Κανένα δημοτικό συμβούλιο δεν θα δεχθεί να συνεχίσει αυτή την ημινόμιμη κατάσταση». Ο κ. Νίκας υποστήριξε ότι προσωπικά του ίδιου, δεν του αρέσουν αυτά του είδους τα επικίνδυνα έθιμα, ωστόσο ο σαϊτοπόλεμος είναι συνδεδεμένος με την πόλη της Καλαμάτας και ποτέ μέχρι τώρα δεν είχε συμβεί κάτι τόσο τραγικό όσο ο θάνατος ενός ανθρώπου και αυτό είναι το στοιχείο που αλλάζει όλα τα δεδομένα από εδώ και πέρα. Υποστήριξε ότι όσα χρόνια ήταν δήμαρχος έκανε προσπάθειες απευθυνόμενος στα αρμόδια υπουργεία, προκειμένου να υπάρχει ένα θεσμικό πλαίσιο για τη διοργάνωση του εθίμου χωρίς αποτέλεσμα. Συγκεκριμένα ο κ. Νίκας είπε μεταξύ άλλων ότι «μετά τον θάνατό του δεν μπορεί να είναι ίδια τα πράγματα. Και αν δεν αλλάξουν όλα είναι σαφές ότι το έθιμο αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Σταματάει εδώ. Κανένα δημοτικό συμβούλιο δεν θα δεχθεί να συνεχίσει αυτή την ημινόμιμη κατάσταση που υπάρχει σχετικά με το έθιμο αυτό, το οποίο κρατάει 200 ολόκληρα χρόνια. Είναι συνδεδεμένο με την πόλη. Δεν γίνεται μόνο στην Καλαμάτα, γίνεται στην ευρύτερη περιοχή με αποφάσεις τοπικών συμβουλίων. Ο θάνατος είναι μια καμπύλη σε όλο αυτό. Και αν δεν αλλάξουν τα πάντα και αν δεν υπάρξει ένα θεσμικό πλαίσιο όλα αυτά δεν μπορούν να συνεχιστούν. Μετά τον θάνατο του Κώστα δεν μπορούν να συνεχιστούν». Υπενθυμίζεται ότι αρχικά ο κ. Νίκας είχε μιλήσει για έθιμο που κρατά 200 χρόνια και είναι στο DNA των Μεσσήνιων για να δεχθεί βροχή επικρίσεων, να ανασκευάσει και τελικά να πάρει την απόφαση για οριστικό τέλος του εθίμου, τουλάχιστον μέχρι να υπάρξουν κανόνες ασφαλείας.
Το έθιμο του σαϊτοπόλεμου
Ο σαϊτοπόλεμος είναι ένα μπαρουτοκαπνισμένο έθιμο, από το 1821 όταν το οθωμανικό ιππικό επιχείρησε να παρελάσει από την πόλη και οι κάτοικοι τους απώθησαν με αυτοσχέδιες σαΐτες. Γέμιζαν κούφια καλάμια με μπαρούτι τα οποία άναβαν και πέταγαν αφινιάζοντας τα αλόγα. Με μια διακοπή κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, ο σαϊτοπόλεμος συνεχίζεται από ομάδες που σχηματίζονται σε μπουλούκια συνήθως 12 ατόμων, το καθένα έχει το δικό του όνομα και «καπετάνιο», και κάνει το δικό του μείγμα εκρηκτικής γέμισης. Διεξάγεται το βράδυ της Κυριακής του Πάσχα στην Καλαμάτα και τη Μεσσήνη. Οι σαϊτολόγοι ενθουσιάζονται από την μυρωδιά του μπαρουτιού και επιδεικνύουν την τέχνη τους, κάποιοι με παραδοσιακές ενδυμασίες. Αυτοσχέδιοι χαρτονένιοι κάλυκες, γεμάτοι με χαρμάνι από μπαρούτι, πετρέλαιο και στάχτη. Το χρηματοδοτεί ο Δήμος με 10.000 € αν και δεν φτάνουν όπως λένε τα «μπουλούκια» και το καθένα προσθέτει 2.000-3000 €. Η κάθε σαΐτα στοιχίζει 20 ευρώ και καταναλώνονται πολλές στις δοκιμές. Ετοιμάζονται από τα Χριστούγεννα μέσα σε μία ιεροτελεστία γλεντιού, συμμετέχουν γυναίκες και -δυστυχώς- μαθαίνουν ακόμη και 6χρονα παιδιά να ρίχνουν «παιδικές» σαΐτες.
