Πρόταση για νέο φορέα της κεντροαριστεράς

Από τις Κινήσεις Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία * Βολές σε ΚΙΝΑΛ, αυστηρή κριτική σε ΣΥΡΙΖΑ

ΑΘΗΝΑ
Πραγματοποιήθηκε η 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη των «Κινήσεων Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία», με τη συμμετοχή 250 στελεχών από όλη την Ελλάδα, των μισών διά ζώσης και των υπολοίπων διαδικτυακά.

Επανεξελέγη ομόφωνα γραμματέας των ΚΠΣ ο Μιχάλης Χάλαρης (φωτ.) και νέα 60μελής Κεντρική Συντονιστική Επιτροπή, η οποία το επόμενο διάστημα θα συνεδριάσει προκειμένου να εκλέξει τη νέα 15μελή Εκτελεστική Γραμματεία των ΚΠΣ.
Ενδιαφέρον έχει η πολιτική απόφαση, στην οποία, μεταξύ άλλων, ασκείται κριτική στο Κίνημα Αλλαγής για τον τρόπο που λειτουργεί και προτείνεται η συγκρότηση ενός νέου μεταρρυθμιστικού φορέα της ευρύτερης Κεντροαριστεράς.
«Χρειαζόμαστε για αυτό ένα νέο πολιτικό υποκείμενο, έναν νέο σχηματισμό, που θα λειτουργεί ως συλλογικός μηχανισμός παραγωγής ιδεών και πολιτικής και όχι ως κέντρο μικρο-πολιτικής, ευκαιριακής προπαγάνδας και εκλογικής επικοινωνίας. Ένα κόμμα συμμετοχικό που θα κατευθύνεται από τα ενεργά μέλη του και όχι από χαρισματικούς ή κληρονομικούς ηγέτες και τις αυλές τους», αναφέρει χαρακτηριστικά η απόφαση.
Θίγουν και το ζήτημα των κυβερνητικών συνεργασιών υποστηρίζοντας: «Η εποχή της αντιπολίτευσης του «ανένδοτου», του «όχι σε όλα», της ανοχής σε ακραίες μεθόδους αντίδρασης και κάθε είδους λαϊκισμούς έχει ξεπεραστεί από την Ιστορία. Η δημοκρατική και προοδευτική πλειοψηφία απαιτεί σοβαρή προγραμματική αντιπολίτευση που θα συμφωνεί στα θετικά, θα αντιδρά στα αρνητικά αλλά και θα έχει ξεκάθαρη ιδεολογική κατεύθυνση. Ξεκάθαρη θέση υπέρ των κυβερνητικών συνεργασιών όταν αυτές συνοδεύονται από προγραμματικές συμφωνίες. Μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση η συντριπτική πλειοψηφία περιμένει να κυβερνηθεί ο τόπος και όχι να ξαναγίνουν εκλογές».
Επίσης, ασκείται έντονη κριτική στην κυβέρνηση της ΝΔ με τη διαπίστωση ότι «παλινδρομεί μεταξύ ενός κεντροδεξιού εκσυγχρονισμού, μιας ακροδεξιάς τάσης αλλά και ενός πανίσχυρου πελατειακού παλαιοκομματισμού ικανού να εξουδετερώσει κάθε μεταρρυθμιστική βούληση και προσπάθεια».
Αυστηρή είναι και η κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ, στον οποίο καταλογίζεται ότι «παραπαίει ανάμεσα σε έναν σχεδόν απολίτικο κυβερνητισμό τής με κάθε τρόπο επιστροφής στην εξουσία, μιας πανσπερμίας μικροομάδων παγιδευμένων σε αντικαπιταλιστικές γραφικότητες και ενός εξίσου ισχυρού «αριστερού αυριανισμού» που τροφοδοτεί τον λαϊκισμό, πισωγυρίζοντας την κοινωνία μας, εκθέτοντας την ίδια την έννοια της Αριστεράς και υποσκάπτοντας τις προοπτικές μιας μεγάλης και σύγχρονης προοδευτικής παράταξης».