«Κυβέρνηση και τρόικα έχουν αποφασίσει να μειώσουν το διδακτικό προσωπικό της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης από 87.000 που είναι τώρα, σε 67.000 ως τα τέλη του 2015» τονίζει ο αιρετός των καθηγητών στο Κεντρικό Υπηρεσιακό Συμβούλιο (ΚΥΣΔΕ) του κλάδου και παλιός συνδικαλιστής της ΟΛΜΕ Γρηγόρης Καλομοίρης, μιλώντας σήμερα στην «Ε».
Ο κ. Καλομοίρης, που, στις 9 απόψε το βράδυ, μιλά σε εκδήλωση των ΣΥΝΕΚ στο ξενοδοχείο «Μετροπόλ», αναφερόμενος στην επιστράτευση των καθηγητών σημειώνει ότι «είναι ξεκάθαρο πως ο βαθιά ταξικός χαρακτήρας της οικονομικής πολιτικής της λιτότητας και των μνημονίων δεν μπορεί να επιβληθεί στην κοινωνία παρά μόνο με τη διαρκή περιστολή».
Παραδέχεται ένα «σοβαρότατο λάθος» με αφορμή την εισήγηση της ΟΛΜΕ για απεργία των καθηγητών στις πανελλαδικές ενώ αναφερόμενος στο «σχολείο της ανεργίας των νέων» σημειώνει ότι στο «πλαίσιο της συνολικής πολιτικής της κυβέρνησης για υποβάθμιση - ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης, προωθείται ξανά το «νέο σχολείο». Για να σημειώσει τέλος την ανησυχία του από την τελευταία εγκύκλιο του υπ. Παιδείας που «οδηγεί» σε 15.000 «πλεονάσματα» καθηγητών.
Η συζήτησή μας με τον κ. Καλομοίρη έχει ως εξής:
*Κύριε Καλομοίρη, αποτιμώντας σήμερα πιο ψύχραιμα τις εξελίξεις, ποιο νομίζετε πως είναι το πολιτικό συμπέρασμα από την απόφαση της κυβέρνησης να επιστρατεύσει τους καθηγητές;
- «Η κυβέρνηση προχώρησε, για τέταρτη φορά το τελευταίο διάστημα, στην πολιτική επιστράτευση απεργών, επιδιώκοντας με αυτό τον τρόπο να καταστείλει το διαρκώς ογκούμενο κύμα αντίδρασης στην καταστροφική πολιτική των μνημονίων, που ακολουθεί. Ηρθε και η σειρά των καθηγητών, σε βάρος των οποίων η κυβέρνηση προχώρησε στο πρωτοφανές μέτρο της προληπτικής επιστράτευσης.
Είναι ξεκάθαρο πως ο βαθιά ταξικός χαρακτήρας της οικονομικής πολιτικής της λιτότητας και των μνημονίων δεν μπορεί να επιβληθεί στην κοινωνία παρά μόνο με τη διαρκή περιστολή, ακόμα και των πιο στοιχειωδών δημοκρατικών ελευθεριών.
Ο νέος αντιδημοκρατικός κατήφορος της κυβέρνησης και η πολιτική της να βάλει στον γύψο βασικές συλλογικές και δημοκρατικές κατακτήσεις, μας γυρίζει πίσω σε άλλες, μαύρες εποχές. Ο αγώνας ενάντια στο αντισυνταγματικό μέτρο της πολιτικής επιστράτευσης, για την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και της κοινωνίας, πρέπει να γίνει υπόθεση όλων των εργαζομένων, όλων των συνδικάτων, των κοινωνικών φορέων».
* Άλλες παρατάξεις κατηγορούν εσάς, τις ΣΥΝΕΚ, πως και με δική της ευθύνη η ΟΛΜΕ «πούλησε» τον κλάδο. Αλήθεια ήταν σαφής η θέση της παράταξή σας στις γενικές συνελεύσεις των κατά τόπους ΕΛΜΕ και τέλος πάντων, τα νέα δεδομένα δεν έπρεπε να αναθεωρηθούν από την ΟΛΜΕ προτού γίνουν οι συνελεύσεις (με δεδομένο ότι η επιστράτευση προηγήθηκε) που υιοθέτησαν την εισήγησή σας για απεργία στις πανελλαδικές; Μήπως όλα έγιναν, αφενός για να μην γίνει απεργία τελικά και αφετέρου να καταγραφούν δυνάμεις ενόψει του συνεδρίου σας;
-«Η κυβέρνηση, παραμονές της έναρξης των εξετάσεων, μεθόδευσε να προωθήσει διατάξεις που εξοντώνουν εργασιακά τον εκπαιδευτικό κόσμο, οδηγώντας σε χιλιάδες απολύσεις αναπληρωτών και μονίμων και υποχρεωτικές μετακινήσεις χιλιάδων καθηγητών. Στην ανοιχτή αυτή πρόκληση το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ πρότεινε στη ΓΣ των ΕΛΜΕ απεργία στις εξετάσεις, πρόταση που αποτελούσε μονόδρομο.
Εδώ οφείλουμε να παραδεχτούμε ένα σοβαρότατο λάθος μας. Εκτιμούσαμε πως ήταν πολύ δύσκολο να σπάσει η επιστράτευση και χρειαζόταν να δημιουργήσουμε όρους κινήματος. Όμως, επειδή στη λογική μας, οι συνελεύσεις είναι πάντα κυρίαρχες να αποφασίσουν, θα έπρεπε να εξαντλήσουμε κάθε δυνατότητα αποσαφήνισης του κατά πόσο εκτιμά η βάση του κλάδου ότι υπάρχουν οι όροι και οι προϋποθέσεις να προχωρήσουμε στην απεργία μέσα στην επιστράτευση.
Βέβαια, κάτι τέτοιο μάλλον δεν εύρισκε σύμφωνες όλες παρατάξεις (αυτό διαφαινόταν από τις συζητήσεις) που είχαν εισηγηθεί την απεργία. Το δικό μας λάθος ήταν ότι δεν επιμείναμε να γίνει αυτό. Ο αντίλογος ήταν πως, επειδή τα πράγματα ήταν ρευστά και προσπαθούσαμε να πιέσουμε την κυβέρνηση να υποχωρήσει, να δώσει λύσεις στα αιτήματά μας, αυτή η εισήγηση θα εκλαμβανόταν ως σήμα για υποχώρηση.
Αφέθηκαν λοιπόν όλα να λυθούν στη συνέλευση των προέδρων. Στη συνέλευση αρκετοί πρόεδροι μετέφεραν μια εικόνα πως υπάρχει αβεβαιότητα σοβαρή σχετικά με τη συμμετοχή, ή ακόμα και σιγουριά πως θα απεργήσουν ελάχιστοι συνάδελφοι. Πως οι συνάδελφοι ψήφισαν απεργία για να καταδικάσουν την πολιτική της κυβέρνησης και την επιστράτευση, αλλά όχι για να τη σπάσουν απεργώντας. Αυτό επιβεβαιώνονταν και από το γεγονός πως ελάχιστοι ψήφιζαν για σπάσιμο επιστράτευσης όπου ετίθετο το θέμα σε ψηφοφορία.
Από την άλλη, είναι σίγουρο πως η κυβέρνηση, αν μας εύρισκε σε τέτοια κατάσταση (με λίγους απεργούς), δεν θα δίσταζε να προχωρήσει ακόμα και σε απολύσεις.
Όλες οι παρατάξεις, στην πραγματικότητα, εκτιμούσαν πως δεν υπάρχουν όροι μαζικού κινήματος για να σπάσει η επιστράτευση ούτε ως προς τη μαζικότητα συμμετοχής στην απεργία ούτε ως προς το εύρος της συμπαράστασης. Και προφανώς δεν είναι όροι μαζικού κινήματος να ζητήσουμε από 300 ή 500 συνδικαλιστές (που δεν ξέραμε και αν τους είχαμε) να υπογράψουν πως θα σπάσουν συμβολικά την επιστράτευση, όπως προτάθηκε.
Ένας ακόμη προβληματισμός, που βέβαια εκ των υστέρων αναπτύσσεται είναι ότι θα έπρεπε να αναθεωρηθεί η εισήγηση του ΔΣ της ΟΛΜΕ προς τις ΓΣ των ΕΛΜΕ , μετά την απόφαση για την πολιτική επιστράτευση. Η νέα εισήγηση θα έπρεπε να προτείνει 24ωρη απεργία στις 17/5 (που θα επιδιώκαμε να πάρει πανεργατικά χαρακτηριστικά), με πολιτικό στόχο την ακύρωση της επιστράτευσης και νέες ΓΣ των ΕΛΜΕ και προέδρων στις 18 και 19/5.
Σε ό,τι αφορά στην κατηγορία που εκτοξεύεται εναντίον των ΣΥΝΕΚ, ότι με δική μας ευθύνη η ΟΛΜΕ «πούλησε» τον κλάδο, η μαχητική και σταθερή μας παρουσία στους αγώνες για το Δημόσιο σχολείο, δίνει αποστομωτική απάντηση σε αυτούς, κυρίως, που συκοφαντούν και διαστρεβλώνουν τις επιλογές μας ή αναζητούν κομματική παρέμβαση.
Εδώ βέβαια πρέπει να επισημανθεί ότι αρκετοί πρόεδροι που εντάσσονται στις ΣΥΝΕΚ, πάλεψαν μέχρι την τελευταία στιγμή, στη ΓΣ των προέδρων για να αποφασιστεί η συνέχιση της αγωνιστικής πορείας του κλάδου, με στόχο και να ξεκινήσει η απεργία και να διασφαλιστεί το δικαίωμα των καθηγητών να αποφασίσουν για την παραπέρα πορεία.
Τέλος, για το τι κάνουμε μετά την απεργία που δεν έγινε, εκτιμώ ότι το μέλλον μας είναι περισσότερο από ποτέ συνυφασμένο με το αύριο συνολικά του κοινωνικού συνόλου. Απ’ αυτή την άποψη θα πρέπει να εργαστούμε και στο χώρο της εκπαίδευσης και στην κοινωνία για να δημιουργήσουμε ένα ρεύμα ανατροπής της υπάρχουσας κατάστασης και απαλλαγής από τα δεσμά της τρόικας και των μνημονίων.
Σ’ αυτή την προσπάθεια θεωρούμε πως η ενότητα των αγωνιστικών παρατάξεων είναι αναγκαία. Είναι λάθος οι χωριστικές λογικές που δίνουν την εντύπωση πως η ενότητα, ως ιδέα και ως πρακτική, ήταν μια ακόμη σημαία ευκαιρίας. Ο αγώνας ενάντια στην τρόικα και τα μνημόνια δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικός διαιρώντας τους εργαζόμενους, αλλά πασχίζοντας για την ενότητά τους. Ο αγώνας για την ανατροπή των μνημονίων θα είναι νικηφόρος εάν στηριχθεί σε μια ευρύτερη συσπείρωση εργαζομένων, ανέργων, αγροτών, φοιτητών, μαθητών και όλων των στρωμάτων που πλήττονται από αυτές τις πολιτικές».
*Επιστράτευση, υποχρεωτικές μεταθέσεις, αξιολόγηση – βαθμολόγηση, μειώσεις μισθών, κλείσιμο σχολείων κ.λπ. διαμορφώνουν ένα νέο τοπίο στη δημόσια εκπαίδευση. Πώς θα είναι αυτό το τοπίο, τόσο για εσάς όσο και για τους μαθητές; Η εφαρμογή των πολιτικών του μνημονίου και στην εκπαίδευση, θα οξύνει τις αντιθέσεις και σε βάρος ποιων;
-«Κυβέρνηση και τρόικα έχουν αποφασίσει να μειώσουν το διδακτικό προσωπικό της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης από 87.000, που είναι τώρα, σε 67.000 ως τα τέλη του 2015. Η αύξηση του διδακτικού ωραρίου, που ήδη ψηφίστηκε, και οι υποχρεωτικές μεταθέσεις χιλιάδων συναδέλφων, που έχουν δρομολογηθεί, πέρα από τις αρνητικές επιπτώσεις στην ποιότητα του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου, προετοιμάζουν το έδαφος για τις απολύσεις 10.000 επιπλέον συναδέλφων (πέραν των χιλιάδων αναπληρωτών που έχουν ήδη απολυθεί).
Η ηγεσία του Υπ. Παιδείας, για να προωθήσει αυτούς τους σχεδιασμούς, έστειλε προχθές με τρίμηνη καθυστέρηση, εγκύκλιο για τον υπολογισμό των κενών και των πλεονασμάτων. Η εγκύκλιος περιλαμβάνει καινοφανείς ρυθμίσεις, που διευκολύνουν την καταγραφή πολύ περισσότερων πλεοναζόντων εκπαιδευτικών από όσους είναι στην πραγματικότητα, με σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις στο παρεχόμενο εκπαιδευτικό έργο. Ήδη από την εικόνα που έχουμε από πολλές περιοχές, καταγράφονται 15.000 περίπου «πλεονάσματα», χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι ιδιαιτερότητες των σχολείων και ομάδων σχολείων σε κάθε περιοχή (νησιά, απομακρυσμένες περιοχές κ.λπ.).
Στο πλαίσιο της συνολικής πολιτικής της κυβέρνησης για υποβάθμιση-ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης, προωθείται ξανά το «νέο σχολείο», το σχολείο των ετήσιων πανελλαδικών εξετάσεων, ένα σχολείο με την ανταγωνιστικότητα και την επιχειρηματικότητα ως πρώτες «αξίες» σε όλες τις βαθμίδες. Είναι το σχολείο της ανεργίας των νέων».
*Ένα τελευταίο ερώτημα κ. Καλομοίρη με αφορμή το γεγονός ότι αυτές τις ημέρες η πολιτική αντιπαράθεση επικεντρώνεται γύρω από το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Ως ΟΛΜΕ, ανησυχείτε για την απήχηση τέτοιων θέσεων στα σχολεία και στους μαθητές;
- «Η ενίσχυση ακραίων αυταρχικών, ρατσιστικών και φασιστικών αντιλήψεων και η σημαντική αύξηση στα σχολεία της χώρας των περιστατικών βίας που συνδέονται με αυτές τις αντιλήψεις προκαλούν ιδιαίτερη ανησυχία και προβληματισμό στην εκπαιδευτική κοινότητα. Η ΟΛΜΕ έγκαιρα διέκρινε τους κινδύνους και κάλεσε το Υπ. Παιδείας να λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα για την αντιμετώπιση του φαινόμενου. Η ΟΛΜΕ, συνέστησε ομάδα εργασίας «για τη Δημοκρατία και τα Δικαιώματα», ομάδα που απαρτίζεται από εθελοντές εκπαιδευτικούς και έχει αναπτύξει αξιόλογη δραστηριότητα».
Β. ΚΑΚΑΡΑΣ
