«Εχε το νου σου στο παιδί…»

Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΑΓΩΓΗ

«Η πάλη για έναν κόσμο με επίκεντρο τις κοινωνικές ανάγκες, που έχει “το νου του στο παιδί”, αυτό που συνδέει την πρωτοπόρα δράση και σκέψη του ΚΚΕ και τη χαρακτηρίζει», τόνισε χθες ο Κυριάκος Ιωαννίδης μιλώντας στη Λάρισα σε εκδήλωση των οργανώσεων

του κόμματος στην εκπαίδευση, με θέμα «Η θέση του ΚΚΕ για την Προσχολική Αγωγή των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων». Το μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Παιδείας- Έρευνας του κόμματος ανέφερε μεταξύ άλλων: «Η πρότασή μας αυτή είναι εξειδίκευση του προγράμματος του κόμματος για μια κοινωνία που θέτει στο επίκεντρο την ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών. Η πρόταση αυτή είναι αρκετά αναλυτική και πέρα από τα βασικά ζητήματα που βάζουμε σε σχέση με την αντίληψή μας για την Προσχολική Αγωγή, τον ενιαίο χαρακτήρα της πρώτα απ' όλα - αυτό είναι το βασικό, το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό της - έχει και μια σειρά από πλευρές που έχουν να κάνουν και με το παιδαγωγικό - γνωστικό περιεχόμενό της. Όπως, τη θέση που πρέπει να έχει το παιχνίδι σε αυτές τις ηλικίες, το ζήτημα της αξιοποίησης της Φυσικής Αγωγής, της Αισθητικής Αγωγής, που είναι κρισιμότατος παράγοντας για την ανάπτυξη του ανθρώπου. Όπως επίσης είναι πολύ κρίσιμο το στοιχείο της πρώιμης διάγνωσης και παρέμβασης. Αυτά δεν είναι μικροπράγματα, δεν είναι παρενθέσεις σε μια πρόταση, είναι ουσιαστικά στοιχεία, γιατί καταρχάς η ίδια η ανάπτυξη της επιστήμης δίνει σήμερα τη δυνατότητα να εντοπίζεις τέτοια θέματα και από αυτήν την άποψη το βάζουμε σαν σημαντικό στοιχείο της πρότασής μας». Και συνέχισε εξηγώντας «γιατί θεωρούμε ότι η πρότασή μας για την προσχολική αγωγή πρέπει να γίνει αντικείμενο συζήτησης, πηγή έμπνευσης και διεκδίκησης παιδαγωγών και γονιών, συνολικότερα του λαού μας. Ποιος από μας δεν έχει γίνει μάρτυρας αυτής της κυριολεκτικά συναρπαστικής πορείας ανάπτυξης του παιδιού; Της στιγμής της γέννησής του όπου το βρέφος στρέφει το κεφάλι του στον ήχο της φωνής της μητέρας, αποκρίνεται στον γύρω του κόσμο. Της στιγμής που κάνει το πρώτο του μπουσούλημα, το πρώτο του βήμα, λέει τις πρώτες του λέξεις. Τόσες και τόσες στιγμές που συνδέουν σαν μια αόρατη κλωστή και μετατρέπουν το ανήμπορο νεογέννητο σε ολοκληρωμένη ανθρώπινη προσωπικότητα. Είναι μια κυριολεκτικά επαναστατική πορεία. Αυτό που χθες ήταν αδύνατο να γίνει, σήμερα γίνεται, αύριο ξεπερνιέται. Κάθε επιστημονική κουβέντα ή "τεκμηρίωση" για τη σημασία της παιδαγωγικής παρέμβασης απλά επιβεβαιώνει αυτό που βλέπουμε να βλασταίνει καθημερινά. Όταν το παιδί κάθε ηλικίας, από βρέφος μέχρι νήπιο, περνώντας το κατώφλι είτε του παιδικού σταθμού είτε του νηπιαγωγείου και ολοκληρώνοντας μια χρονιά φοίτησης είναι ένα "άλλο" παιδί, που έχει διανύσει μια τεράστια απόσταση στην ανάπτυξή του και έχει βάλει τα θεμέλια για την παραπέρα εξέλιξή του...».