«Καλούμε τους γονιούς και όλους τους ανθρώπους του μόχθου από την περιοχή μας να μπουν μπροστά στον αγώνα. Να κάνουν υπόθεση δική τους, υπόθεση του εργατικού- λαϊκού κινήματος τη μόρφωση των παιδιών μας, τη μόρφωση που αξίζει και θα μπορούσαν να έχουν στην εποχή μας, χάρη στην ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνικής, που σήμερα καρπώνονται ελάχιστοι». Αυτό τόνισαν χθες στελέχη του ΚΚΕ σε συνέντευξη Τύπου με αφορμή την έναρξη της νέας σχολικής και ακαδημαϊκής χρονιάς. Ευχόμενοι καλή πρόοδο και επιτυχίες στους μαθητές, σπουδαστές, φοιτητές «και πάνω απ’ όλα δύναμη στο εργαζόμενο, άνεργο, φτωχό αγρότη, επαγγελματία γονιό που τα δίνει όλα για να μορφωθεί το παιδί του και σήμερα βλέπει τους κόπους του να γκρεμίζονται σαν πύργοι στην άμμο».
Η Μαρία Γαβαλά μέλος Γραφείου Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ, πλαισιωμένη από τον εκπαιδευτικό Χρ. Μπίκα, μέλος της Ε. Π. και τον Π. Κοδέλλα γραμματέα της Σπουδάζουσας της ΚΝΕ, τόνισε μεταξύ άλλων: «Να ποια είναι η σύγχρονη ανάγκη. Κάθε παιδί, ανεξάρτητα από την τσέπη του γονιού του, να έχει πρόσβαση στην ολοκληρωμένη μόρφωση, τέτοια που να αναπτύσσει την προσωπικότητά του, που να του δημιουργεί κριτήριο για τον κόσμο γύρω του, για την εξέλιξη της ανθρώπινης κοινωνίας εντάσσοντάς τον δημιουργικά σαν μέλος μέσα σ’ αυτή. Μια τέτοια μόρφωση που θα βάζει τις προϋποθέσεις να καλλιεργούνται οι κλίσεις του κάθε παιδιού, ώστε να μπορεί να επιλέγει τι πραγματικά θέλει να σπουδάσει μετά την ολοκλήρωση της γενικής παιδείας. Και ασφαλώς, αυτές οι σπουδές με την ολοκλήρωσή τους να οδηγούν σε σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα, έτσι ώστε ο νέος άνθρωπος να μπορεί να οργανώσει τη ζωή του, να κάνει οικογένεια, να έχει ελεύθερο χρόνο, που να αξιοποιεί δημιουργικά.
Γι’ αυτή την παιδεία παλεύει το ΚΚΕ, και σ’ αυτό τον αγώνα καλούμε να ενωθούν συμμαχώντας μεταξύ τους, οι μισθωτοί, οι εκατοντάδες απλήρωτοι της περιοχής μας, οι φτωχοί αγρότες, οι μικρομαγαζάτορες, η νεολαία, οι γυναίκες. Να διεκδικήσουμε τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες των παιδιών μας, που μπλοκάρονται επειδή το πάνω χέρι στην οικονομία έχουν τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Σύμφωνα με την πολιτική που ασκείται η παιδεία πρέπει να υπηρετήσει αυτά. Γι΄ αυτό και οι σύγχρονες ανάγκες δεν ικανοποιούνται».
ΟΧΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ
Και η Μ. Γαβαλά συνέχισε: «Χρειάζεται να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Δύναμή μας είναι η συμμαχία μας. Κι αυτή η δύναμη είναι ρεαλιστικό να εκφραστεί σε αγώνα για να διεκδικήσουμε, στοιχειώδη εκπαιδευτικά δικαιώματα που σήμερα στερεί αυτή η πολιτική από το μεγαλύτερο μέρος του λαού. Γιατί, κόντρα σε ό, τι λένε τα κυβερνητικά επιτελεία, σήμερα δεν είναι μονόδρομος οι δραστικές περικοπές της κρατικής χρηματοδότησης από τα λειτουργικά της σχολικής μονάδας, ως τον αποκλεισμό χιλιάδων προνηπίων από τα νηπιαγωγεία, ως τη διάλυση των δομών ειδικής αγωγής, την στελέχωση των ολοήμερων. Δεν είναι μονόδρομος να πληρώνουν οι μαθητές πανάκριβο εισιτήριο για να πηγαίνουν στο σχολείο, να κόβονται οι μεταφορές, να στοιβάζονται μαθητές σε 30άρια τμήματα, να μην υπάρχουν δάσκαλοι στα σχολεία και να συνταξιοδοτούνται μαζικά οι εκπαιδευτικοί λόγω του φόβου από την αξιολόγηση και την ιδεολογική χειραγώγησή της. Όπως δεν είναι μονόδρομος, η ακριβή παιδεία του νέου λύκειου - εξεταστικού κέντρου, με την αποσπασματική-αντιεπιστημονική προσέγγιση της γνώσης, οι αλλαγές στο αναλυτικό πρόγραμμα μαθημάτων, το άγριο φιλτράρισμα μέσω της τράπεζας θεμάτων, η απαξίωση έως διάλυση της τεχνικής εκπαίδευσης. Όπως δεν είναι μονόδρομος να κλείνουν τμήματα ΤΕΙ-ΑΕΙ, όπως αυτά που συζητιούνται στη Θεσσαλία, και να πεταχτούν στο δρόμο εκατοντάδες σπουδαστές.
Τα παραπάνω είναι η προσπάθεια υλοποίησης των κατευθύνσεων του ΟΟΣΑ, με τον οποίο συμφωνούν όσοι συμφωνούν με την ΕΕ. Στόχος είναι να αλλάξει η αναλογία σε 60%-40% υπέρ της τεχνικής εκπαίδευσης, χρησιμοποιώντας το αντιεπιστημονικό «επιχείρημα» ότι «όλα τα παιδιά δεν παίρνουν τα γράμματα». Ενώ πίσω απ’ αυτό βρίσκεται ότι θα τελειώνει το λύκειο όποιος έχει να πληρώνει».
ΔΥΝΑΜΗ Η ΣΥΜΜΑΧΙΑ
Και κατέληξε: «Μονόδρομοι για τους λαούς δεν υπήρξαν ποτέ. Αυτό ακριβώς είχε σαν συνέπεια να κατακτηθούν δικαιώματα τόσο στο πεδίο της παιδείας, όσο και σε άλλα, αυτά που σήμερα παίρνονται πίσω με εκκωφαντικό τρόπο και διάφορα προσχήματα.
Μονόδρομος είναι για την κυβέρνηση και τους επίδοξους εραστές της κυβερνητικής καρέκλας η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ότι πρέπει η παιδεία και στην Ελλάδα «να γίνει πιο ανταγωνιστική». Με τον στόχο αυτό, σύσσωμη η αστική τάξη της χώρας, προσπαθεί να εκπληρώσει τη δική της σημερινή ανάγκη αφενός για αμεσότερη εμπλοκή στο πεδίο εκπαίδευση, ως πεδίο επένδυσης- ανταγωνιστικότητας - κερδοφορίας, και αφετέρου την προσαρμογή στην ανάγκη παραγωγής συγκεκριμένου εργατικού δυναμικού με άλλα χαρακτηριστικά απ΄ ότι τις μεταπολιτευτικές δεκαετίες, δηλαδή με συγκεκριμένο επίπεδο ειδίκευσης – κατάρτισης από κάθε βαθμίδα, σε βάρος του όποιου γενικού μορφωτικού χαρακτήρα υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια.
Σ΄ αυτό τον «εθνικό στόχο» στοιχίζονται όλα τα κόμματα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ που αναμασώντας την καραμέλα της «δημόσιας παιδείας», για να ξεγελά κόσμο, πίνει ταυτόχρονα νερό στο όνομα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, διαφωνώντας με την κυβέρνηση μόνο στις δοσολογίες αυτής της ανάπτυξης, και όχι στην ουσία της που είναι βαθιά αντιλαϊκή. Ο λαός μας, πρέπει να βγάλει από πάνω του αυτό το «ξένο πουκάμισο» να δει το βασικό που του κρύβουν, πίσω από τα κροκοδείλια δάκρυα των κομμάτων του συστήματος.
Δύναμή μας είναι η συμμαχία, η μόνη ικανή σήμερα να διεκδικήσει τα «αυτονόητα», όπως τη γενναία χρηματοδότηση, την κατάργηση της αντιδραστικής τράπεζας θεμάτων, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη όλων των παιδιών, όπως το να μην κλείσει κανένα τμήμα ΑΕΙ- ΤΕΙ και να ολοκληρώσουν απρόσκοπτα τις σπουδές τους όλοι οι φοιτητές».
Σωτ. Ζαχαριάς
