του προαστιακού σιδηροδρόμου στη Λάρισα. Με χιλιάδες επιβάτες να ταλαιπωρούνται στις αποβάθρες του σταθμού και να ταξιδεύουν με τρένα και βαγόνια παρελθόντων εποχών. Τα μέτρα αποστασιοποίησης λόγω της πανδημίας διαφοροποίησαν σημαντικά τα δεδομένα στις μετακινήσεις και με τον σιδηρόδρομο. Ωστόσο τις συνέπειες φαίνεται ότι υπέστησαν μόνον οι κάτοικοι της ελληνικής επαρχίας σε αντίθεση με ότι συμβαίνει στο «κράτος των Αθηνών».
Τα προβλήματα ξεκίνησαν τον περασμένο Ιούνιο και διογκώνονται αντί να αμβλύνονται. Προκειμένου η ΤΡΑΙΝΟΣΕ να αντιμετωπίσει τις ελλείψεις σε ανθρώπινο δυναμικό (μηχανοδηγούς), αλλά και -κυρίως- τροχαίο υλικό (συρμούς), άρχισε να περικόπτει δρομολόγια ή να τα υποβαθμίζει, βάζοντας τρένα και βαγόνια παλαιότερης τεχνολογίας. Κι αυτό προκειμένου να ενισχύσει τα δρομολόγια του προαστιακού στην Αττική, μεταφέροντας εκεί σύγχρονους συρμούς που έως τότε χρησιμοποιούσε στα δρομολόγια Λάρισας-Θεσσαλονίκης, αλλά και Λάρισας-Βόλου. Κάπως έτσι κατήργησε το πρωινό δρομολόγιο προς Βόλο και μείωσε εκείνα του προαστιακού προς και από τη Θεσσαλονίκη.
Σήμερα, σύμφωνα με πληροφορίες μας, από τα 12 δρομολόγια ημερησίως προς Θεσσαλονίκη, μόνο τα 3 διενεργούνται με σύγχρονους συρμούς!
ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ
Η χρησιμοποίηση παλαιού τροχαίου υλικού, έχει και μια άλλη συνέπεια: οι παλαιοί συρμοί δεν σταθμεύουν στις αποβάθρες του σταθμού της Λάρισας, οι οποίες εξυπηρετούν τα τρένα του προαστιακού, αλλά στην 6η γραμμή, όπου ουσιαστικά δεν υφίσταται πλατφόρμα επιβίβασης και οι επιβάτες αναγκάζονται να πηγαινοέρχονται διερχόμενοι τις σιδηροδρομικές γραμμές. Αυτό συμβαίνει διότι μόνο από εκείνη τη γραμμή μπορεί η μηχανή του τρένου να κάνει τον απαιτούμενο ελιγμό (αλλάζοντας γραμμή) για να εκτελέσει το δρομολόγιο με αντίστροφη πορεία. Κάτι βεβαίως που δεν είναι απαραίτητο για τους σύγχρονους συρμούς, οι οποίοι διαθέτουν μηχανοκίνηση και στις δύο άκρες τους.
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΑΒΙΔΗ
Για το συγκεκριμένο θέμα, ο πρώην αντιδήμαρχος και αντιπρόεδρος σήμερα της ΔΕΥΑΛ, κ. Δημ. Μαβίδης, σε επιστολή του προς την «Ε» αναφέρει:
Σαράντα και πλέον χρόνια πίσω μας γυρίζει ο ΟΣΕ -βλέπε ΤΡΑΙΝΟΣΕ- με τη μεταφορά των σύγχρονων συρμών του προαστιακού Θεσσαλονίκης - Λάρισας, στην Αττική για να καλύψουν ανάγκες των εκεί προαστιακών δρομολογίων.
Αποτέλεσμα αυτής της ενέργειας είναι τα εδώ δρομολόγια του προαστιακού να καλύπτονται με αμαξοστοιχίες της προηγούμενης πεντηκονταετίας. Και άντε, να πούμε πως μας αρέσει το ρετρό, όμως η εικόνα της μετακίνησης των επιβατών από την πλατφόρμα επιβίβασης προς τον σταθμό και αντίστροφα, διασχίζοντας τις γραμμές, πέρα από κάθε έννοια ασφάλειας, μόνο ντροπή με γεμίζει. Όπως βέβαια με γεμίζει ντροπή και η κατάλυση κάθε έννοιας προσβασιμότητας, τόσο για τις μετακινήσεις που ανάφερα παραπάνω, όσο και για την επιβίβαση και αποβίβαση των επιβατών από μια ακατάλληλη πλατφόρμα σε ένα ακατάλληλο βαγόνι.
Αλλά απ’ ό,τι φαίνεται έτσι αντιλαμβάνονται τις επενδύσεις για τους συρμούς οι κύριοι της ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Έτσι επίσης αντιλαμβάνονται την ασφάλεια και την αναβάθμιση των προσφερόμενων υπηρεσιών σε ένα σύγχρονο κράτος και οι κύριοι του ΟΣΕ.
Θυμάμαι μόνο και οργίζομαι τις υπουργικές δηλώσεις για το ζήτημα της διευθέτησης της διέλευσης των συρμών από την πόλη, με τις οποίες μας έλεγε να ξεχάσουμε τέτοιες δαπανηρές λύσεις. Φαίνεται όμως πως δεν είναι δαπανηρό το έργο της υπογείωσης των γραμμών στην Πάτρα, με προϋπολογισμό 500 εκατ. ευρώ.
Ζητώ συγνώμη, εκ των προτέρων, αν κάνω λάθος και μακάρι κάποιος υπεύθυνος να με διαψεύσει.
