Χάθηκαν τηλεφωνικοί θάλαμοι, κασετόφωνα, βιντεοκασέτες, χειρόγραφες επιστολές

«Εργαλεία καθημερινότητας» πριν 20 χρόνια, σχεδόν άγνωστα για τους σημερινούς νέους

ΑΘΗΝΑ
Είναι αλήθεια πως η ζωή κυλάει γρήγορα… Τόσο, που μερικές φορές δεν συνειδητοποιείς καν πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα… Ειδικά με την τεχνολογία, στην οποία όλοι προσαρμοζόμαστε γρήγορα και δεν παρατηρούμε καν πώς αλλάζει καθημερινά πράγματα που κάναμε παλιά.

Μικρά καθημερινά πράγματα, όπως οι χειρόγραφες επιστολές, ή οι τηλεφωνικοί θάλαμοι, που ήταν απολύτως φυσιολογικά πριν από μια 20ετία (και βάλε), τώρα είναι ανύπαρκτα. Ποια είναι αυτά; Ποια πράγματα ήταν μέρος της ζωής τη δεκαετία του ’80-’90 ακόμη και του 2.000  αλλά σπάνια τα συναντούμε τώρα; Αυτές, σύμφωνα με το theissue.gr, είναι οι δημοφιλέστερες και καλύτερες απαντήσεις:
Παιδικές χαρές με μεταλλικές τσουλήθρες που έμοιαζαν με λιωμένο ατσάλι το καλοκαίρι και καίγανε από τον ήλιο.
Κάποιοι θυμούνται ως παιδιά να είναι στην παιδική χαρά κάνοντας τραμπάλα και γύρω-γύρω όλοι.
Πολλοί ήμασταν μέλη σίγουρα σε ένα, μπορεί και σε δυο διαφορετικά video club που πηγαίναμε για να νοικιάσουμε ταινίες και μας ήξεραν ακόμα και τα ράφια.
Ειδικά όταν ήταν να νοικιάσουμε ταινίες για σαββατοκύριακο (τουλάχιστον 4) και τρέχαμε να τις προλάβουμε όλες για να μην πληρώσουμε καθυστέρηση την Δεύτερα.
«Ενσύρματα τηλέφωνα»
Μιλάμε για εκείνες τις υπέροχες συσκευές με το στρογγυλό καντράν που έκανες 2 λεπτά για να πάρεις έναν αριθμό και όταν δεν ήταν καλή η σύνδεση έπαιρνες το μηδέν. Πέρα από το γεγονός ότι ήταν όμορφες συσκευές, είχαν και ένα μεγάλο καλώδιο που ήταν ο τέλειος τρόπος να απασχολείς τα χέρια σου εάν το τηλεφώνημα είχε διάρκεια. Εκείνα τα τηλέφωνα δεν είχαν αναγνώριση κλήσης, αντίθετα σε κάποιες περιπτώσεις είχαν δίπλα έναν τηλεφωνητή με κασέτα.
Πριν μια 20ετία (και βάλε) υπήρχαν ακόμη οι τηλεφωνικοί κατάλογοι  για την αναζήτηση οποιουδήποτε τηλεφώνου χρειαζόσουν… Ακόμη για να κάνεις φάρσες σε όσους έβρισκες να έχουν περίεργα επίθετα.
Αλλά υπήρχε και μία άλλη συνήθεια να γράφεις τα τηλέφωνα σε τηλεφωνική ατζέντα την όποια βέβαια, δεν χρησιμοποιούσες συχνά, με αποτέλεσμα να μαθαίνεις όλους τους βασικούς αριθμούς απ’ έξω.
«Δημόσιοι τηλεφωνικοί θάλαμοι»: Την εποχή που το κινητό τηλέφωνο δεν ήταν δεδομένο για κανέναν, όλοι είχαν στις τσέπες τους κέρματα, για την περίπτωση που θα χρειαζόταν να κάνουν ένα τηλεφώνημα.
Όλα τα αυτοκίνητα τη δεκαετία του ‘80 είχαν αναπτήρα και τασάκι και σχεδόν όλα έναν οδηγό που κάπνιζε. Πλέον αυτό είναι μία παλιά ανάμνηση και το κάπνισμα τείνει να γίνει μία παλιά συνήθεια, και καλώς γιατί μιλάμε για κάτι με πολύ βλαβερές επιπτώσεις για τον οργανισμό.
Κάποιοι μπορεί να θυμούνται τις δισκέτες και τους πρώτους υπολογιστές. Μπορεί στα συρτάρια κάποιων να έχει ξεμείνει καμία δισκέτα με αρχεία που δεν θυμάται και δεν πρόκειται να ανοίξει πότε ξανά.
Τα αγαπημένα walkman με τις κασέτες που οι παλιότεροι, γράφαμε είτε από δίσκους και CD, είτε από το ραδιόφωνο, με τον φόβο ότι ο παράγωγος θα μιλήσει επάνω στο τραγούδι και με το άγχος να προλάβουμε να πατήσουμε STOP πριν ξεκινήσει το επόμενο τραγούδι ή πέσουν διαφημίσεις.
Χειρόγραφες επιστολές… Ποιος μπορεί να θυμηθεί την τελευταία φορά που έγραψε ή έλαβε μία με το ταχυδρομείο.
Η φανατική ανάγνωση βιβλίων, εφημερίδων και περιοδικών, συγκαταλέγεται στα πράγματα που σπανίζουν, καθώς τα μέσα κοινωνική δικτύωσης και το διαδίκτυο, έχουν κάνει πιο εύκολη την πρόσβαση στην πληροφορία, χωρίς αυτό να σημαίνει και πρόσβαση στη γνώση.