από το επίπεδο της θάλασσας, σε έναν χωρίς όρια χώρο, το σώμα από φάιμπεργκλας του καταλύματος γέρνει στην άκρη του γκρεμού δίνοντας την εντύπωση ότι όπου νά ‘ναι θα κάνει βουτιά στο χάος. Μέσα στο κατάλυμα, ο επισκέπτης ταλανίζεται από δύο αντιμαχόμενες τάσεις: την επιθυμία να εξερευνήσει αυτόν τον αχανή χώρο και την ανάγκη να βρει προστασία μέσα σε καταφύγιο (https://www.instagram.com/p/ CRW9wK-MjEg/ ).
Η ζωή μέσα στο κατάλυμα δίνει την αίσθηση ότι έχεις τοποθετήσει τον εαυτό σου μεταξύ δύο φακών ενός τηλεσκόπιου, επιδιώκοντας να βάλεις σε πλαίσιο τον χώρο και να βρεις μια σύνδεση μεταξύ του ανθρώπου και του περιβάλλοντος. Είναι «ένα πρότζεκτ αναλογιών μεταξύ του απόλυτου και του μέτρου, ένα μικροσκοπικό έργο που βρίσκει τις διαστάσεις του στη δυνατότητα μεγέθυνσης της αντιληπτικής ικανότητας» επισημαίνουν από το ιταλικό αρχιτεκτονικό γραφείο.
Το εσωτερικό είναι επιστρωμένο με ξύλο, προσπαθώντας να απαλύνει την εντύπωση της άγριας φύσης.
Εξωτερικά έχει το σχήμα κουτιού, κρεμασμένου στην άκρη ενός γκρεμού, δίνοντας την εντύπωση ότι εκτείνεται στο κενό. Μεγάλο παράθυρο δίνει τη δυνατότητα απόλαυσης του σκηνικού που μαγνητίζει.
«Μετρώντας τον εαυτό σου, μετρώντας τον χώρο, χάνοντας τον εαυτό σου, χάνοντας τις διαστάσεις του χώρου, βρίσκοντας το οικοσύστημά σου, αντιστεκόμενος, τεντώνοντας το σώμα, αγκυροβολώντας, μεταβάλλοντας αντίληψη, επεκτεινόμενος προς τα έξω, κλίνοντας, αντιδρώντας, συσσωρεύοντας διαστολές και συστολές, επιτρέποντας στον εαυτό σου να τον μεταφέρουν, εξαφανιζόμενος στο χιόνι, δαρμένος από τον άνεμο, προσαρμόζοντας το σώμα σου σε μεγάλο υψόμετρο, γινόμενος αρχιτεκτόνημα και παύοντας να είσαι κάτι τέτοιο, συντετριμμένος από τη μεγαλοσύνη ενός απόλυτου τοπίου» λένε από το DEMOGO, προσπαθώντας να αποδώσουν με λέξεις την εμπειρία διαμονής στο New Fanton Bivouac.