Η συγκεκριμένη Συνθήκη περιέχει έντεκα κεφάλαια και αποτελείται από περίπου τριάντα σελίδες. Σύμφωνα με τον ιταλικό Τύπο, σε ένα βαθμό θυμίζει την ιστορική Γαλλογερμανική Συνθήκη Φιλίας του 1963.
«Θα ευνοηθεί η σύγκλιση των θέσεων των δυο χωρών, αλλά και η συνεργασία σε θέματα ευρωπαϊκής και εξωτερικής πολιτικής, ασφάλειας και άμυνας, όπως και σε ό,τι αφορά τη μεταναστευτική πολιτική, την οικονομία και τους τομείς του πολιτισμού, της έρευνας και της παιδείας», υπογραμμίζουν συνεργάτες του Γάλλου προέδρου.
Η μόνη αντίθετη «φωνή», τέλος, στην Ιταλία, είναι εκείνη του αντιπολιτευόμενου, ακροδεξιού κόμματος «Αδέλφια της Ιταλίας», το οποίο ασκεί κριτική στην όλη πρωτοβουλία και υπογραμμίζει ότι «ουδείς γνωρίζει το πραγματικό περιεχόμενο της Συνθήκης αυτής».