Της Ζωής Παρμάκη
Έρωτας τρελός, εφηβικός, ανεκπλήρωτος και εκπληρωμένος, έρωτας παράνομος, μυστικός και παθιασμένος, αβέβαιος, άγριος, άγρυπνος και αθάνατος, έρωτας αληθινός, ανήμερος, ανώνυμος, γνήσιος, δεινός, θερμός, φρενοκλόπος, φίλος με μυρωδιά έντονη και εθιστική. Άπειρες είναι οι λέξεις που μπορούν να περιγράψουν ένα τόσο έντονο συναίσθημα. Ανήμερα της γιορτής του Αγίου Βαλεντίνου όλοι μιλάνε για έρωτα. Άλλοι για να ξορκίσουν τη γιορτή, άλλοι για να την απολαύσουν. Άλλοι αντιδρούν σε μια «εμπορική» όπως λένε γιορτή κι άλλοι επιλέγουν να το δουν σαν μια καλή ευκαιρία να κάνουν κάτι το διαφορετικό. Να σπάσουν τη φόρμα της καθημερινότητας και να εστιάσουν σε πειράγματα, παρά στην ερωτική μυρωδιά που αναβλύζει η μέρα.
Όπως και να έχει η πόλη έχει γεμίσει καρδούλες, μηνύματα αγάπης, δωράκια, λουλούδια, πάρτι αφιερωμένα στον Βαλεντίνο, πάρτι αντίθετα στον Βαλεντίνο. Μια μέρα είναι θα περάσει ή μια μέρα είναι που όποιος θέλει μπορεί να την κάνει αξέχαστη.
Στην εποχή που ζούμε δύο επιλογές υπάρχουν, ή που ερωτευόμαστε χωρίς να υπάρχει αύριο ή που αφήνεις την γκρίνια, το παράπονο, την κούραση, τη μιζέρια, τα τοξικά αυτά στοιχεία να επηρεάσουν το ερωτικό τοπίο.
Υπάρχουν άνθρωποι που όταν ζουν τον έρωτα τον πραγματικό, τον αληθινό, δεν υποχωρούν, αγωνίζονται για αυτόν, ερωτεύονται βαθιά, με πάθος, δίνουν χωρίς να περιμένουν ανταλλάγματα. Για αυτούς τους ανθρώπους ο έρωτας είναι όπως το οξυγόνο. Δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτόν. Οι άνθρωποι όταν συζητούν για τον έρωτα, ομορφαίνουν, χαμογελούν. Η «Ε» βρέθηκε σε τέτοιες παρέες Λαρισαίων και άκουσε τις καλύτερες περιγραφές γι ‘αυτόν.
Μία από αυτές που ξεχωρίσαμε ήταν η παρομοίωση που έκανε Λαρισαίος. Είπε πως αν ο έρωτας ήταν κρασί θα ήταν ερυθρό Βουργουνδίας. Με ένταση και φρούτο στην αρχή. Πολλά λουλούδια και βότανα, μπαχάρια και αρώματα της γης. Όσο περνά ο χρόνος γίνεται σοβαρό και με δομή, με πολυπλοκότητα και εξελίσσεται. Στο πέρασμα της καμπύλης, κουρασμένο και εξασθενημένο, ψάχνει από κάπου να πιαστεί. Πάντα κάπου βρίσκει, γιατί είναι αυτή η δυναμική πολυδιάστατη ντίβα! Που όλοι τη ζητούν, και όλοι τη γεύονται. Αυτή είναι και η ομορφιά της ερωτικότητας που ανανεώνεται, που εξελίσσεται, που μεταλλάσσεται, που μετουσιώνεται.
Ο γνωστός Γάλλος ζωγράφος March Chagall έχει πει ότι έρωτας είναι να πετάς με τον σύντροφό σου αγκαλιά κάθε μέρα. Για άλλους βέβαια είναι καρδούλες, σοκολατάκια, λουλούδια. Σε αυτό βοηθούν και οι ειδικοί ζαχαροπλάστες, ανθοπώλες. Και ερωτευμένος να μην είναι κάποιος δεν μπορεί να αντισταθεί στις σοκολατένιες καρδιές και στις κατακόκκινες συνθέσεις λουλουδιών που αυτές τις ημέρες πλημμυρίζουν τις βιτρίνες της Λάρισας. Είναι μια ευκαιρία ακόμα και για τους μη ερωτευμένους να βάλουν λίγο χρώμα και γεύση στην καθημερινότητά τους. Πώς μπορεί άλλωστε να αντισταθεί κανείς σε τόσο κόκκινο; Γιατί και ταίρι να μην έχει ένα λουλούδι, μια σοκολατένια απόλαυση σε σχήμα καρδιάς ποτέ δεν είχε αρνητικά αποτελέσματα.
Εξάλλου αυτός που ερωτεύεται νιώθει να αναβλύζουν από μέσα του χιλιάδες διαφορετικές επιθυμίες, εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους αλλά που όλες έχουν στόχο τη βασική επιθυμία για ζωή. Το σκηνικό της ημέρας βοηθά αυτόν που είναι ανοιχτός στον έρωτα. Αυτόν που δεν περιορίζεται μόνο στις ερωτικές σχέσεις αλλά αναζητά την ομορφιά και εκστασιάζεται σε διαφορετικές καταστάσεις όταν την εντοπίζει. Ο ερωτικός άνθρωπος είναι αυθεντικός. Δεν στέκεται στα φθαρτά στοιχεία συμπεριφοράς των άλλων, αλλά σχετίζεται με την ομορφιά των προσώπων τους. Αγαπώντας νιώθει ότι εμπλουτίζεται ο ίδιος.
Οι δυσκολίες εξαιτίας της οικονομικής κρίσης μπορεί να είναι πολλές αλλά οι ερωτικοί άνθρωποι ζουν αισθαντικά τη ζωή τους ανεξάρτητα από τις όποιες αντιξοότητες. Οι δυσκολίες πάντα θα υπάρχουν αλλά ο έρωτας θα παραμένει για πάντα πηγή ζωής και δρόμος διεξόδου.
Εμπορική ή μη η σημερινή γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου είναι και θα παραμένει μια ευκαιρία για να έρθουν όλοι πιο κοντά, να μοιραστούν συναισθήματα, να ανταλλάξουν φιλιά, να ερωτευτούν, να παραδεχτούν όλα όσα αισθάνονται για τον άνθρωπο εκείνον που όλες τις προηγούμενες ημέρες διστάζουν να του αποκαλύψουν τον έρωτά τους.
