«Είμαστε η χώρα junky, η οποία πηγαίνει από εβδομάδα σε εβδομάδα ή από δίμηνο σε δίμηνο, για να πάρει τη δόση, και μόλις παίρνουμε τη δόση ξανακάνουμε εθνικό στόχο την επόμενη δόση. Όραμα, προοπτική θα δούμε μετά από κάποια δόση...». Με το δηκτικό αυτό τρόπο ξεκίνησε την ομιλία του στην Ολομέλεια της Βουλής ο βουλευτής Λάρισας του Ποταμιού, κ. Κώστας Μπαργιώτας στη συζήτηση του σχεδίου νόμου «Επείγουσες ρυθμίσεις για την Εφαρμογή της Συμφωνίας Δημοσιονομικών Στόχων και Διαρθρωτικών Μεταρρυθμίσεων». Και συνέχισε «Απλώς, σας καλώ να αναρωτηθείτε τι θα γινόταν έξω από τη Βουλή στην Αθήνα σήμερα, αν με κυβέρνηση οποιουδήποτε άλλου κόμματος και με το ΣΥΡΙΖΑ στην Αντιπολίτευση συνέπιπτε η ανακεφαλαιοποίηση με τους όρους που γίνεται σήμερα, οι πλειστηριασμοί της πρώτης κατοικίας και ο φόρος στο κρασί».
Στηλιτεύοντας την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ τόνισε «Πού οδήγησε αυτή η πολιτική του επαίσχυντου και επονείδιστου χρέους, της αντιπολίτευσης συνεχώς πάνω στα κάγκελα; Οδήγησε πρακτικά στη μεγέθυνση των προβλημάτων. Σήμερα είναι γραμμένοι σε ένα σημαντικότατο νομοσχέδιο εννέα ομιλητές από τη Συμπολίτευση. Δεν μπορείτε να πολιτεύεστε κρυβόμενοι. Πρέπει να αντιμετωπίσετε την πραγματικότητα. Υπάρχει, βέβαια, πάντα η έντιμη –είναι αλήθεια- στάση του κ. Σακελλαρίδη. Παραιτείσαι και φεύγεις ή μπαίνεις στη λογική να δημιουργήσεις κάτι μέσα στο συγκεκριμένο πλαίσιο».
Σε σχέση με τη διάταξη για την επιβολή φόρου στο κρασί τόνισε «Αρχίζετε να δημιουργείτε την αίσθηση ότι κάποιος στο ΣΥΡΙΖΑ έχει πρόβλημα με το οινόπνευμα εν Ελλάδι. Μάλιστα, δεν έχετε πρόβλημα με το οινόπνευμα εν γένει, αλλά με τα ελληνικά οινοπνεύματα, δηλαδή με το τσίπουρο, τις ελληνικές μπύρες και το ελληνικό κρασί. Ακούω ότι θα αλλάξει και θα έρθει ένα ισοδύναμο. Η παράκληση είναι το καινούριο ισοδύναμο να μη θίγει ελληνική παραγωγή».
Τέλος, σε σχέση με τη διάταξη για το claw back ανέφερε «Από αύριο τα νοσοκομεία μπορούν να παραγγέλνουν ό,τι γουστάρουν, ό,τι φάρμακα θέλουν και οι γιατροί θα μπορούν να γράφουν ό,τι θέλουν. Όποιος ξέρει κατ’ ελάχιστον πώς δουλεύουν τα νοσοκομεία, ξέρει ότι δεν μπορεί να γίνει έτσι. Τέτοιες μέθοδοι –εννοώ, φίλτρου οροφής- λειτουργούν στο βαθμό που είναι αναλυμένες και ειδικές. Το «claw back» δουλεύει πολύ καλά ενδεχομένως ως «claw back» στις χημειοθεραπείες, έχοντας ταυτόχρονα τη δυνατότητα να ελέγξεις πώς γίνονται οι χημειοθεραπείες. Όταν το «claw back» είναι για τα νοσοκομεία, αυτό που θα γίνει στην πραγματικότητα –αν εφαρμοστεί, γιατί πολύ αμφιβάλλω- είναι ότι αν σπαταλά χημειοθεραπευτικά ο Ευαγγελισμός, θα την πληρώνουν τα αντιβιοτικά στην Αλεξανδρούπολη ή αντιστρόφως. Οι εταιρίες θα εξαφανίσουν ό,τι φάρμακο εκτιμούν ότι τους κάνει ζημιά και δεν έχουν πλέον κέρδος. Και τη «νύφη» ποιος θα την πληρώσει; Οι ασθενείς που θα πηγαίνουν στο απέναντι φαρμακείο να πάρουν τα φάρμακα, για να νοσηλευτούν στο νοσοκομείο. Είναι μία πολύ κακή ρύθμιση, με τον τρόπο που εφαρμόζεται. Θα θίξει τους ασθενείς, θα απορυθμίσει τα νοσοκομεία και ενδεχομένως θα κάνει κακό και στην ελληνική παραγωγή. Όμως, το κύριο είναι ότι θα απορρυθμίσει τα νοσοκομεία. Θα πρέπει να αποσυρθεί και να ξανασυζητηθεί. Υπάρχει τρόπος και έχει εφαρμοστεί σε πολλές χώρες, ο κλειστός προϋπολογισμός στα τμήματα με ένα σύστημα κινήτρων και αντικινήτρων για τους γιατρούς που συνταγογραφούν ή υπερσυνταγογραφούν, για τις κλινικές ή τα τμήματα που πάνε να ξεπεράσουν τον προϋπολογισμό τους».
