«Η απόφαση του διοικητικού συμβουλίου του Δικηγορικού Συλλόγου Λάρισας, υπό την προεδρία του κ. Δημητρίου Κατσαρού, κατέλαβε εξ απήνης, τον ρεπόρτερ των δικαστικών αιθουσών. Απρόσμενη, μέγιστη η τιμή, υπερβολική ίσως, μεγάλο και το βάρος. Θεωρεί λοιπόν ότι η τιμή αυτή πρέπει να «επιστραφεί» και να καταμεριστεί, ακριβοδίκαια. Όπως προσπαθεί να κάνει, καθημερινά, η δικαιοσύνη» με αυτόν τον τρόπο ο Βαγγέλης Ρηγόπουλος δέχθηκε την τιμητική πλακέτα από τον πρόεδρο του ΔΣΛ κ. Δημήτρη Κατσαρό και ανταπέδωσε με πράξη καθώς πρόσφερε μια συλλογή φωτογραφιών του συλλόγου που έφτιαξε ο ίδιος απ’ όλα τα προηγούμενα χρόνια. Ο Βαγγέλης Ρηγόπουλος ευχαρίστησε και θυμήθηκε πολλούς. Τα μέλη του ΔΣΛ, τρεις αείμνηστους ποινικολόγους, Μίμη Κακαγιάννη, Νίκο Νικούλη, Γιώργο Δουβαλόπουλο. Τους παλιούς προέδρους ΔΣΛ Γιάννη Θεούλη, Φεραίο Νάνη, Φίλιππο Σαμαρά. Τον διευθυντή Αντώνη Δέλκο, τον ποινικολόγο Γιάννη Διαμαντή. Τα αστυνομικά όργανα του μεταγωγών. Υπογράμμισε ως σημαντικότερο κομμάτι «τον δημοσιογραφικό οργανισμό ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, που δημιουργεί συνθήκες στους εργαζόμενους να κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Μια παρακαταθήκη που δημιούργησε ο αείμνηστος εκδότης Παναγιώτης Δημητρακόπουλος και συνεχίζει η κ. Δανάη Δημητρακοπούλου». Στάθηκε στον ρεπόρτερ μέχρι το τέλος Αλέκο Χατζηευθυμίου και τον διευθυντή Ζήση Τυχερό και κλείνοντας δεν ξέχασε όλους τους συναδέλφους των τμημάτων της «Ε», οι περισσότεροι των οποίων εργάζονται στην αφάνεια δουλεύοντας νύχτα.
Ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Λάρισας από την πλευρά του ανέφερε μεταξύ άλλων για τον συνταξιούχο πλέον δημοσιογράφο πως «τίμησε το λειτούργημά του, αλλά και την εφημερίδα που του έδωσε την ευκαιρία να το ασκήσει. Άσκησε με ευσυνειδησία, ήθος και αξιοπρέπεια το λειτούργημά του στο δικαστικό ρεπορτάζ της περιφέρειας του Εφετείου Λάρισας. Ο Βαγγέλης Ρηγόπουλος, επί τρεις δεκαετίες περίπου, καθημερινά, χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς εφέ, έξω από λάιφστάιλ και κομπορρημοσύνες, ανεβοκατέβαινε τα σκαλοπάτια του δικαστικού μεγάρου, ως δημοσιογράφος. Δεν έκανε ποτέ ούτε το δικαστή, ούτε τον εισαγγελέα, ούτε το δικηγόρο. Καμιά σχέση με τα αρνητικά φαινόμενα που βλέπουμε ειδικά στους δέκτες της τηλεόρασης, όπου «ανθοφορεί» ο τύπος των τηλεεισαγγελέων. Με μεγάλο αυτοσεβασμό στο ρόλο του, επεδείκνυε τον ίδιο σεβασμό στο ρόλο των άλλων, γνωρίζοντας ότι έχει να διαχειριστεί την ενημέρωση αναφορικά με το μέγιστο αγαθό της απονομής δικαιοσύνης. Με στόφα παλαιού εφημεριδά δημοσιογράφου, με το στυλό και το μπλοκάκι του, κρατούσε τις σημειώσεις του, τις ημερομηνίες των δικών και ό,τι άλλο τον ενδιέφερε...
Ο Δικηγορικός Σύλλογος Λάρισας τιμά σήμερα έναν άξιο δημοσιογράφο και ταυτόχρονα έναν εξαιρετικό χαρακτήρα» κατέληξε.
