Μετά τα δάση και οι αρχαιολογικοί χώροι παραδίδονται στην ιδιωτική πολεοδόμηση.
Με νομοσχέδιο του ΥΠΕΚΑ, αλλάζει άρδην η έννοια της προστασίας του φυσικού και αστικού περιβάλλοντος, με επιπτώσεις και στην πολιτιστική κληρονομιά. Και προκειμένου να το πετύχουν, μετά τον παροπλισμό της Δασικής Υπηρεσίας, σειρά έχει η Αρχαιολογική…
Αυτό, σε γενικές γραμμές, αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων, το πλήρες κείμενο της οποίας έχει ως εξής:
«Αυτές τις ημέρες τίθεται προς ψήφιση στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής το σχέδιο νόμου του ΥΠΕΚΑ «Περιβαλλοντική αναβάθμιση και ιδιωτική πολεοδόμηση – Βιώσιμη ανάπτυξη οικισμών - Ρυθμίσεις Δασικής Νομοθεσίας».
Μαζί με το νέο χωροταξικό, που ήδη ψηφίστηκε, και το νέο Ρυθμιστικό Αττικής που ακολουθεί, αλλάζουν άρδην την έννοια της προστασίας του φυσικού και αστικού περιβάλλοντος, με προφανείς επιπτώσεις και στην πολιτιστική κληρονομιά.
Συγκεκριμένα, το υπουργείο που θεωρητικά μεριμνά για την προστασία του περιβάλλοντος, επεξεργάστηκε νομοσχέδιο, στο οποίο προβλέπονται συνολικά έξι νέες χρήσεις μέσα σε δασικές ζώνες, όπως τουριστικές κατοικίες, γήπεδα γκολφ κ.λ.π. Βασική μέριμνα του νομοσχεδίου είναι η ιδιωτική πολεοδόμηση, που ως τώρα απαγορευόταν. Με αυτό το σχέδιο νόμου η ιδιωτική πολεοδόμηση επιτρέπεται, κυρίως σε εκτάσεις που φέρεται ότι κατέχουν οικοδομικοί συνεταιρισμοί, σε οικισμούς, σε τουριστικά χωριά κ.α. Μάλιστα δίνεται η δυνατότητα πολεοδόμησης σε περιοχές με ιδιαίτερο ανάγλυφο, αφού προβλέπεται η δόμηση σε ξεχωριστές πολεοδομικές ενότητες. Να σημειωθεί ότι πουθενά δεν γίνεται λόγος για την κύρωση των δασικών χαρτών.
Το σχέδιο νόμου σε καμιά περίπτωση δεν αποσκοπεί στην αντιμετώπιση πραγματικών αναγκών με οργανωμένο τρόπο και με όρους «δημοσίου συμφέροντος». Δεν ξεχνάμε ότι. όπως προκύπτει από την επιστημονική έρευνα, τη νομολογία, πορίσματα του συνηγόρου του πολίτη και δημοσιεύματα, μεγάλο μέρος του δασικού πλούτου της χώρα μας καταχωρήθηκε σε ιδιώτες με αμφίβολης νομιμότητας διαδικασίες. Οι δασικές εκτάσεις προορίζονται κυρίως για προνομιούχες κατηγορίες του πληθυσμού και η οικοπεδοποίηση τους έγινε σε μεγάλο βαθμό μέσω οικοδομικών συνεταιρισμών ή με άλλες πρακτικές. Στο «θολό» αυτό τοπίο οικοδομήθηκαν για παράδειγμα πολλές περιοχές στην Αττική με μεγάλο πολιτιστικό απόθεμα, κυρίως στις παρυφές του Πεντελικού όρους και στην ΝΑ Αττική, μέρος του οποίου προφανώς έχει υποστεί τις συνέπειες της αλόγιστης οικοδόμησης.
Έτσι, με το εν λόγω νομοσχέδιο τακτοποιούνται οικοδομικοί συνεταιρισμοί, ανταλλάσσοντας εκτάσεις με άλλες δημόσιες (πιθανώς και με οικονομικό όφελος) και νομιμοποιούνται εκ των υστέρων οικισμοί που έχουν δημιουργηθεί σε δάση! Κατά τα άλλα, η κυβέρνηση κόπτεται περί «νομιμότητας». Ειδικές ρυθμίσεις για τους καταπατητές και εκ των υστέρων νομιμοποιήσεις εξ ορισμού αυθαίρετων πρακτικών αλλά «άτεγκτη» σε όλους εμάς!
Με τέτοια νομοθετήματα ουσιαστικά περιστέλλεται η έννοια της προστασίας του «δημόσιου αγαθού» και του «δημόσιου χώρου», που εκπορεύεται από το Σύνταγμα, καθώς γίνεται καθεστώς η άνευ όρων εξυπηρέτηση μιας στρεβλής «ανάπτυξης» προς όφελος συγκεκριμένων συμφερόντων και ακυρώνεται η δυνατότητας του κράτους και της διοίκησης να ασκούν ρυθμίσεις «συλλογικού οφέλους».
Έτσι, η αποδυνάμωση της εφαρμογής της χωροταξικής νομοθεσίας, δημιουργεί προβλήματα και στην εφαρμογή της αρχαιολογικής νομοθεσίας, Οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι διότι οι κηρυγμένοι αρχαιολογικοί χώροι αποτελούν μικρό μόνο μέρος του υπάρχοντος αρχαιολογικού μας πλούτου. Σύμφωνα με τον αρχαιολογικό Νόμο και τις Διεθνείς Συμβάσεις Προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς, οι αρχαιολογικοί χώροι περιλαμβάνουν και το απαραίτητο ελεύθερο περιβάλλον των μνημείων. Εντούτοις, το παρόν σχέδιο νόμου το καταστρατηγεί, θεωρώντας ότι γύρω από τα μνημεία όχι μόνο επιτρέπεται η δόμηση, αλλά και με μεγαλύτερο συντελεστή (εκ μεταφοράς)! Επιπλέον, δεν υπάρχει καμία ουσιαστικά πρόβλεψη για την προστασία των πολιτιστικών τοπίων, των τοπίων ιστορικής μνήμης και της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς.
Γνωρίζουμε ότι η Αρχαιολογική Υπηρεσία έχει μπει στο στόχαστρο: το αποδεικνύουν τα συνεχή νομοθετήματα που προσπαθούν να κατακρεουργήσουν την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς, το αποδεικνύει η στοχευμένη επίθεση στο προσωπικό που υπηρετεί στο ΥΠΠΟ, με συνεχή δημοσιεύματα για απολύσεις. Άλλωστε, από την εποχή που πρωθυπουργός της χώρας ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, είναι γνωστός ο στόχος: να απαλλαγεί η Ελλάδα από «τις δύο πληγές της, τη Δασική Υπηρεσία και την Αρχαιολογική Υπηρεσία», όπως χαρακτηριστικά είχε πει.
Η Δασική Υπηρεσία, με τις συνεχείς μεταφορές αρμοδιοτήτων και τις συνεχείς αλλαγές στους ΟΤΑ, έχει ήδη παροπλιστεί σε μεγάλο βαθμό. Επόμενος στόχος είναι η Αρχαιολογική Υπηρεσία. Θα αντισταθούμε με κάθε μέσο!
Ζητάμε:
1. Να αποσυρθεί το σχέδιο νόμου. Όχι στη τσιμεντοποίηση του δάσους.
2. Να κυρωθούν οι δασικοί χάρτες, διαδικασία που θα εξυπηρετήσει και τους σκοπούς της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας.
3. Να παραμείνει αναλλοίωτο το καθεστώς προστασίας των αρχαιολογικών χώρων και του περιβάλλοντος των μνημείων.
4. Να γίνει βασικός οδηγός στη συγκρότηση των πολιτικών του κράτους η προστασία του φυσικού, αστικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος. H δημόσια διοίκηση, οργανωμένη, αναβαθμισμένη και ανεξάρτητη, να μπορεί να ασκεί το ρόλο της ως θεματοφύλακας του «συλλογικού οφέλους».
