Ο εκπρόσωπος του IOM Τζόελ Μίλμαν δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου πως ο απολογισμός των νεκρών εκτιμάται ότι έχει φθάσει τους 2.977, προσθέτοντας πως το όριο των 3.000 έφθασε φέτος νωρίτερα απ' ό,τι τα προηγούμενα χρόνια στη διάρκεια μιας τετραετούς περιόδου.
Τρεις στους τέσσερις μετανάστες και πρόσφυγες φέτος έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να φθάσουν στην Ιταλία από τη Βόρεια Αφρική, κυρίως από τη Λιβύη, μια μεγαλύτερη και περισσότερο επικίνδυνη διαδρομή. Οι άλλοι πνίγηκαν ανάμεσα στην Τουρκία και στην Ελλάδα προτού ανακοπούν οι ροές με τη συμφωνία Τουρκίας-ΕΕ για τους μετανάστες.
Σχεδόν 2.500 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους από τα τέλη Μαρτίου, με 20 μετανάστες να πνίγονται κατά μέσο όρο κάθε μέρα στη διαδρομή από τη Λιβύη στην Ιταλία, είπε ο Μίλμαν. Οι περισσότεροι είναι από τη Δυτική Αφρική και από το Κέρας της Αφρικής, αν και μπορεί να προέρχονται επίσης από το Πακιστάν, το Μπανγκλαντές και το Μαρόκο.
«Η (λιβυκή) ακτοφυλακή είχε κάποια τύχη επαναπροωθώντας ταξιδιώτες από τη Λιβύη. Έχουμε ακούσει τις τελευταίες έξι εβδομάδες έναν αριθμό περιπτώσεων όπου μπόρεσαν να στείλουν τα πλεούμενα πίσω.
»Ανασύρουν (επίσης) πτώματα με έναν ανησυχητικά υψηλό ρυθμό», είπε ο Μίλμαν.
Περίπου 84.052 μετανάστες και πρόσφυγες έχουν φθάσει στην Ιταλία μέχρι τώρα φέτος, σχεδόν ακριβώς ο ίδιος αριθμός με την αντίστοιχη περίοδο πέρυσι, είπε.
Αυτό σημαίνει ότι οι αναχωρήσεις από τη Λιβύη ήταν «στο ανώτατο σημείο τους» λόγω του περιορισμένου αριθμού πλεουμένων που θεωρούνται αξιόπλοα.
Όμως υπάρχει μια πολύ «σθεναρή αγορά χρησιμοποιημένων αλιευτικών σκαφών και πραγμάτων που έρχονται από την Τυνησία και την Αίγυπτο που βρίσκουν τον δρόμο τους σε μεσίτες στην Τρίπολη», είπε ο Μίλαν. «Πράγματι, μπορείτε να πάτε στα ναυπηγεία όπου οι άνθρωποι προσπαθούν να επισκευάσουν σκάφη όσο πιο γρήγορα μπορούν για να μεταφέρουν περισσότερους μετανάστες στη θάλασσα».
Οι μετανάστες στη Λιβύη κρατούνται συχνά σε κέντρα κράτησης, ορισμένοι είναι επικεφαλής συμμοριών και πολιτοφυλακών, είπε. Αξιωματούχοι του IOM προσπαθούν να αποκτήσουν πρόσβαση στους κρατούμενους και άδεια για τον επαναπατρισμό τους.
«Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι σε ορισμένα από αυτά τα κέντρα κράτησης υπάρχουν άνθρωποι που συνεργάζονται με διακινητές οι οποίοι διακινούν ανθρώπους προς τους διακινητές», είπε ο Μίλμαν.
