ΑΘΗΝΑ 08/01/2013
Ο Σταμάτης Μωραϊτης ζούσε στις ΗΠΑ όταν οι γιατροί του είπαν ότι είχε μπροστά του 9 μήνες ζωής. Θέλησε να πεθάνει στον τόπο του και ήρθε στην Ικαρία, όπου το BBC τον βρήκε - 45 χρόνια μετά - να ραβδίζει ελιές!
Οι κάτοικοι της Ικαρίας ζουν δέκα χρόνια παραπάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, αναφέρει το ρεπορτάζ. Οι επιστήμονες που έχουν μελετήσει το θέμα και έχουν βάλει την Ικαρία σε "μπλε ζώνη" (σημεία του πλανήτη όπου οι άνθρωποι γίνονται υπεραιωνόβιοι), έχουν δείξει διάφορους παράγοντες:
Τον καθαρό αέρα, τον έντονα κοινωνικό τρόπο ζωής όπου έχουν μεγάλη σημασία οι ανθρώπινες σχέσεις και τους χαλαρούς ρυθμούς ή τα φρέσκα προϊόντα και το γάλα από τις κατσίκες. Επίσης η μακροζωία των κατοίκων πιθανόν να οφείλεται στο ορεινό τοπίο που υποχρεώνει τους ανθρώπους σε γυμναστική.
Ποιο όμως είναι το μυστικό της Ικαρίας;
Ο κ. Μωραΐτης λέει ότι το ξέρει. «Είναι το κρασί. Είναι αγνό, χωρίς πρόσθετα και συντηρητικά» αναφέρει. «Το πίνετε μόνος σας;» ρωτάει ο δημοσιογράφος του BBC. «Όχι, μαζί με τους φίλους μου» λέει ο 98χρονος.
Θυμάται την περίοδο, όταν έφτασε στο νησί του από τις ΗΠΑ. «Βρήκα εδώ τους φίλους μου και αρχίσαμε να κάνουμε παρέα και να πίνουμε. Είπα ότι αφού θα πέθαινα τουλάχιστον να έφευγα χαρούμενος» λέει και προσθέτει:
«Κάθε ημέρα βρισκόμασταν, πίναμε κρασί κι εγώ περίμενα. Ο χρόνος περνούσε και ένιωθα όλο και πιο δυνατός. Πέρασαν εννιά μήνες και ήμουν καλά. Στους έντεκα μήνες ένιωθα ακόμη καλύτερα και τώρα - 45 χρόνια μετά - είμαι ακόμη εδώ».
«Πριν από λίγα χρόνια πήγα στις ΗΠΑ και προσπάθησα να έρθω σε επαφή με τους γιατρούς που με είχαν δει. Δεν τους βρήκα, είχαν πεθάνει όλοι» λέει ο κ. Μωραΐτης.
Ο δημοσιογράφος αναφέρει ότι υπάρχουν πολλές τέτοιες ιστορίες στην Ικαρία.
Μερικές είναι απλά ιστορίες που έχουν διαδοθεί από στόμα σε στόμα, ωστόσο επιστήμονες μελετούν το νησί και τον τρόπο ζωής εδώ για να καταλάβουν ποιο είναι το μυστικό του.
Έχουν βρει ότι οι Ικαριώτες τρώνε πολλά ψάρια και λαχανικά και ελάχιστο κρέας, ότι μαγειρεύουν με ελαιόλαδο και ότι καταναλώνουν πολλά χόρτα που μαζεύουν από το ύπαιθρο.
Πίνουν καθημερινά ένα «ζεστό» από βότανα όπως τσάι του βουνού και φασκόμηλο, θυμάρι, μέντα και χαμομήλι και για γλυκαντικές ουσίες χρησιμοποιούν μέλι από τα μελίσσια του νησιού. «Γιατρεύει τα πάντα» λέει ο κ. Μωραΐτης.
Καπνίζουν λίγο και κοιμούνται το μεσημέρι. Επίσης σημαντικό σύμφωνα με τους επιστήμονες είναι ότι οι ρυθμοί της ζωής είναι αργοί και ότι οι άνθρωποι δίνουν μεγάλη σημασία στους συγγενείς και στους φίλους τους, ενώ καθημερινές είναι οι φιλικές συγκεντρώσεις στις οποίες καταναλώνουν κρασί.
Οι ισχυροί συγγενικοί δεσμοί δίνουν κίνητρο ζωής στους ηλικιωμένους και τα ποσοστά κατάθλιψης και άνοιας είναι πολύ χαμηλά, ενώ προβλήματα όπως καρδιοπάθειες και καρκίνοι πλήττουν τους κατοίκους της Ικαρίας, κατά την τρίτη ηλικία τους και πολύ αργότερα σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό.
«Καταφέρνουν να διατηρούν ένα καλό επίπεδο ζωής για πολλά χρόνια ακόμη και αν αρρωστήσουν. Ο μέσος όρος κατά τον οποίο οι άνθρωποι πλήττονται από ασθένειες του μυοκαρδίου είναι τα 55 ως 60 χρόνια. Στην Ικαρία είναι δέκα χρόνια αργότερα» αναφέρει η καθηγήτρια Καρδιολογίας κ. Χρυσοχόου.
Οι επιστήμονες ετοιμάζονται τώρα να κάνουν γεωλογικές μελέτες για να διαπιστώσουν αν υπάρχουν ραδιενεργά στοιχεία στο υπέδαφος που επιδρούν στον καρκίνο, ενώ διεξάγονται ήδη γενετικές έρευνες που συγκρίνουν τα δεδομένα της υγείας μεταξύ Ικαριωτών που εγκατέλειψαν το νησί σε σχέση με αυτούς που μένουν εκεί.
Ο δημοσιογράφος μιλα και με τον ηλικίας 102 ετών Γιώργο Κασιώτη που του δείχνει φωτογραφίες του όταν υπηρετούσε στο ιππικό το1931. Πολέμησε στο αλβανικό μέτωπο και αργότερα εργάστηκε σε δημόσια έργα μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1970.
«Δεν τρώω επεξεργασμένο φαγητό, δεν καπνίζω και δεν αγχώνομαι. Δεν με ανησυχεί ο θάνατος. Ξέρω ότι όλοι εκεί πάμε» αναφέρει.
