«Είναι η πνευματική κρίση που έφερε όλη αυτή την αναστάτωση, όχι η οικονομική και δεν ξέρουμε τι ακόμα έχει να μας φέρει… Δεν ξέρουμε που πηγαίνουμε και τι θα ξημερώσει αύριο. Ξέρουμε μόνο ότι υπάρχει φτώχεια, δυσκολία, ανεργία, ανασφάλεια, έλλειψη σεβασμού του προσώπου του συνανθρώπου μας, εκμετάλλευση, πίεση, δουλεία».
Ο κ. Ιερώνυμος αποδίδει την αλλαγή πορείας της Ε.Ε. στην αλλαγή των διοικούντων.
«Οι φίλοι μας είτε εδώ είτε στο εξωτερικό στους οποίους είχαμε ή συνεχίζουμε ακόμα να στηρίζουμε τις ελπίδες μας, δεν είναι αυτοί που ήταν τον καιρό που δημιουργήθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Ε.Ε. δημιουργήθηκε σε θεμέλια ανθρώπων που πίστευαν στο Χριστό, στην αλληλεγγύη, στην συνεργασία και την πρόοδο.
Οι άνθρωποι που διοικούν σήμερα έχουν μεταβιβάσει τις αξίες αυτές σε άλλο χώρο. Μετακινήθηκε από την θέση της αλληλεγγύης στη θέση της εκμεταλλεύσεως, της εμπορίας. Τι αποδείξεις χρειαζόμαστε περισσότερο από αυτόν τον τραχύ εκβιασμό: «ή μας δίνετε τόσα ή δεν υπογράφουμε ή αν δεν προσθέσετε κι άλλα τόσα δεν προχωρούμε, σας πνίγουμε με ασφυξία, ώστε να παραδοθείτε».
Που πάμε λοιπόν; Άλλοι άρχισαν να φεύγουν, άλλοι να το σκέφτονται, άλλοι γίνανε ευρωσκεπτικιστές. Όσο απομακρύνεται όλο αυτό το κατασκεύασμα της Ευρώπης από τις χριστιανικές αρχές, από την πνευματικότητα δεν υπάρχει περίπτωση να έχουμε ελπίδα» εκτιμά ο αρχιεπίσκοπος.
Σημειώνει, πως το πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας σήμερα είναι ότι δεν κατανοεί πως δεν υπάρχει δικό μου ή δικό σου, αλλά η πατρίδα μπροστά και προσπάθεια όλων από κοινού.
Υπογραμμίζει, πως δεν πρέπει να είμαστε αφελείς και ότι εκείνο που ενδιαφέρει κυρίως την Εκκλησία είναι «ότι ζητούν επιμόνως οι εκπρόσωποι μας στη Βουλή να αλλάξει το όνομα του υπουργείου. Να μην το λέμε υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων γιατί είναι ξεπερασμένο και πρέπει να γίνουμε μοντέρνοι, γιατί οι Ευρωπαίοι το θέλουν διαφορετικό, υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού. Αγώνας για να μπορέσει να σταθεί μια λέξη…»
Αξιολογεί ως προσχηματική την αιτιολογία της εξοικονόμησης χρημάτων για τη σχεδιαζόμενη μείωση των ωρών διδασκαλίας των θρησκευτικών στα σχολεία και πονηρό το σύνθημα να ξαναγράψουμε την ιστορία γιατί «η ιστορία δεν γράφεται ανάλογα με τον κάθε άνθρωπο ή τι πολιτικό χρώμα φοράει… Αλλού είναι η ουσία. Καταλαβαίνουμε. Δεν πρέπει να ’μαστε αφελείς. Είναι τραγικό ότι πολλοί άνθρωποι που σπούδασαν στο εξωτερικό αλλάξανε.
Σκέφτονται αλλιώς. Εκείνοι λοιπόν που αγκάλιασαν το διαφωτισμό και γύρισαν πίσω και πήρανε θέση επάξια, αυτοί είναι και οι εισηγητές στα πανεπιστήμια, στα σχολεία και κυρίως στην πολιτεία. Το βάρος το μεγαλύτερο από αυτούς τους εισηγητές δίδεται στην εξόντωση της Εκκλησίας. Στο περιθώριο η Εκκλησία.
Ότι μπορούμε να κάνουμε εναντίον της. Αυτές οι εισηγήσεις (κατάργηση της προσευχής στα σχολεία, εκκλησιασμός των μαθητών μετά από αίτημά τους, μετατροπή των Εκκλησιών σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου και κάλυψη της μισθοδοσίας των κληρικών από την ίδια την Εκκλησία) είναι επικίνδυνες».
