Στέγη δική του κατάφερε να αποκτήσει πολλές δεκαετίες αργότερα, το 1984. Η διαδρομή του στο πέρασμα των χρόνων περίεργη, αλλά και συνάμα ενδιαφέρουσα. Μια διαδρομή που θα τη μάθουν όλοι όσοι θα πάρουν στα χέρια τους το βιβλίο του συνταξιούχου δασκάλου του 1ου Δημοτικού, Δημητρίου Κ. Καλογιάννη, «Η ιστορία του Α’ Δημοτικού Σχολείου Λάρισας, μέσα από την εξέλιξη της νεοελληνικής εκπαίδευσης», και όσοι βρεθούν στην εκδήλωση της ερχόμενης Τετάρτης 31 Μαΐου, στις 7 μ.μ., στο «Χατζηγιάννειο».
Ο διευθυντής του 1ου Δημοτικού Σχολείου Λάρισας Απόστολος Μητράκας και ο συγγραφέας του βιβλίου Δημήτρης Καλογιάννης βρέθηκαν στα γραφεία της «Ε» και παραχώρησαν πολύτιμες πληροφορίες για την ιστορία, αλλά και την προσφορά του 1ου Δημοτικού Σχολείου Λάρισας στην τοπική κοινωνία.
Το 1ο -τότε Α’ Δημοτικό- Δημοτικό Σχολείο Λάρισας λειτούργησε για πρώτη φορά το 1882 σε ένα κονάκι μέσα στη Λάρισα. Οι πληροφορίες λένε ότι περιφερόταν για πολλά χρόνια σε σπίτια, ενοικιάζοντάς τα, ενώ λειτούργησε ακόμη και στην ύπαιθρο (κυρίως την περίοδο μετά τον Εμφύλιο και τη Μικρασιατική Καταστροφή).
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες του ιατρού Β. Παπαζήση και του Β. Γιοβανούλη, που υπήρξαν μαθητές του σχολείου, το Α’ Δημοτικό τα έτη 1914-1916 στεγαζόταν στο επί της οδού 28ης Οκτωβρίου παλαιότατο οίκημα της ιδιοκτησίας Αστεριάδου. Ήταν τόσο παλιό που οι σανίδες του δαπέδου ήταν τόσο κατεστραμμένες που στα ανοίγματά τους χωρούσαν τα πόδια των μαθητών. Σύμφωνα και πάλι με τη μαρτυρία του Β. Παπαζήση, τα έτη 1916-1918 λόγω της άφιξης των επιστράτων και της κατάληψης μετά από μάχη της Λάρισας από τους Γάλλους, επιτάχτηκαν όλα τα δημόσια κτίρια και το Α’ Δημοτικό εγκαταστάθηκε αρχικά στον γυναικωνίτη του Αγίου Κωνσταντίνου, αργότερα στον ναό του Αγίου Αχιλλίου και τέλος στην ύπαιθρο στο άλσος που υπήρχε στον περίβολο των θεσσαλικών σιδηροδρόμων. Οι μαθητές είχαν για καθίσματα σκαμνάκια που τα μετέφεραν οι ίδιοι.
Το 1923 με τη Συνθήκη της Λωζάνης και μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1924 το Α’ Δημοτικό στεγάσθηκε στο Οθωμανικό Σχολείο που βρισκόταν επί της σημερινής οδού Παναγούλη (Αχιλλέως τότε), λίγο πιο κάτω από το σημερινό ζαχαροπλαστείο του Κωνσταντινίδη.
Η τριετία 1929-1932 υπήρξε καθοριστική για την πορεία της Εκπαίδευσης στη Λάρισα. Επί δημαρχίας Μιχαήλ Σάπκα συνάφθηκε ένα δάνειο 1.000.000 λιρών με σουηδική εταιρεία για την ανέγερση σχολικών κτιρίων. Χτίσθηκαν τότε το 2ο, 3ο, 4ο, 5ο, 7ο και 8ο Ισραηλιτικό σχολεία Λάρισας. Το Α’ Δημοτικό, όμως, πάλι δεν απέκτησε δική του στέγη. Μετά τη «φιλοξενία» του στο Οθωμανικό Σχολείο συστεγάστηκε με το 3ο Δημοτικό Σχολείο Λάρισας κοντά στον Σιδηροδρομικό Σταθμό για σχεδόν 40 χρόνια.
19 Νοεμβρίου 1984… Η σημαντικότερη ημέρα από την ίδρυση του σχολείου. Η ημέρα των εγκαινίων του νέου του διδακτηρίου στη συμβολή των οδών Ιάσονος και Ιουστινιανού από τον τότε νομάρχη Λάρισας Απόστολο Βλασιάδη. Το νέο διδακτήριο κατασκευάστηκε σε χρόνο ρεκόρ, μέσα σε διάστημα 10 μηνών. Συστεγάστηκε σε αυτό και το 35ο Δημοτικό Σχολείο Λάρισας που ιδρύθηκε το 1985. Τα δύο σχολεία λειτούργησαν με βάρδιες ένα πρωί-ένα απόγευμα, ενώ ανά εβδομάδα άλλαζαν βάρδια. Το 2011 εξαιτίας των μνημονίων το 35ο Δημ. Σχολείο συγχωνεύτηκε με το 1ο Δημοτικό.
Σήμερα το σχολείο λειτουργεί έχοντας στις τάξεις του 316 μαθητές και 36 εκπαιδευτικούς.
Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ
Για το βιβλίο του δασκάλου Δ. Καλογιάννη θα μιλήσουν στην εκδήλωση της 31ης Μαΐου η Αικατερίνη Τσιούλκα, πτυχιούχος Ιστορίας, Αρχαιολογίας Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, ο Νικόλαος Κοσμάνος, πρώην σχολικός σύμβουλος Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, πρώην πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Λάρισας «Κωνσταντίνος Κούμας» και σήμερα διευθυντής του 23ου Δημοτικού Σχολείου Λάρισας, ο Νικόλαος Παπαθεοδώρου, ιατρός, ιστοριοδίφης, συγγραφέας και συλλέκτης, και ο συγγραφέας του βιβλίου Δημήτριος Καλογιάννης.
Η εκδήλωση θα κλείσει με τραγούδια από μαθητές και μαθήτριες της Ε’ τάξης του σχολείου. Την εκδήλωση θα συντονίσει η Ελένη Ντούνα, πρώην διευθύντρια του Σχολείου.
