Του Δημήτρη Βάλλα
Η… μάχη αυτή είναι παράξενη, κάτι σαν χαρτοπόλεμος δηλαδή, που συνήθως εξελίσσεται σε μυστήριες ώρες χωρίς νικητές και ηττημένους και παρά το ότι άλλαξαν οι καιροί και οι εποχές τα αποτελέσματα είναι άκρως αντιαισθητικά και για την πόλη της Λάρισας.
Κάτι τέτοιες ώρες λοιπόν εμφανίζονται ξαφνικά και με γρήγορες, σχεδόν αστραπιαίες κινήσεις, αφού πρώτα εντοπίζεται το σημείο, συνήθως κάποια κολόνα, είτε της ΔΕΗ, είτε του δήμου είτε κάποιου σηματοδότη, ξεδιπλώνεται το χαρτί, το συρραπτικό, κάνει ένα πνιχτό ήχο σα ριπή αυτομάτου όπλου με σιγαστήρα και με την κολλητική ταινία όλα τελειώνουν σε λίγα δευτερόλεπτα, για να πάμε αμέσως παρακάτω.
Η αφισοκόλληση έχει ολοκληρωθεί και διαφημίζει ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς, από παρουσιάσεις βιβλίων, χορούς, πανηγύρια, τραγουδιστές, θέατρο, πολιτικά κόμματα, επιχειρήσεις, προσφορές, ευκαιρίες κ.λ.π
Οι αφισοκολλητές κυρίως αλλοδαποί στην πλειοψηφία τους έχουν ολοκληρώσει τη δουλειά τους για κάποιο πενιχρό συνήθως νυχτοκάματο, μια τις περισσότερες φορές η διαδικασία εμπίπτει στις διατάξεις του Νόμου.
Η Λάρισα τα πρωινά ορισμένες φορές ξημερώνει …πολύχρωμη, και τότε αρχίζει η επέμβαση των …τακτικών δυνάμεων.
Συνήθως είναι οι υπάλληλοι της καθαριότητας του δήμου που αναλαμβάνουν δράση ξηλώνοντας μετά μανίας όσες αφίσες και χαρτιά είναι παράνομα κολλημένα ή στερεωμένα.
Ο… εχθρός τοποθετείται σε μεγάλες μαύρες σκουπιδοσακούλες όμως ο ατέλειωτος κύκλος συνεχίζεται, καθώς το ωράριο των υπαλλήλων τελειώνει, η νύχτα έρχεται και η ιστορία επαναλαμβάνεται με άλλους πρωταγωνιστές να φιγουράρουν πάλι κρεμάμενοι ή κολλημένοι.
Το αποτέλεσμα; Eνα αντιαισθητικό αλαλούμ που αν βρέξει κιόλας μετατρέπεται σε άχαρο πολτό!
ΤΙ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ Η ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ
Σύμφωνα με τα ισχύοντα, αρμόδιες αρχές για τον καθορισμό χώρων κατάλληλων για αφισοκόλληση είναι οι δήμοι και οι κοινότητες, οι οποίοι μέσα στη διοικητική τους περιφέρεια καθορίζουν επαρκείς χώρους στους οποίους επιτρέπεται να επικολλούνται αφίσες, έντυπα ή χειρόγραφα κάθε μορφής, να αναρτώνται, αναγράφονται ή προβάλλονται διαφημίσεις, συνθήματα, ονόματα, σύμβολα, παραστάσεις ή προσκλήσεις και γενικά να προβάλλονται με κάθε τρόπο ιδέες, πρόσωπα ή πράγματα. (Ν. 1491/1984, 2946/2001).
Για τη Λάρισα ο δήμος έχει καθορίσει ειδικούς χώρους για τις αφίσες που βρίσκονται είτε στους πεζόδρομους (ρακέτες), είτε σε στάσεις (κιόσκια, είτε σε ιστούς που είναι 200 και διαθέτουν ειδικό άγκιστρο ψηλά σε κολόνες.
Οι ιστοί διατίθενται για ορισμένες ήμερες και ενδεικτικά μια ανάρτηση 100 αφισών για μια εβδομάδα κοστίζει 70 ευρώ, ενώ συνήθως ρακέτες και στάσεις λεωφορείων δημοπρατούνται.
Στα σημεία λοιπόν μόνο αυτά γίνεται νόμιμα η αφισοκόλληση, που αξίζει να αναφερθεί ότι είναι και αδίκημα που εμπίπτει στα όρια του αυτοφώρου!
Αξιζει να αναφερθεί ότι απαγορεύεται γενικά η αφισοκόλληση σε:
* Mνημεία, αγάλματα και παραδοσιακά κτίρια.
* Eπιφάνειες τεχνικών έργων των φορέων του δημόσιου τομέα όπως σε τοίχους αντιστήριξης, γέφυρες, σήραγγες, στο κατάστρωμα των δρόμων και πεζοδρομίων καθώς και σε στύλους και τους υποσταθμούς εγκαταστάσεων κοινής ωφέλειας, σε επίσημες πινακίδες δημόσιας πληροφόρησης, πινακίδες οδικής σήμανσης, στον εξοπλισμό φωτεινών σηματοδοτήσεων οδικής κυκλοφορίας, όπως σηματοδότες, στύλους ανάρτησης, συσκευές ρύθμισης καθώς και σε πινακίδες αφετηριών και στάσεων των μέσων συγκοινωνίας.
* Aρχαιολογικούς χώρους και παραδοσιακούς οικισμούς, καθώς και σε χώρους ιδιαίτερου φυσικού κάλλους.
* Kτίρια ιερών ναών κάθε θρησκείας και δόγματος καθώς και στο χώρο που τα περιβάλλει.
* Στις προσόψεις, στοές, κιγκλιδώματα, τοίχους και γενικά σε περιφράγματα ιδιωτικών κτιρίων και κτισμάτων εντός και εκτός κατοικημένων περιοχών πλην ορισμένων εξαιρέσεων.
Η αφίσα όμως γενικά, παραμένει ένα φτηνό και άμεσο μέσο οποιοδήποτε θέματος, ιδέας ή γεγονότος που αφορά κυρίως τις πλατιές λαϊκές μάζες. Μπορεί να δώσει με άμεσο αλλά και λιτό τρόπο πληροφορίες έχοντας τα πλεονεκτήματα μιας σχετικά παρατεταμένης χρονικά λειτουργίας της έκθεσης στο ευρύ κοινό. Στις μέρες μας ο μεγαλύτερος ανταγωνιστής της είναι τα ηλεκτρονικά μέσα προβολής και διαφήμισης και κυρίως η τηλεόραση και το διαδίκτυο. Παρ’ όλα αυτά ακόμη και σήμερα διεκδικούν ένα σημαντικό μερίδιο στις αγορές προβολής. Ωστόσο καλλιτέχνες, πολιτικοί, επιχειρηματίες, δάσκαλοι, σχεδόν κάθε κατηγορία πολίτη έχει δεχτεί αυτό το ''μέσο'', ο καθένας για τους δικούς του λόγους και ανάγκες. Ένα μέσο που μπορεί ταυτόχρονα να είναι τόσο λαϊκό και ευτελές αλλά και πολύτιμο, σύμφωνα με τη χρήση για την οποία προορίζεται.
Όσο για τα υπόλοιπα, σε πείσμα των καιρών της ηλεκτρονικής προβολής, ακόμα επιμένει και αντιστέκεται έστω και με… ανταρτοπόλεμο!
