλο μαραθωνοδρόμο που του είπα ότι και εγώ τρέχω, αλλά βέβαια στο σπίτι, όπου έχω διάδρομο.
Ο φίλος, μου ζήτησε να έλθει σπίτι μου και να δει τους χρόνους του διαδρόμου που ήταν αποθηκευμένοι στο μικρό κομπιουτεράκι που έχει πάνω του το μηχάνημα.
Μόλις είδε τους χρόνους εντυπωσιάστηκε...
«-Φύγε από το σπίτι και έλα όπως είσαι να τρέξεις μαραθώνιο», μου είπε.
Δεν μπορώ να εγκαταλείψω το ράσο όμως, του απάντησα, αλλά πάλι επέμενε: «-Έλα μ’ αυτό»!
Ο πρώτος δρόμος που έτρεξα ήταν το 2011 σε έναν αγώνα που διοργανώνεται στα Γιαννιτσά και λέγεται «δρόμος Θυσίας». Αυτή ήταν η αρχή και έπειτα άρχισα να προπονούμαι και να τρέχω πιο συστηματικά . Έτρεξα στο μαραθώνιο (42 χλμ) Πέλλα-Θεσσαλονίκη και συνέχισα...
Συνολικά έχω πάνω από 50 συμμετοχές σε δρόμους των 10, 15 και 20 χιλιομέτρων, έκανα τέσσερις μαραθώνιους και πέντε υπέρ-μαραθώνιους.
Υπήρξαν αρκετές φορές που κατέλαβα την πρώτη θέση αλλά και σημείωσα καλές επιδόσεις...
Το όνειρο μου είναι να τρέξω στο Σπάρταθλο που διεξάγεται κάθε χρόνο στα τέλη Σεπτεμβρίου και καλύπτει μια διαδρομή 247 χλμ. Από την Αθήνα στην Σπάρτη. Είναι ένας μεγάλος αγώνας διεθνής όπου συμμετέχουν 400 αθλητές από ολόκληρο τον κόσμο και μόνο 60 Έλληνες. Για τον αγώνα αυτό όμως χρειάζονται προϋποθέσεις και βασική είναι να τρέξεις σε ένα 24ωρο 180 χιλιόμετρα. Τα κατάφερα και το 2017 θα συμμετέχω και εγώ με το ράσο μου...
Τώρα με ρωτάς πώς τρέχω με το ράσο...
Με μια μικρή διασκευή μπροστά για να μπαίνουν τα πόδια και να μην με ενοχλούν στο τρέξιμο.
Όσο για την κλασική ερώτηση αν παραξενεύονται που με βλέπουν να τρέχω με τα ράσα, και βέβαια παραξενεύονται γιατί δεν με γνωρίζουν, έπειτα όμως με χειροκροτούν, με ενθαρρύνουν και γινόμαστε φίλοι»...
Το όνειρο του παπά-Θόδωρου λοιπόν γίνεται πραγματικότητα καθώς ο ίδιος θα βρεθεί στα χνάρια του Φειδιππίδη στο Σπάρταθλο με το σταυρό και το ράσο να ανεμίζει στη διαδρομή.
Και επειδή εύκολα ξεχνιούνται όλα αυτά:
Το Σπάρταθλο αναβιώνει τα βήματα του Φειδιππίδη, ενός αρχαίου Αθηναίου δρομέα μεγάλων αποστάσεων, ο οποίος το 490 π.Χ., πριν από τη μάχη του Μαραθώνα, εστάλη στη Σπάρτη να ζητήσει βοήθεια στον πόλεμο που διεξήγαγαν οι Έλληνες με τους Πέρσες. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, ο Φειδιππίδης έφτασε στη Σπάρτη μια μέρα μετά την αναχώρησή του από την Αθήνα.
Βασισμένοι στις αναφορές του Έλληνα ιστορικού, το 1982 πέντε αξιωματικοί της βρετανικής αεροπορίας (RAF), οι οποίοι παράλληλα ήταν δρομείς μεγάλων αποστάσεων, ταξίδεψαν στην Ελλάδα, με επικεφαλής το σμήναρχο Τζον Φόντεν (John Foden) που είχε την αρχική ιδέα. Σκοπός τους ήταν να εξακριβώσουν κατά πόσον ήταν δυνατό να καλύψουν τα 250 χιλιόμετρα περίπου που απέχουν οι δύο πόλεις σε μιάμιση ημέρα.
Σχεδίασαν τη διαδρομή και ξεκίνησαν στις 8 Οκτωβρίου 1982. Τρεις από αυτούς κατάφεραν να τερματίσουν. Ήταν κατά σειρά: Τζον Σκόλτενς: 34:30 Τζον Φόντεν: 37:37 και Τζον Μακάρθι: 39:00
Η ενθουσιώδης βρετανική ομάδα είχε αποδείξει πως ο Ηρόδοτος είχε δίκιο. Ένας άνθρωπος είναι πράγματι ικανός να καλύψει 250 χλμ. σε δύο μέρες και μάλιστα σε λιγότερο από 40 ώρες.
