Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης τον αποχαιρέτησε με το δικό του κάλεσμα, «τολμάμε να ελπίζουμε», ενώ ο πρωθυπουργός της Αλβανίας εξήρε την προσφορά του.
Η Ελλάδα αποχαιρέτησε έναν εμβληματικό Ιεράρχη, θεμελιωτή της Ορθοδοξίας στην Αλβανία, έναν βαθιά πνευματικό άνθρωπο που βοήθησε όχι μόνο την ελληνική μειονότητα αλλά ανεξαιρέτως όποιους χρειάζονταν στήριξη.
Η Ελλάδα και η Ορθοδοξία αποχαιρέτησαν τον Αναστάσιο, μια από τις πλέον σημαίνουσες προσωπικότητες των σύγχρονων ετών. Έναν ιερωμένο που ήταν ταυτοχρόνως οραματιστής θεολόγος, άνθρωπος της διανόησης, αλλά και πολύτιμος βοηθός και εμψυχωτής του πλησίον. Ήταν επίσης πηγή υπερηφάνειας για τους Έλληνες και τους ορθόδοξους της Αλβανίας.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ
Σε αυτούς τους άξονες στηρίχθηκε ο επικήδειος λόγος του Κυριάκου Μητσοτάκη για την ανάδειξη του έργου, της πνευματικότητας αλλά και του μεγαλείου της προσωπικότητας. Αυτός ήταν ο Αναστάσιος, ο μέγας αναστήλωσης της Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας από τα ερείπια του αθεϊσμού. Μένει πίσω το τεράστιο κληροδότημά του, διότι ο Αναστάσιος ήταν και ένας άνθρωπος της πράξης. Με πυξίδα την αγάπη, τη σοφία, την ελπίδα και την πίστη και πάντα με ανοιχτούς ορίζοντες χωρίς διακρίσεις. Προσέφερε τα μέγιστα στην ελληνική εθνική μειονότητα, πρόσφερε όμως και στους μουσουλμάνους και στους άθεους.
Δυσαναπλήρωτο το κενό που αφήνει, είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ίσως στην περίπτωση του Αναστασίου να ταιριάζει ο όρος «αναντικατάστατος».
ΤΕΤ-Α-ΤΕΤ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ - ΡΑΜΑ
Μετά το τέλος της κηδείας, υπήρξε τετ-α-τετ συνάντηση του κ. Μητσοτάκη με τον κ. Ράμα, ενώ όπως αποτυπώνεται και στα πλάνα, ακριβώς αυτή η ιδέα της Οικουμενικότητας που πρέσβευε ο Αναστάσιος με τους δύο πρωθυπουργούς να συνομιλούν σε πολύ θερμό κλίμα με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, τους αρχιεπίσκοπους Κύπρου και Ιεροσολυμων, ενώ ο Έντι Ράμα αποχαίρετησε με εναγκαλισμό τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Οι δύο άνδρες δεν αποκάλυψαν τι ακριβώς συζήτησαν, άλλωστε τουλάχιστον στο περιθώριο της κηδείας οι διμερείς σχέσεις δεν αποτελούν μείζον ζητημα. Η εικόνα όμως πράγματι αντανακλά την πίστη και τη στάση ζωής του Αναστασίου, ότι δηλαδή η θρησκεία μπορεί να ενώσει, ακόμα και σε έναν κόσμο βαθιά διαιρεμένο, ακόμα και σε μια περιοχή όπως είναι τα Βαλκάνια, όπου διαχρονικά οι θρησκείες λειτουργούσαν διαιρετικά.