Ειδικότερα, «πρέπει να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει με δεδομένο ότι διαμορφώνονται πλέον καθαρά και σταθερά δύο πόλοι. Πρέπει να αποφασίσει όμως με ποιον συμφωνεί περισσότερο και τελικά σε ποιον θα ενταχθεί. Και κυρίως να δει τη μεγάλη εικόνα. Στο εσωτερικό, τις αλλεπάλληλες μετρήσεις που δείχνουν ότι παγιώνεται με αυξητικές μάλιστα τάσεις ο δικομματισμός. Στο εξωτερικό με την ευνοϊκή στάση που κρατάνε απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ και στον Τσίπρα προσωπικά οι ευρωπαίοι Σοσιαλδημοκράτες. Στο εσωτερικό για ένα διάστημα το ΚΙΝΑΛ κινήθηκε αναγκαστικά στη γραμμή των ίσων αποστάσεων. Ήταν εξαρχής σαφές ότι ήταν χρήσιμη για την πρώτη συγκέντρωση δυνάμεων αλλά είχε και ημερομηνία λήξης. Δυστυχώς σιγά-σιγά και από το καλοκαίρι με γοργούς ρυθμούς η απόσταση με τη ΝΔ μειώθηκε ενώ με τον ΣΥΡΙΖΑ μεγάλωσε. Σε τρεις κρίσιμους τομείς αιχμής δηλαδή αίτημα για εκλογές πριν το τυπικό τέλος των μνημονίων, Συμφωνία Πρεσπών, σχέσεις κράτους εκκλησίας, το ΚΙΝΑΛ ταυτίστηκε με την πολιτική της ΝΔ. Στα ζητήματα δε της οικονομίας δεν είναι εύκολο να αντιληφθεί κάποιος από ποια πλευρά ασκεί κριτική το ΚΙΝΑΛ στον ΣΥΡΙΖΑ. Από τα ‘δεξιά’ γιατί άργησε να συνέλθει από τις αυταπάτες του και να εφαρμόσει τα μνημόνια η από τα ‘αριστερά’ γιατί εφαρμόζει τα μνημόνια, ακολουθεί πολιτική λιτότητας και υπηρετεί πιστά την ηγεσία των Βρυξελλών και των ΗΠΑ. Και τα δύο δεν γίνονται. Στο θέμα των συντάξεων το ΚΙΝΑΛ πέρασε σε προτάσεις πλειοδοσίας τις οποίες δεν μπορεί βέβαια να παρακολουθήσει ούτε ο προϋπολογισμός ούτε ο κοινός νους», υποστηρίζει ο Ν. Μπίστης. «Όλα αυτά είναι απότοκα της υιοθέτησης της αντίληψης για στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός που πρόσθεσε τον πονηρό όρο «στρατηγική» ήξερε τι έκανε. Όσοι αβασάνιστα το αποδέχθηκαν δεν είμαι σίγουρος ότι αντελήφθησαν την παγίδα. Στρατηγική ήττα σημαίνει στρατηγική νίκη της ΝΔ», επισημαίνει και προσθέτει: «Όλα αυτά έχουν γίνει αντιληπτά από τις δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας που έχουν βάλει στην ημερήσια διάταξη τη συγκρότηση ενός προοδευτικού μετώπου με δυνάμεις των Σοσιαλιστών, της Αριστεράς και των Πρασίνων. Από τη σύνθεση αυτού του μετώπου λογικά και αριθμητικά δεν μπορεί να απουσιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ και αυτό το έχουν καταστήσει σαφές οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές εδώ και δύο χρόνια. Το χειροκρότημα που εισέπραξε ο Τσίπρας στο SPD επισφράγισε απλώς την πορεία όσμωσης. Ένα επιχείρημα έχει το ΚΙΝΑΛ κατά του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο συναντά ευήκοα ώτα στην Ευρωπαϊκή Αριστερά. Την συνεργασία με τους ΑΝΕΛ. Και αυτό όμως φρόντισε να το αποδυναμώσει συμπλέοντας επί της ουσίας με τους ΑΝΕΛ στην αντιπαράθεση προς τη Συμφωνία των Πρεσπών. Το επιχείρημα δε αυτό θα αποδυναμωθεί έτι περαιτέρω αν μετά την ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών, ο Καμμένος αποχωρήσει από την κυβέρνηση και ο Τσίπρας για ένα διάστημα πορευτεί με κυβέρνηση μειοψηφίας και με λυμένα τα χέρια του».