Ξενύχτια με μπίρες και πετονιές

*Για νέους και ερασιτέχνες ψαράδες που δίνουν και το δικό τους νόημα στο ελληνικό καλοκαίρι στα παράλια Αγιάς, Τεμπών και Πιερίας

Μπήκαμε ήδη στο φθινόπωρο και οι παραθαλάσσιες περιοχές εξακολουθούν να γεμίζουν, πολλές μάλιστα εξ αυτών όχι μόνο τις πρωινές και τις μεσημβρινές ώρες, αλλά ακόμη και το βράδυ. Κάνοντας κανείς τώρα -αλλά πολύ περισσότερο στη διάρκεια του

καλοκαιριού- μία βόλτα στις παραλίες των Δήμων Αγιάς, Τεμπών και Πλαταμώνα, βλέπει πολλούς συμπολίτες όλων των ηλικιών να απολαμβάνουν τη θάλασσα ακόμα και το βράδυ, αποχαιρετώντας ίσως με τον τρόπο τους το φετινό καλοκαίρι. Πρώτα απ’ όλα πολλά νέα παιδιά, που είτε τυχαίνει να έχουν εξοχική κατοικία κοντά στην περιοχή, είτε έχουν ταξιδέψει με το υπεραστικό ΚΤΕΛ ή τον ΟΣΕ, επιλέγουν να χαλαρώσουν στις ακρογιαλιές έως τις πρώτες πρωινές ώρες. Και δεν χρειάζονται πολλά, αρκεί μια «καλή παρέα». Έχοντας εφοδιαστεί, λοιπόν, με όρεξη και καλή διάθεση ψάχνουν να βρουν ξύλα που έχει ξεβράσει η θάλασσα για να ανάψουν φωτιά και να καθίσουν γύρω της. Μοιράζουν ρόλους, άλλος να τρέξει για ποτά άλλος να φέρνει σουβλάκια ή πίτσες -ρεφενέ φυσικά- και άλλος αναλαμβάνει τη μουσική επιμέλεια της βραδιάς. Ένα απλό ηχείο και ένα καλό “playlist” στο κινητό τους είναι αρκετό. Βέβαια, όταν στην παρέα υπάρχει κιθαρίστας -που δεν χρειάζεται να είναι επαγγελματίας ασφαλώς- τότε η βραδιά αποκτά άλλη χάρη, καθώς οι «παραγγελιές» διαδέχονται η μία την άλλη και όλοι συμμετέχουν στο τραγούδι και τον χορό. Πολλές φορές οι παρέες αυτές των πέντε με δέκα ή και περισσότερων παιδιών, αγοριών και κοριτσιών, δεν περιορίζονται μόνο στη μουσική ψυχαγωγία αλλά συνεχίζουν παίζοντας. Η μπουκάλα, το θάρρος ή αλήθεια, το τίτσου (ή γενικότερα παιχνίδια με χαρτιά), το μια νύχτα στο Παλέρμο ή κλέφτες κι αστυνόμοι είναι μερικά μόνο από αυτά. Τα αστεία και τα πειράγματα δεν έχουν τελειωμό, ενώ όταν κουραστούν ξαπλώνουν στις ψάθες κοιτώντας τον έναστρο ουρανό. Οι πιο τολμηροί δεν στερούνται και το μπανάκι τους, μιας και «είναι αλλιώς» να κολυμπούν και να παίζουν στη θάλασσα χωρίς το φως του ήλιου, ενώ επίσης δεν λείπουν και τα «τρυφερά τετ-α-τετ», καθώς ανάμεσά τους –συνήθως- υπάρχουν και ζευγαράκια που χαίρονται λίγο διαφορετικά τη ρομαντική νυχτερινή τους απόδραση στην παραλία. Κάτω από το φεγγάρι κάθονται αγκαλιά, κοιτούν τα αστέρια, κάνουν όνειρα και αν σταθούν τυχερά και «συναντηθούν» με πεφταστέρια, αμέσως κάνουν μία ευχή. (Υπάρχουν ακόμα και πολλά παιδιά που αποφασίζουν μετά από τη νυχτερινή τους έξοδο στα παραλιακά μαγαζιά (μπαράκια, κλαμπάκια κ.λπ.) να αράξουν στην παραλία συνεχίζοντας εκεί τη διασκέδασή τους. Και φυσικά όταν έρθει το πρωί, όλοι σβήνουν τη φωτιά με άμμο και πέτρες και κανονίζουν το πότε θα ξανασμίξουν). ΠΕΤΟΝΙΕΣ ΚΑΙ ΔΟΛΩΜΑΤΑ Εκτός όμως από τις νεανικές παρέες, βλέπει κανείς και μεγαλύτερους να καταφτάνουν στην παραλία με τα σύνεργα ψαρικής τους, όπως καλάμια, πετονιές κ.λπ. Πρόκειται για ερασιτέχνες ψαράδες που εμφανίζονται μόλις σουρουπώσει και αφού έχουν φύγει οι κολυμβητές-παραθεριστές ξεκινούν να απλώνουν τον εξοπλισμό τους. Ψάθες, πετσέτες, μαγιό δεν είναι τα μόνα που χρειάζονται. Καρέκλες (θαλάσσης), φακοί, αντικουνουπικό κι ψυγειάκι με παγωμένο νερό και λίγα τρόφιμα, και για τα δολώματα, είναι εξίσου απαραίτητα. Ενώ δεν λείπει φυσικά η ζακέτα ή το μπουφάν και το μακρύ παντελόνι, καθώς η θερμοκρασία πέφτει αρκετά τη νύχτα έως τα ξημερώματα μέχρι να βγει ο ήλιος και τα κουνούπια είναι ανελέητα. Με ένα φακό προσαρμοσμένο στο κεφάλι βγάζουν τις πετονιές, δένουν τα βαρίδια, βάζουν τα αγκίστρια και περνούν το δόλωμα. Πρώτα στην προτίμησή τους έρχονται ζωντανά σκουλήκια (φρέσκα πάντα) όπως η μάνα, ο ακροβάτης, ο αμερικάνος, η τριχιά, το μονοδόλι, το μαύρο κ.ά., καθώς σύμφωνα με τους "ειδικούς" με αυτά "τσιμπάνε" περισσότερο τα ψάρια. Άλλοτε πάλι χρησιμοποιούν ψεύτικα ψαράκια (ξεγελαστήρια) ή χταποδιέρες. Στη συνέχεια παίρνουν το καλάμι ή την πετονιά, τη στριφογυρνούν και την πετούν όσο πιο μακριά μπορούν, περιμένοντας λίγα δευτερόλεπτα ν’ ακούσουν το βαρίδιο να βυθίζεται. Και κάπως έτσι αρχίζουν να απολαμβάνουν τη γαλήνη της θάλασσας από την καρέκλα τους, περιμένοντας να ακούσουν το κουδουνάκι από τα καλάμια, που έχουν τοποθετήσει σε σειρά με απόσταση τουλάχιστον δύο με τρία μέτρα μεταξύ τους. (Αν και δεν είναι λίγοι αυτοί που προτιμούν αντί να στήνουν 5-6 καλάμια να έχουν μια πετονιά στο χέρι για να νιώθουν οι ίδιοι το τράβηγμά της όταν "τσιμπήσει" το ψάρι, από το να περιμένουν απλώς να ακούσουν το κουδουνάκι. Άλλωστε αυτή η αίσθηση στο χέρι είναι που τους εξιτάρει και τους ευχαριστεί). Η χαρά τους, βέβαια, είναι πιο μεγάλη όταν καταφέρουν να πιάσουν καμιά τσιπούρα, μουρμούρα ή κάνα λαβράκι για να το βάλουν στο μεσημεριανό τραπέζι. Ως επί το πλείστον όμως, μικρά ψάρια -όπως σαργοί, μαριδούλες, μουρμουρίτσες κ.ά- είναι τα θύματα των ερασιτεχνών αλιέων, κάποιοι από τους οποίους τα ρίχνουν πάλι στη θάλασσα «για να μεγαλώσουν», όπως λένε χαριτολογώντας. Δεν είναι λίγες οι φορές που βγάζουν από το αγκίστρι καμιά σκορπίνα ή καμιά δράκαινα, με τις οποίες θα κάνουν μια νόστιμη ψαρόσουπα την επομένη, ενώ καμαρώνουν και χαίρονται σαν μικρά παιδιά όταν πιάνουν κάνα χταπόδι. Φυσικά δεν λείπουν και οι περιπτώσεις που εκπλήσσονται ακόμη πιο ευχάριστα όταν πιάνουν κάτι πιο "σπάνιο", όπως χελιδονόψαρο ή ζαργάνα. Βέβαια τίποτα από όλα αυτά δεν είναι άκοπο, αλλά οι μερακλήδες της ψαριάς δεν πτοούνται και πολλές φορές μπορεί να περάσουν όλο το βράδυ χωρίς να νιώσουν το σπαρτάρισμα του θαλασσινού θηράματός τους. Επιμένουν όμως να είναι συνεπείς στο ραντεβού τους στην παραλία, μιας και -φαίνεται πως- τους ευχαριστεί περισσότερο η όλη η διαδικασία και το «ταξίδι» και λιγότερο ο «προορισμός» και το αποτέλεσμα. Επιπλέον, όπως λένε οι άνθρωποί τους, τους αναζωογονεί εξ ίσου και η παραμονή στην ακρογιαλιά, απολαμβάνοντας τον νυχτερινό ουρανό και την ανατολή του ήλιου, όταν και κάνουν την πρώτη τους βουτιά. Την ώρα δηλαδή που καταφτάνουν για το πρωινό τους μπάνιο οι ηλικιωμένοι, πριν τους προλάβει ο ήλιος. ΠΑΡΕΕΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ Οι περισσότεροι ψαρεύουν συνήθως μόνοι τους, ωστόσο όχι σπάνια, βλέπει κανείς και ομάδες δύο ή τριών ατόμων (π.χ. πατέρα με γιο, αδέρφια, ξαδέρφια ή φίλοι κ.λπ.), ενώ δεν λείπουν και εκείνοι που προτιμούν τη συντροφιά του σκύλου τους. Άλλοι πάλι, παίρνουν μαζί όλη την οικογένειά τους -σύζυγο και μικρά παιδιά- για τα οποία στήνουν σκηνή για να παίζουν και να απασχολούνται όσο αυτοί ασχολούνται με το χόμπι τους. Βέβαια η σκηνή έχει και πρακτικό ρόλο, αφού μέσα σ’ αυτή τα παιδιά δεν κρυώνουν και μπορούν να κοιμηθούν μέχρι να ‘ρθει η ώρα να φύγουν. Και πού να δει κανείς τον ενθουσιασμό και τη χαρά τους όταν καταφέρνουν οι γονείς και πιάνουν κανένα ψάρι και το βάζουν σε ένα κουβαδάκι με θαλασσινό νερό για να το δουν τα πιτσιρίκια το πρωί. Το ψάρεμα, φυσικά, δεν είναι αποκλειστική δραστηριότητα των ανδρών -ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια- καθώς πολλές γυναίκες ασχολούνται με το σπορ, θεωρώντας το όχι απλώς διέξοδο από τις καθημερινές κοπιαστικές ασχολίες τους, αλλά και ως μέσο να απολαύσουν τη φύση και τη θάλασσα, δίνοντας το δικό τους νόημα και περιεχόμενο στο ελληνικό καλοκαίρι. Επομένως, θα έλεγε κανείς ότι σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, με τόσες πανέμορφες παραλίες, ψαρότοπους, νησιά, μακρύ, φιλόξενο κι ευχάριστο καλοκαίρι, είναι φυσιολογικό οι ακρογιαλιές μας να είναι γεμάτες ακόμα και τη νύχτα. Άλλωστε τι πιο όμορφο και σαγηνευτικό από τη θάλασσα, είτε πρόκειται για τον Πλαταμώνα και τους Νέους Πόρους, είτε για τα Μεσάγγαλα, τη Βελίκα, τη Σωτηρίτσα και τον Αγιόκαμπο.