Όπως είναι γνωστό, έχω την τιμή να είμαι στέλεχος της ΔΑΚΕ, με το ψηφοδέλτιο της οποίας έχω εκλεγεί στο Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Ν. Λάρισας. Ταυτόχρονα, όμως, είμαι και Προεδρεύων και με αυτήν την ιδιότητα πρέπει να εκφράζω τις θέσεις της πλειοψηφίας του κλάδου. Είναι προφανές, λοιπόν, ότι όταν εκπροσωπώ το Σωματείο, υποχρεούμαι να εκφράζω τις ψηφισμένες θέσεις της Ομοσπονδίας και της ΕΛΜΕ και όχι τις προσωπικές μου απόψεις ή τις απόψεις της Παράταξής μου. Η περίεργη (τουλάχιστον) θεωρία που δυστυχώς ευδοκιμεί τελευταία, ότι ο Προεδρεύων της ΕΛΜΕ δεν πρέπει να συμμετέχει στις κινητοποιήσεις του Σωματείου ή αν συμμετέχει να το παίζει μουγκός, δηλώνει, στην καλύτερη περίπτωση, παντελή άγνοια τόσο για τα συνδικαλιστικά ήθη όσο και για τον χαρακτήρα μου. Όπως είναι γνωστό, εξάλλου, η παράταξη της ΔΑΚΕ, από θέση αρχής, λειτουργεί πάντα θεσμικά και σέβεται, ακόμη κι αν διαφωνεί, τις θέσεις που έχουν ψηφιστεί από την πλειοψηφία του κλάδου. Συμπερασματικά, κάνει ιδιαίτερη εντύπωση η πίεση και ο αδικαιολόγητος θόρυβος που προκαλεί τελευταία η αυτονόητη υποχρέωσή μου ως προεδρεύοντα του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ να εκφράζω τις ψηφισμένες θέσεις της ΟΛΜΕ, ακολουθώντας τη συνήθη συνδικαλιστική τακτική. Θέλω να πιστεύω ότι ο θόρυβος αυτός προκαλείται από άγνοια και δεν αποτελεί εσκεμμένη και υστερόβουλη προσπάθεια στοχοποίησής μου. Στην πολύ δύσκολη κατάσταση που βιώνει ο εκπαιδευτικός κλάδος, πρέπει να είμαστε ενωμένοι, να μη χειραγωγούμαστε από κόμματα, να τιμούμε τη συνδικαλιστική μας ιδιότητα και τις υποχρεώσεις που απορρέουν απ’ αυτήν και να δίνουμε λόγο μόνο στους συναδέλφους και στις συναδέλφισσές μας, που μας τιμούν με την ψήφο τους και περιμένουν από εμάς να υπερασπιζόμαστε, χωρίς περιστροφές, τα δίκαια και νόμιμα δικαιώματά τους».