Ο Αιμίλιος Ζαχαρέας, οικονομολόγος, ήταν γνωστός για τις μελέτες του σε ζητήματα της οικονομίας και της πολιτικής, καθώς επίσης για την έντονη συμμετοχή του στους κοινωνικούς αγώνες.
Τον Ιούλιο του 1962, ως μέλος της νεολαίας της ΕΔΑ, ο ίδιος και ο Θανάσης Τσιώκος αποφασίζουν να ανεβάσουν στην Ακρόπολη μια σημαία ελληνική με τον αριθμό 114.
Το παρακάτω κείμενο προέρχεται από τη σελίδα στο facebook της καθηγήτριας Πανεπιστημίου Ιωάννας Τσιβάκου, η οποία εξιστορεί τι συνέβη εκείνη την ημέρα στην Ακρόπολη, σύμφωνα με πληροφορίες από τη mixanitouxronou.gr.
Γράφει η καθηγήτρια:
«Θα σας διηγηθώ ένα γεγονός που συνέβη, στις 18 Ιουλίου 1962 και σημάδεψε τα νιάτα μας. Το διηγούμαι γιατί θα ήθελα η σημερινοί να γνωρίζουν το πείσμα της γενιάς των παππούδων τους ή των γονιών τους για δημοκρατία και ελευθερία.
Το 1962, όταν ίσχυαν ακόμη οι νόμοι του εμφυλιοπολεμικού καθεστώτος, η φοιτητική νεολαία –με προεξάρχουσα εκείνην της ΕΔΑ- ξεσηκώνεται ενάντια στην κρατική καταπίεση, έχοντας ως σύμβολα του αγώνα της δύο αριθμούς: το 114, που ήταν το ακροτελεύτιο άρθρο του τότε Συντάγματος και σήμαινε πως η φύλαξη του Συντάγματος επαφιόταν στον πατριωτισμό των Ελλήνων, και το 15% που σήμαινε το ποσοστό του προϋπολογισμού, το οποίο θα έπρεπε να διατίθεται για την Παιδεία.
Ήταν τον Ιούλη του 1962 όταν δύο νεολαίοι της ΕΔΑ, ο Αιμίλιος Ζαχαρέας και ο Θανάσης Τσιώκος αποφασίζουν να ανεβάσουν στην Ακρόπολη –εσαεί σύμβολο ελευθερίας- μια σημαία ελληνική με τον αριθμό 114.
Έφτασαν κάτω από τη βορεινή πλευρά του Ιερού Βράχου μεταξύ μίας και μίας και μισή μετά τα μεσάνυχτα. Ανέβηκαν προσεχτικά, κρατημένοι από προεξοχές των βράχων. Κινδύνεψαν να γκρεμοτσακιστούν παρόλα αυτά συνέχισαν την ανάβασή τους υπό το βάρος της σημαίας. Κινήθηκαν ταχύτατα. Δεξιά τους ο Παρθενώνας τους ενθάρρυνε να προχωρήσουν.
Τρέχοντας έφτασαν στον ιστό της σημαίας. Ο Αιμίλιος κατέβασε το σχοινί που υπήρχε στον ιστό για την ύψωση της κανονικής σημαίας και τοποθέτησε τη γαλανόλευκη με το 114 στο κέντρο της. Μετά την ύψωσε σιγά, σιγά.
Ύστερα από λίγο η σημαία κυμάτιζε στον αέρα σύμβολο αντίστασης και διαμαρτυρίας κατά του τότε αυταρχικού καθεστώτος και υπέρ των δημοκρατικών ελευθεριών.
Στην επιστροφή, ακολουθώντας την ίδια ακριβώς διαδρομή, κατέβηκαν και βγήκαν από τον προφυλαγμένο χώρο».
ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ
Η καθηγήτρια συνεχίζει: «Το πρωί της 18 Ιουλίου του 1962, η σημαία με το 114 κυμάτιζε στην Ακρόπολη. Οι αστυνομικές δυνάμεις τρόμαξαν. Κατέβασαν γρήγορα τη σημαία από τον ιστό της, αλλά η είδηση είχε ήδη φθάσει στα ΜΜΕ πυροδοτώντας έναν κύκλο αντιστασιακών ενεργειών καθώς σημαίες με το 114 υψώθηκαν στο Πανεπιστήμιο και σε άλλους δημόσιους χώρους.
Για χρόνια, και για ευνόητους λόγους, τα ονόματα των νέων που ανήρτησαν τη σημαία παρέμειναν κρυφά.
Το 2007, σε μια συνέντευξή του στον Στέλιο Κούλογλου, ο Τάκης Μπενάς, γνωστό στέλεχος της ΕΔΑ -και μετέπειτα του ΚΚΕ Εσωτερικού, όπως και ο Αιμ. Ζαχαρέας- αποκάλυψε την αλήθεια.
Προσωπικά, την αλήθεια την ξέρω από πρώτο χέρι, γιατί μαζί με τη Φωτεινή και τον Στράτο Σπυράτο ετοιμάσαμε τη σημαία και κρατούσαμε «τσίλιες», έως ότου ο Αιμίλιος και ο Θανάσης κατεβούν από τον ιερό βράχο».
