Σταμάτησε να παρακολουθεί μαθήματα το 1946 αποχαιρετώντας τα σχολικά θρανία ακριβώς πριν από το Γυμνάσιο. «Ήταν δύσκολα χρόνια τότε και δεν νοιάζονταν για την εκπαίδευση των κοριτσιών», αναφέρει στο in.gr η κ. Γκέσου που δεν σταμάτησε να ανακαλεί τα μαθητικά της χρόνια.
Συχνά, δε, αναρωτιόταν πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή της εάν είχε μορφωθεί. Δεν σταμάτησε, ωστόσο, να διαβάζει βιβλία, να προσπαθεί να συγκρατεί λέξεις και φράσεις που της τραβούσαν την προσοχή.
Σε μικρή ηλικία αναγκάστηκε να εργαστεί ως μοδίστρα, ενώ ο σύζυγός της, που δεν βρίσκεται πια στη ζωή, ασκούσε το επάγγελμα του οικοδόμου. Από τότε που ήταν 50 ετών η κ. Γκέσου είχε εκφράσει την επιθυμία να δει τους πίνακες των σχολικών αιθουσών και να γίνει αποδέκτης της γνώσης.
Οι υποχρεώσεις όμως τις καθημερινότητας χαμήλωναν τον πήχη των στόχων της. Κάποια στιγμή το «παιχνίδι» πήρε διαφορετική τροπή και η κ. Γκέσου έλαβε τη γενναία απόφαση να γυρίσει στο σχολείο. Είναι γιαγιά και έχει αποκτήσει και δισέγγονα, η ενέργεια όμως που διαθέτει φαίνεται να είναι ανεξάντλητη.
Στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας, όπου φοίτησε, υπήρχαν και μαθητές που είχαν συμπληρώσει τα 60, ακόμη και τα 70 έτη. Κανένας όμως δεν ήταν 82 ετών και δεν κατάφερε να συγκεντρώσει τόσο υψηλό βαθμό στο απολυτήριό του. Η μοναδική αυτή περίπτωση της κ. Γκέσου εξέπληξε τον διευθυντή ο οποίος στον αποχαιρετιστήριο λόγο του επαίνεσε την 82χρονη για την υποδειγματική της θέληση για μάθηση.
«Δεν το πίστευα, δεν το περίμενα», αναφέρει περιγράφοντας τις αντιδράσεις της όταν έμαθε πως αποφοίτησε με 19.6. «Όταν είσαι νέος μαθαίνεις πιο γρήγορα, όμως αρκετοί νέοι στο τμήμα είχαν σημαντικές ελλείψεις», επισημαίνει η κ. Γκέσου που φλερτάρει με το ενδεχόμενο φοίτησης σε Λύκειο
Προβλήματα στη γραφή δεν συνάντησε, αφού η πολυετής ανάγνωση βιβλίων δεν την άφησε να ξεχάσει την ελληνική γλώσσα. Αγαπημένα της μαθήματα τα Αρχαία Ελληνικά και η Ιστορία, ενώ όνειρό της ήταν πάντα να γίνει φιλόλογος.
Η κ. Γκέσου χειρίζεται πλέον και ηλεκτρονικούς υπολογιστές που διδάχτηκε στο πλαίσιο των σχολικών της μαθημάτων. Σε καθημερινή βάση δεν αφιέρωνε πάνω από δύο ώρες στο διάβασμα.
Σημαντική ήταν η στήριξη της 45χρονης κόρης της, καθώς όποτε έβλεπε τη μητέρα της να διαβάζει, την παρότρυνε να εξελίξει τη σχέση της με τα βιβλία και έτσι η 82χρονη κατάλαβε πως οι ευκαιρίες δεν πρέπει να χάνονται.
