σχεδίου νόμου του Υπουργείου Παιδείας «Αναβάθμιση του σχολείου, ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών και άλλες διατάξεις».
Ο κ. Κόκκαλης στην παρέμβασή του, μεταξύ άλλων, σημείωσε: «Είναι αλήθεια ότι το νομοσχέδιο βρίθει καλών, εύηχων λέξεων, όπως «αυτονομία», «ενίσχυση της αυτονομίας», όπως είναι και η λέξη «αξιολόγηση», πλην, όμως, πίσω από τη λέξη «αυτονομία» και «ενίσχυση της αυτονομίας» κρύβεται η πρόθεση της Κυβέρνησης να βγάλει από το κάδρο την υποχρέωση του κράτους για τη χρηματοδότηση της δημόσιας εκπαίδευσης.
Αντί να αναζητούμε νέους δρόμους γνώσης για όλο και περισσότερους νέους μας, εμείς, δυστυχώς, χτίζουμε φυλάκια για να εγκατασταθούν τα νέα αστυνομικά τμήματα στα πανεπιστήμια, αντί να ενισχύσουμε πραγματικά την τεχνική, τεχνολογική εκπαίδευση και να μη φαντάζει η τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση μετά τη φάση της αποτυχίας ως ο φτωχός συγγενής όπου αναγκαστικά πιθανόν να οδηγηθούν οι αποτυχόντες μαθητές.
Τα βασικά επιχειρήματα με τα οποία καθιερώθηκε η ελάχιστη βάση εισαγωγής: Η προηγούμενη Κυβέρνηση επέτρεψε να εισάγονται στα ΑΕΙ παιδιά με «0,6», ανακριβές. Οι εισαγόμενοι με βαθμό χαμηλότερο του «4» ήταν ελάχιστοι, κάτω από 0,3% και συνήθως από ειδικές κατηγορίες υποψηφίων.
Δεύτερο επιχείρημα: Κάθε χρόνο αποφοιτά μόνο το 9% των φοιτητών. Συγγνώμη, όποιος το ακούσει αυτό θα πει μόνο το 9%; Κάντε τα όσο γίνεται πιο δύσκολα! Ανακριβές. Από στοιχεία του ΟΟΣΑ το 2018 στην Ελλάδα αναμένεται να πάρει πτυχίο στην ηλικία των τριάντα ετών το 38% του φοιτητικού πληθυσμού. Μέσος όρος των είκοσι εννιά χωρών του ΟΟΣΑ: 30,5%.
Επιχείρημα τρίτο: Μεγάλο πλήθος αιώνιων φοιτητών. Σύμφωνα με τα στοιχεία της EUROSTAT που ανακοινώθηκαν για το 2020, το ποσοστό των φοιτητών ηλικίας δεκαοχτώ έως είκοσι τεσσάρων που έχουν εγκαταλείψει το πανεπιστήμιο ήταν κάτω από 4%, το δεύτερο χαμηλότερο ανάμεσα σε τριάντα μία ευρωπαϊκές χώρες.
Υπερασπιζόμαστε τον μαθητή ο οποίος για να γράψει 20 και για να θέλει να περάσει στο Φυσικό Αθήνας σημαίνει ότι ήταν η πρώτη του, η βασική επιλογή, ότι το θέλει, ότι είναι το μεράκι του. Κι όμως αυτός κόβεται. Και μας κατηγορείτε για λαϊκισμό.
Δυστυχώς γίνεται πολύς λόγος κακώς και εσφαλμένα για την αριστεία. Το καλύτερο πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να το διεκδικούν όλοι ανεξαιρέτως. Όχι όμως και να υποβιβάζεται, ώστε να ωφελούνται περισσότεροι. Επαναλαμβάνω: Το καλύτερο πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να το διεκδικήσουν όλοι ανεξαιρέτως. Όχι όμως και να υποβιβάζεται ώστε να έχουν τη δυνατότητα περισσότεροι».