Της Λένας Κισσάβου
Αυξάνεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα, τα τελευταία χρόνια, ο αριθμός των ατόμων που στρέφονται για βοήθεια στο Κέντρο Πρόληψης των Εξαρτήσεων και Προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας ν. Λάρισας, προσπαθώντας να βρουν ένα στήριγμα και ειδικές συμβουλές αντιμετώπισης των δύσκολων καταστάσεων που βιώνουν.
Γονείς και εκπαιδευτικοί, έχουν φτάσει σε αδιέξοδα και ψάχνουν λύσεις αντιμετώπισης προβλημάτων που έχουν διογκωθεί, σήμερα λόγω της οικονομικής κρίσης και της κρίσης αξιών, ζητώντας να μάθουν πώς να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους με τις σχέσεις τους στο σπίτι και στο σχολείο αντίστοιχα.
Η ανεργία, η οικονομική αδυναμία, το αβέβαιο μέλλον, η αδυναμία των γονιών να στηρίξουν οικονομικά τα παιδιά τους, η αδυναμία των εκπαιδευτικών να διαχειριστούν τα οργισμένα παιδιά και εφήβους, δημιούργησε την ανάγκη να στραφούν όλο και περισσότεροι σε ειδικούς επιστήμονες ψυχικής υγείας.
Χωρίς να υπάρχει η οικονομική δυνατότητα από μεγάλη μερίδα ανθρώπων να πληρώσουν αυτή τη βοήθεια των ειδικών ψυχολόγων, ψυχοθεραπευτών και κοινωνιολόγων, η λύση της δωρεάν παροχής της, από το Κέντρο Πρόληψης των Εξαρτήσεων και Προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας ν. Λάρισας, αποτέλεσε γι αυτούς σανίδα σωτηρίας.
Στελεχωμένο από ένα έμπειρο επιστημονικό προσωπικό, που χρόνια τώρα αντιμετωπίζει τα κοινωνικά προβλήματα και συμβουλεύει με παρεμβάσεις του γονείς και εκπαιδευτικούς, για τη διαχείρισή τους, αποτελεί πολύτιμη υπηρεσία, πόσο μάλλον όταν οι καταστάσεις κρίσης έχουν φτάσει στο αποκορύφωμά τους.
Παρόλα τα προβλήματα λειτουργίας του, καθότι βρίσκεται, όπως και άλλες κοινωνικές δομές, στο στόχαστρο των περικοπών λιτότητας του δημόσιου τομέα, δίνει τον δικό του αγώνα, αγκαλιάζοντας όσους στρέφονται για βοήθεια και προσπαθεί να καλύψει την αυξημένη ζήτηση, με όσες δυνάμεις διαθέτει.
Η ψυχολόγος, επιστημονική υπεύθυνη του Κέντρου, κ. Ειρήνη Κουφάκη, μας μίλησε για την αυξητική τάση ανθρώπων να στραφούν σε ειδικούς για συμβουλές διαχείρισης δύσκολων καταστάσεων, ενώ παρουσιάζοντας το προφίλ τους επισημαίνει ότι αντιπροσωπεύει το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού σήμερα.
«Η βίαιη και αναγκαστική προσαρμογή της κοινωνίας σε μια άλλη οικονομική πραγματικότητα, της προκάλεσε σύγχυση, ανασφάλεια και φόβο. Ψυχολογικά λειτούργησε πολλαπλασιαστικά για όλα τα προβλήματα της καθημερινότητας, που διογκώθηκαν στο έπακρο, ενώ
έβγαλε στην επιφάνεια πολλά ακόμη.
Η κοινωνία ήταν αδύναμη συναισθηματικά να τα αντιμετωπίσει.
Πολλοί άνθρωποι ζούνε όλα τα επακόλουθα της κρίσης στον ανώτερο βαθμό τους, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να τα διαχειριστούν. Αντιμετωπίζουν πρωτόγνωρα προβλήματα ένα μεγάλο ποσοστό. Ανεργία στην οικογένεια, αδυναμία στήριξης παιδιών, κλονισμό ρόλων τους μέσα σε αυτή αλλά και στο κοινωνικό περιβάλλον... κ.α.
Στο Κέντρο Πρόληψης, προσφέρουμε ένα ασφαλές πλαίσιο που μπορεί ο καθένας να μιλήσει και να βρούμε όλοι μαζί μια λύση, που θα βοηθήσει στην δημιουργία καλύτερων ανθρώπινων σχέσεων», αναφέρει η κ. Κουφάκη.
Όσο αφορά αναλυτικότερα στους γονείς που στρέφονται για βοήθεια, η κ. Κουφάκη αναφέρει ότι τους περισσότερους τους απασχολεί το μέλλον των παιδιών τους και η οικονομική αδυναμία που έχουν, για να τα στηρίξουν σε αυτό, αλλά και να συνηθίσουν σε μια νέα οικονομική πραγματικότητα.
Τονίζει δε, ότι «στις οικογένειες, οι περισσότερες εκ των οποίων έχουν έναν άνεργο ή και τους δύο γονείς άνεργους, οι αλλαγές είναι σαρωτικές.
Οι γονείς δεν ξέρουν να χειριστούν τη νέα πραγματικότητα, με την οποία παλεύουν και οι ίδιοι. Δημιουργούνται προστριβές μεταξύ του ζευγαριού και των παιδιών επίσης.
Οι γονείς έχουν οι ίδιοι δυσκολία να προσαρμοστούν σε αυτή, εκδηλώνοντας θυμό, απογοήτευση, ανασφάλεια... και τα παιδιά τα εισπράττουν όλα αυτά. Όταν λοιπόν είναι έτσι ο γονιός, δεν μπορεί να στηρίξει το παιδί του. Δεν μπορεί να αποδώσει και να αντιμετωπίσει τα προβλήματα αν δεν είναι ο ίδιος καλά με τον εαυτό του».
Όσο αφορά στους εκπαιδευτικούς, ζητούν συμβουλευτική για την αντιμετώπιση καταστάσεων κρίσης στη σχολική τάξη, καθώς ο «θυμός» των παιδιών εκτονώνεται σε μεγάλο βαθμό στο σχολείο.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Κέντρου, είναι μεγάλος ο αριθμός των εκπαιδευτικών, που έχει βρεθεί σε αδιέξοδο και αναζητά τρόπους προσέγγισης των παιδιών και βελτίωσης των σχέσεων μαζί τους.
«Είναι έντονο το κενό στήριξης των εκπαιδευτικών στο έργο τους. Έχουν ανάγκη να πάρουν κατευθύνσεις διαχείρισης δύσκολων καταστάσεων στην τάξη τους. Αισθάνονται αδύναμοι και απαξιωμένοι...», αναφέρει η κ. Κουφάκη, εξηγώντας ότι αυτοί βοηθιούνται ώστε να ανακαλύψουν τρόπους να εξαλείψουν τα προβλήματα του σχολείου, τα περιστατικά εντάσεων στις τάξεις τους και να κατανοήσουν ή και να καταλαγιάσουν ακόμη, τον θυμό του οργισμένου παιδιού-εφήβου.
Το ζητούμενο βέβαια, όπως τονίζει η κ. Κουφάκη «...είναι να ξαναβρεί το σχολείο τον κορμό του ρόλου του, δηλαδή να προσφέρει ασφάλεια, στήριξη, ζεστασιά... Με λίγα λόγια να γίνει ένα μέρος όπου τα παιδιά θα θέλουν να πάνε, διότι μόνο έτσι θα το νιώσουν δικό τους και δεν θα σπάσουν την καρέκλα, δεν θα καταστρέψουν τα αντικείμενά του, δεν θα γράψουν στους τοίχους...».
