ΛΑΜΙΑ
Κάθε χρόνο δυστυχώς όλο και λιγότεροι ……Κάθε χρόνο αρχίζει και χάνει κάτι απ την παλιά του αίγλη…. .Λες και «έκλεισε ο κύκλος…» της «πιο σπουδαίας πράξης της ενωμένης Εθνικής Αντίστασης…».
Παρ ‘όλα αυτά σε πείσμα των καιρών , όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος γιορτάσθηκε και πάλι η επέτειος της ανατίναξης της Γέφυρας του Γοργοποτάμου. 72 ολόκληρα χρόνια μετά . «Η μνήμη όπου και αν την αγγίξεις πονά , μα ακόμη και ο πόνος είναι απόδειξη ότι ακόμη είμαστε ζωντανοί…» έλεγε χθές ένας παλιός αριστερός , που για πολλά χρόνια έρχεται κάθε χρόνο στον Γοργοπόταμο.
Και πάλι κόσμος απ όλη την χώρα . Ηλικιωμένοι , που το χουν τάμα κάθε χρόνο να έρχονται εδώ «..σαν ετήσιο προσκύνημα … « στον Γοργοπόταμο , εκεί μαζί με τις σημαίες τους , να ακούς σε κάποιες γωνιές προσωπικές μαρτυρίες που άκουσαν η έζησαν λες και δεν θέλουν να αφήσουν με τις δικές τους ιστορίες να ξεθωριάσει η ιστορία ….
«Χωρίς Ζέρβα δε θα γινόταν, χωρίς Άρη δεν θα πετύχαινε…. « είπε με τρεμάμενη φωνή ο υπερήλικας γέροντας που διάβασε τελευταίος το ψήφισμα. Λες και ήθελε να απαντήσει στις προηγούμενες ομιλίες που ακούσθηκαν, που πολλές απ αυτές δεν ξέφυγαν απ τα «στενά πολιτικά τους καθήκοντα…» , που θέλησαν και πάλι να υψώσουν διαχωριστικές γραμμές με αναφορές στο σήμερα, με παραλληλισμούς που πολλές φορές είναι άστοχοι η και άκαιροι….
Ενωτικές ομιλίες υπήρξαν και χθές και θα υπάρξουν όσο γιορτάζεται ο Γοργοπόταμος , όσο υπερήλικες κρατώντας ελληνικές σημαίες , τραγουδώντας θα ανεβαίνουν το ύψωμα απέναντι απ την ιστορική γέφυρα….
Εκείνο που ίσως φοβίζει είναι το αύριο , όταν όλοι αυτοί που κάθε χρόνο «..κάνουν το τάμα τους στον Γοργοπόταμο…» δεν θα υπάρχουν .
