12 χρόνια Πρόεδρος, 2 φορές πρωθυπουργός, 3 φορές δήμαρχος Παρισιού

ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ 86 ΕΤΩΝ ΕΦΥΓΕ Ο ΖΑΚ ΣΙΡΑΚ - ΠΕΝΤΕ ΦΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΑΝ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

ΠΑΡΙΣΙ
Ο πρώην πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας Ζακ Σιράκ πέθανε χθες σε ηλικία 86 ετών, ανακοίνωσε στο AFP ο γαμπρός του Φρεντερίκ Σαλά-Μπαρού.
«Ο πρόεδρος Ζακ Σιράκ έσβησε σήμερα το πρωί ανάμεσα στους δικούς του. Γαλήνια», δήλωσε ο Σαλά-Μπαρού, σύζυγος της Κλοντ Σιράκ.

Ο πρώην πρόεδρος υπήρξε σημαντική φυσιογνωμία της γαλλικής δεξιάς, η μακρόχρονη διαδρομή του οποίου, ανάμεσα σε λαμπρές επιτυχίες και συντριπτικές ήττες, έδειξε την εξαιρετική του ικανότητα επιβίωσης. Μέσα από την συνεχή αλλαγή θέσεων και πολιτικών απόψεων κέρδισε τα προσωνύμια «Χαμαιλέων Βοναπάρτης» και «Ανεμοδούρας».
Ο Ζακ Σιράκ, ο οποίος εδώ και πολλά χρόνια δεν έκανε δημόσιες εμφανίσεις, υπήρξε πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας από το 1995 έως το 2007, δύο φορές πρωθυπουργός, τρεις φορές δήμαρχος Παρισιού, ιδρυτής κόμματος και κατ΄επανάληψιν υπουργός.
Οι προεδρικές του θητείες θα μείνουν στην Ιστορία για το «όχι» του στον δεύτερο πόλεμο στο Ιράκ που ξεκίνησε με την αμερικανο-βρετανική στρατιωτική επέμβαση, την κατάργηση της στρατιωτικής θητείας, την αναγνώριση της ευθύνης του γαλλικού Κράτους στα ναζιστικά εγκλήματα και για την κραυγή «Το σπίτι μας καίγεται» απέναντι στην παγκόσμια περιβαλλοντική καταστροφή.
ΦΡΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΑΝ
Ασυγκράτητος στις ιδιωτικές συζητήσεις, στομφώδης στις δημόσιες δηλώσεις του, ο Ζακ Σιράκ έχει εγγράψει στην συλλογική μνήμη πολλές χαρακτηριστικές φράσεις, από ιστορικές ομιλίες, μέχρι προβοκατόρικες δηλώσεις, από γκάφες μέχρι φραστικές παρεκτροπές:
-Το σπίτι μας καίγεται:
«Το σπίτι μας καίγεται και εμείς κοιτάζουμε αλλού. Η ακρωτηριασμένη, εξαντλητικά αξιοποιημένη Φύση δεν καταφέρνει να αναπλαστεί και εμείς αρνούμαστε να το παραδεχθούμε...Η Γη και η ανθρωπότητα βρίσκονται σε κίνδυνο και υπεύθυνοι είμαστε εμείς».
«Σύνοδος Κορυφής για την Γη στο Γιοχάνεσμπουργκ, 2 Σεπτεμβρίου 2002)
-Ευκαιρία να σιωπήσουν:
«Οι χώρες αυτές έχουν υπάρξει, ας το πούμε, όχι πολύ ευάγωγες και δεν έχουν μεγάλη συναίσθηση των κινδύνων που σημαίνει μία υπερβολικά γρήγορη σύνταξή τους πίσω από την αμερικανική θέση... Οι χώρες αυτές έχασαν μία καλή ευκαιρία να σωπάσουν».
(Επικρίνοντας την υποστήριξη προς τις Ηνωμένες Πολιτείες για το Ιράκ που εξέφρασαν οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης, νεοφώτιστα μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, 18 Φεβρουαρίου 2003).
-Η επιχείρηση του Vel d’ Hiv*:
«Ναι, η εγκληματική παράνοια του κατακτητή υποβοηθήθηκε από Γάλλους, από το γαλλικό Κράτος...την Πατρίδα των Φώτων και των δικαιωμάτων του ανθρώπου, την γη της υποδοχής και του ασύλου, η Γαλλία, εκείνη την ημέρα διέπραττε το ανεπανόρθωτο. Αθετώντας την υπόσχεσή της, παρέδιδε τους προστατευόμενούς της στους δήμιούς τους»
(Αναγνωρίζοντας τη συνεργασία της Γαλλίας
με την ναζιστική Γερμανία στην επιχείρηση
της συγκέντρωσης Γαλλοεβραίων
στο Velodrome d’ Hiver
(Χειμερινό Ποδηλατοδρόμιο), 16 Ιουλίου 1995)
-Νοικοκυρά;
«Τι άλλο θέλει αυτή η νοικυρά; Τ’ αρ..δια μου στο πιάτο;»
(Κατά την διάρκεια ευρωπαϊκής συνόδου κορυφής,
ο Ζακ Σιράκ, τότε πρωθυπουργός, αγνοώντας ότι
το μικρόφωνό του έχει μείνει ανοικτό, τα βάζει με
την βρετανίδα ομόλογό του Μάργκαρετ Θάτσερ,
Φεβρουάριο 1988).
-Μετανάστευση:
«Το πρόβλημά μας δεν είναι οι ξένοι, είναι ότι υπάρχει overdose...Πώς θέλετε ο Γάλλος εργαζόμενος που εργάζεται μαζί με την γυναίκα του και που μαζί κερδίζουν περί τα 15.000 φράγκα τον χρόνο και που βλέπει στο διπλανό σπίτι μία οικογένεια με έναν πατέρα με τρεις ή τέσσερις γυναίκες, και καμιά εικοσαριά παιδιά, και που κερδίζει 50.000 φράγκα από τα κοινωνικά επιδόματα, χωρίς φυσικά να δουλεύει! Εάν προσθέσετε σ΄αυτά τον θόρυβο, την μυρωδιά, ε, ο Γάλλος εργαζόμενος γίνεται έξαλλος! Και δεν τα λέω αυτά από ρατσισμό».
(Δείπνο με μέλη του κόμματός του,
9 Ιουνίου 1991)