πρωτοβουλία του δραστήριου Συλλόγου Μικρασιατών Δήμου Ελασσόνας. Στον Μητροπολιτικό ιερό ναό του Αγίου Δημητρίου Ελασσόνας, παρουσία δεκάδων Ελασσονιτών με ρίζες από τη Μικρά Ασία, μετά τη Θεία Λειτουργία, ο πρωτοσύγκελος της Ι. Μητρόπολης Ελασσώνος – αρχιμανδρίτης π. Βησσαρίων Καραλάσκος και ο πρωτοπρεσβύτερος π. Νικόλαος Πνευματικός τέλεσαν το Μνημόσυνο. «Καταθέτοντας» στο εκκλησίασμα σκέψεις για τη Γενοκτονία των Ελλήνων της Μ. Ασίας, ο π. Βησσαρίων επισήμανε με νόημα: «Αποτίουμε φόρο τιμής στους κεκοιμημένους μας, προσευχόμαστε για την ανάπαυση των ψυχών όλων εκείνων που άδικα σφαγιάστηκαν. Σ’ έναν τόπο που ρημάχτηκε αλλά μένει ζωντανός. Σ’ έναν τόπο που είναι μήτρα γλωσσών, παιδείας, φιλοσοφίας, θεολογίας, πίστης, σε ένα τόπο που άνθησε, σε έναν αθάνατο τόπο. Είχαν ένα όραμα, πολιτισμό, πίστη να τους εμπνέει. Δεν στρεφόμαστε ποτέ ενάντια στους ανθρώπους κανενός λαού. Δεν είναι καθόλου μακριά ούτε ο πόλεμος, ούτε ο παραλογισμός. Οι γείτονες τώρα σφαγιάζουν και τη Συρία. Η αναζήτηση της ειρήνης είναι μία αναγκαία συνθήκη για να επιβιώσει ο κόσμος και να έλθει η ελπίδα. Εμείς δεν θα παρασυρθούμε ποτέ…». Κεντρική ομιλήτρια ήταν η εκπαιδευτικός – μέλος του «οικοδεσπότη» Συλλόγου Μαρία Κολάρα – Μουσουλή που με ζωντανό λόγο, ανάμεσα στα άλλα, υπογράμμισε: «Αξίζει να θυμόμαστε ότι οι πρόσφυγες ήταν για πολλούς ανεπιθύμητοι στην ηττημένη και ρημαγμένη Ελλάδα του 1922 και αντιμετωπίσθηκαν για πολλά χρόνια με ρατσισμό και μισαλλοδοξία, σαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας, παρότι μιλούσαν την ίδια γλώσσα και παρότι ήταν οι ελληνικές κυβερνήσεις υπαίτιες για την καταστροφή και την προσφυγιά. Άνθρωποι που έζησαν τον χαμό των δικών τους, που καταδιώχθηκαν, πείνασαν, πάγωσαν, έζησαν την εξαθλίωση, την απομόνωση και τη χλεύη. Άνθρωποι που ωστόσο στάθηκαν όρθιοι, πάλεψαν, δούλεψαν σκληρά και πλούτισαν στη νέα τους πατρίδα με τις παραδόσεις, τις δεξιότητες, τον πολιτισμό τους, βάζοντας ανεξίτηλα τη σφραγίδα τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη του τόπου μας. Όλα αυτά οφείλουμε να τα θυμόμαστε ιδιαίτερα σήμερα που η χώρα μας ζει ένα νέο μεγάλο κύμα εξόδου από νέους που γίνονται οικονομικοί μετανάστες και που κινδυνεύουν να είναι θύματα ξενοφοβίας και ρατσισμού στις χώρες που μεταναστεύουν. Ακόμη περισσότερο επειδή η χώρα μας γίνεται γέφυρα για νέους πρόσφυγες του πολέμου και της πείνας που γεννά η απληστία των ισχυρών της γης. Πρόσφυγες που χωρίς να φταίνε σε τίποτε γίνονται θύματα της πιο άγριας και απάνθρωπης μεταχείρισης και καταστροφής. Ανθρώπων που χάνουν τα πάντα, που βλέπουν τα σπίτια και τις ζωές τους να γκρεμίζονται, που πνίγονται στις ίδιες θάλασσες που χιλιάδες μικρασιάτες έχασαν τη ζωή τους και χιλιάδες κατάφεραν να διασχίσουν και να φτάσουν εδώ ξεριζωμένοι. Γιατί η προσφυγιά και ο ξεριζωμός δεν είναι μόνο αφηγήματα γραμμένα σε βιβλία και σε λόγους, είναι μια κατάσταση απόγνωσης που διαιωνίζεται. Είναι η εμπειρία και η επίγνωση ότι πρέπει να αγωνιζόμαστε για την ειρήνη και τη δικαιοσύνη, ώστε όλοι να μπορούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια στον τόπο τους. Αλλά και ταυτόχρονα για να στηρίζουμε τους ξεριζωμένους. Είναι χρέος τιμής στους δικούς μας πρόσφυγες προγόνους, να θυμόμαστε πως η προσφυγιά δεν είναι επιλογή, είναι αγώνας για επιβίωση. Και πως τον ίδιο πόνο, τους ίδιους φόβους, τις ίδιες ελπίδες, αλλά και τον ίδιο πλούτο κουβαλάνε ως αποσκευή, όσοι προσπαθούν να ξαναχτίσουν τις ζωές τους από το μηδέν, με μόνο στήριγμα τους ανθρώπους του τόπου που βρέθηκαν. Αυτός είναι ο δικός μας πολιτισμός, η δική μας σοφία, η δική μας κληρονομιά». Τέλος, ο «οικοδεσπότης» Σύλλογος Μικρασιατών προσέφερε καφέ και γλυκίσματα στον υπαίθριο χώρο του ΚΑΠΗ. Στην εκδήλωση μνήμης έδωσαν το «παρών»: Ο δήμαρχος Ελασσόνας Νίκος Γάτσας, η αντιδήμαρχος Πολιτισμού Ευφροσύνη Καρκαβανίδου – Σκρέτα, η δημοτική σύμβουλος Βάια Αργύρη – Μουτζίκου, η πρόεδρος του Συλλόγου Μικρασιατών Δήμου Ελασσόνας Ασπασία Χατζηβασίλη – Βαλιώτη με σύσσωμο το διοικητικό συμβούλιο του Συλλόγου, εκπρόσωποι φορέων και συλλόγων, μέλη της διοίκησης της Ένωσης Ποντίων επαρχίας Ελασσόνας, κ.ά.
ΕΛΑΣΣΟΝΑ (Γραφείο «Ε») Του Γιάννη Μουκίδη
