Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με αναπηρία στο 1ο Γενικό Λύκειο Ελασσόνας ενημέρωση σχετικά με το θέμα των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Το διαφορετικό στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ότι την ενημέρωση ανέλαβε, η μαθήτρια Σαρρή Χριστίνα, η οποία
πρότεινε στον διευθυντή του σχολείου να μιλήσει στους συμμαθητές της.
Η Χριστίνα μαθήτρια της Β΄ τάξης του σχολείου, είναι τυφλή! Παρ' όλα αυτά καταφέρνει να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις των μαθημάτων της!
Μιλώντας στους συμμαθητές της έδωσε γενικότερες πληροφορίες για την παγκόσμια μέρα ατόμων με αναπηρία και στη συνέχεια αναφέρθηκε στον τρόπο που εκείνη, ως άτομο με πρόβλημα όρασης, βιώνει κάποιες καταστάσεις στην καθημερινότητά της.
Εξήγησε τον τρόπο με τον οποίο θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται τα τυφλά άτομα, έθιξε τα συχνότερα λάθη στη συμπεριφορά των βλεπόντων απέναντι σ' αυτά, κι έδειξε παραστατικά τον ορθό τρόπο που πρέπει κανείς να καθοδηγεί έναν τυφλό στον δρόμο και στους δημόσιους χώρους.
Τους είπε χαρακτηριστικά: "Ο κόσμος συνήθως νομίζει πως εμείς οι τυφλοί νιώθουμε άσχημα για το πρόβλημά μας κι έτσι αποφεύγει να ρωτάει. Όμως δεν νιώθουμε άσχημα ούτε φοβόμαστε να μιλήσουμε γι' αυτό! Δεν είναι κάτι που μας πληγώνει και που προσπαθούμε να ξεχάσουμε. Είναι η καθημερινότητά μας! Είναι κάτι που έχουμε συνηθίσει, είτε γεννηθήκαμε μ' αυτό είτε το αποκτήσαμε στην πορεία! Δεν χρειάζεται να διστάζετε να ρωτήσετε οτιδήποτε ή να ζητάτε συγγνώμη κάθε φορά που αναφέρετε τις λέξεις "βλέπω" και "τυφλός"! Κι εμείς χρησιμοποιούμε αυτές τις λέξεις».
Τα ταμπού έσπασαν κι οι συμμαθητές της εξέφρασαν κάθε απορία που είχαν σχετικά με το πώς αυτοεξυπηρετείται, καθώς και το πώς νιώθει που έχει αυτήν την ιδιαιτερότητα.
"Το αποδέχτηκα απ' την αρχή. Οι γονείς μου δεν μου είπαν ξεκάθαρα ότι δεν βλέπω, όμως το συνειδητοποίησα μόνη σταδιακά. Καταλάβαινα απλώς ότι οι υπόλοιποι μπορούσαν να δουν κάποια πράγματα που εγώ δεν μπορούσα. Ποτέ μου δεν δυσανασχέτησα και ποτέ δεν είπα "Γιατί εγώ να μην βλέπω;"! Είχα πάρει απόφαση ότι εγώ ήμουν έτσι!", ανάφερε η Χριστίνα.
Μέσα απ' αυτήν την ενημέρωση, η τυφλή μαθήτρια επιδίωξε να έρθει ακόμη πιο κοντά με τους συμμαθητές της, και να τους κάνει να αισθανθούν πως είναι κι εκείνη αναπόσπαστο κομμάτι τους και πως δεν υστερεί σε τίποτα από τους γύρω της.
"Πρέπει ο κόσμος να καταλάβει πως είμαστε ίσοι και πως μπορούμε να καταφέρουμε ό, τι κι οι υπόλοιποι! Το ότι χρειαζόμαστε βοήθεια σε κάποια πράγματα δεν μας κάνει κατώτερους, ούτε λιγότερο δυνατούς από τους άλλους!" κατέληξε η Χριστίνα.
