Επίθεση στον καθηγητή -περιφερειακό σύμβουλο με την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Σταμπουλή εξαπολύει η παράταξη «Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία-Ανταρσία για την Ανατροπή», με αφορμή την συμμετοχή του στο λεγόμενο «Υπερταμείο».
Αναλυτικότερα, η ανακοίνωση, που υπογράφει ο περιφερειακός σύμβουλος της παράταξης Στάθης Ντούρος, αναφέρει τα εξής: Στις 10 Οκτωβρίου δημοσιεύτηκαν σε ΦΕΚ (Τεύχος ΥΟΔΔ αρ. φύλλου 536/10.10.2016) τα ονόματα των μελών του πρώτου Εποπτικού Συμβουλίου της Ελληνικής Εταιρείας Συμμετοχών και Περιουσίας, δηλαδή του γνωστού «Υπερταμείου», που μεθοδικά επιδιώκει να βγάλει στο σφυρί κάθε σπιθαμή του δημόσιου κοινωνικού πλούτου. Μέσα σε αυτά και το όνομα του καθηγητή του πανεπιστημίου Θεσσαλίας και περιφερειακού συμβούλου με την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Σταμπουλή. Για πολλούς μπορεί να μην αποτελεί ούτε είδηση, ούτε έκπληξη που ένα κυβερνητικό στέλεχος αποκτά μεγαλύτερα δικαιώματα στην κατακρεούργηση των κοινωνικών δικαιωμάτων. Το πρόβλημα όμως είναι διπλό. Από τη μια ο εν λόγω βαστάζος των τοκογλυφικών και επιχειρηματικών συμφερόντων διδάσκει φοιτητές, διεκδικώντας και την «αντικειμενικότητα» αλλά και το «μονοπώλιο» στη γνώση, όπως πολλοί αντίστοιχοι «πεφωτισμένοι» καθηγητές πανεπιστημίων που μας «άλλαξαν τα φώτα» το διάστημα των υπουργοποιήσεων τους ή μέσα από την εμπλοκή τους σε κρατικούς θεσμούς. Από την άλλη η αναβάθμιση του «αρχιερέα» των ΕΣΠΑ και της «κοινωνικής επιχειρηματικότητας» σε επίσημο δήμιο της ΕΕ, του ΔΝΤ και όλων των «επενδυτικών» αρπακτικών, περνάει μέσα από την ιδιωτικοποίηση των πιο βασικών κοινωνικών αγαθών, θέτοντας αμείλικτα το ερώτημα: Ή τα υπερταμεία τους ή το δικαίωμα μας στη ζωή».
Και η ανακοίνωση της «Αριστερής Παρέμβασης» συνεχίζει στον ίδιο τόνο: «Υπάρχει ένα δομικό νήμα που συνδέει το σύγχρονο πανεπιστήμιο με τα πιο σκοτεινά και αντιλαϊκά σχέδια της αστικής πολιτικής. Η επιχειρηματική του λειτουργία και δράση, η εμπορευματοποίηση και μοντελοποίηση της γνώσης και της έρευνας και κυρίως η τομή στη δημιουργία νέων εκμεταλλεύσιμων εργαζόμενων-ανέργων, δημιούργησαν ένα «θεσμικό εταίρο» στη νομή της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Η κορυφή του πανεπιστημίου δε, επεξεργάστηκε όλο το τερατούργημα της σύγχρονης οικονομικής χούντας της ΕΕ και των ντόπιων συνοδοιπόρων της. Ο κ. Σταμπουλής αποτελεί γνήσιο τέκνο και προϊόν αυτής της διαδικασίας. Μια διαδικασία που πρέπει να αμφισβητηθεί τόσο στην κορυφή όσο και στη βάση της. Κοινώς από τη μια δεν έχουν καμία δουλεία ως δάσκαλοι της νεολαίας οι κάθε είδους «Σταμπουλίδες»! Είναι ανάγκη να υπάρξει ένας νέος αγώνας «αποχουντοποίησης» των πανεπιστημίων από τους σύγχρονους γενίτσαρους των αστικών δογμάτων. Να εκδιωχτούν από την ίδια τη νεολαία και το κίνημα της, από τον κόσμο της εργαζόμενης και άνεργης πλειοψηφίας, ως πρόσωπα ανεπιθύμητα. Από την άλλη χρειάζεται ένας αγώνας για να επανακαθοριστούν οι βασικές κατευθύνσεις του σύγχρονου πανεπιστήμιου, προκειμένου να εξυπηρετούν τις κοινωνικές ανάγκες και όχι τα επιχειρηματικά συμφέροντα. Ο κ. Σταμπουλής και η υπόλοιπη παρέα του υπερταμείου διορίστηκαν για να διεκπεραιώσουν στο όνομα των δανειακών υποχρεώσεων, αλλά και της γενικότερης παραγωγικής αναδιάταξης που επιχειρούν οι δυνάμεις του κεφαλαίου στο έδαφος της κρίσης, το ξεπούλημα απ ό,τι μπορεί να πουληθεί. Η μάχη ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις είναι μια πολιτική μάχη που έχει δύο στρατόπεδα. Εκείνο του κοινωνικά αναγκαίου και εκείνο των σφετεριστών του κοινωνικού πλούτου. Όσοι μπορούν να συνυπάρξουν ή να ανεχτούν πολιτικά το υπαλληλικό προσωπικό της ΕΕ στο όνομα μιας ακαθόριστης «ενότητας» και με τον «μπαμπούλα» της επανάκαμψης της δεξιάς, απλά στρώνουν το έδαφος σε αυτό που υποτίθεται ότι πολεμάνε. Δεν υπάρχει δρόμος εντός του πλαισίου των ΕΣΠΑ και της ΕΕ, που να αναγνωρίζει μέρος ή το σύνολο του χρέους και να αρνείται την κοινωνικοποίηση των βασικών παραγωγικών δομών καθώς και των τραπεζών, κοινώς την απαλλοτρίωση μέρος του ιδιοποιημένου πλούτου από το κεφάλαιο, που να μπορεί να διασφαλίσει τον κοινωνικό χαρακτήρα στο νερό, στο ρεύμα, στα λιμάνια, στους δρόμους κτλ. Η μάχη είναι μπροστά μας και ο αντίπαλος είναι γνωστός. Είναι μάχη για τη ζωή μας και για αυτό είναι μονόδρομος».
