Η Τράπεζα Θεμάτων, μια από τις 10 βασικές αλλαγές που φέρνει το πολυνομοσχέδιο, είχε χρησιμοποιηθεί για πρώτη φορά το 2013, στο πλαίσιο των διατάξεων για το «Νέο Λύκειο». Στο νομοσχέδιο τονίζεται το εξής για την Τράπεζα Θεμάτων Διαβαθμισμένης Δυσκολίας:
Για τα εξεταζόμενα μαθήματα των προαγωγικών εξετάσεων των μαθητών της Α′ και Β′ τάξης κάθε τύπου Λυκείου, καθώς και των απολυτήριων εξετάσεων της Γ′ τάξης κάθε τύπου Λυκείου επιλέγονται υποχρεωτικά θέματα εξετάσεων κατά το ήμισυ από Τράπεζα Θεμάτων Διαβαθμισμένης Δυσκολίας (Τ.Θ.Δ.Δ.).
2. Η Τ.Θ.Δ.Δ συστήνεται και λειτουργεί στο Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (Ι.Ε.Π.). Με απόφαση του Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων, η οποία εκδίδεται ύστερα από εισήγηση του Ι.Ε.Π. ρυθμίζεται η οργάνωση και λειτουργία της Τ.Θ.Δ.Δ., καθώς και κάθε ειδικότερο θέμα σχετικό με για την εφαρμογή του παρόντος.
Τι είναι η Τράπεζα Θεμάτων -Τα συν και τα πλην
Το 2015 ο νόμος στον οποίο «πατούσε» η Τράπεζα Θεμάτων καταργήθηκε, καθώς την πρώτη χρονιά εφαρμογής του συστήματος το 40% των εξεταζόμενων μαθητών «έμεινε» και χρειάστηκε να επανεξεταστεί τον Σεπτέμβριο.
Τι είναι όμως η Τράπεζα Θεμάτων; Ο έμπειρος μαθηματικός – ερευνητής, Στράτος Στρατηγάκης, σε άρθρο του στη «Ναυτεμπορική» είχε αναφέρει το εξής:
«Η τράπεζα θεμάτων είναι ο τρόπος επιλογής των θεμάτων των προαγωγικών και απολυτηρίων εξετάσεων των τριών τάξεων του Λυκείου. Πρόκειται για μία βάση με πολλά θέματα από όπου επιλέγονται με ηλεκτρονική κλήρωση, δηλαδή με τυχαίο τρόπο, τα θέματα των εξετάσεων. Στη μοναδική της εφαρμογή τα μισά μόνο θέματα επιλέγονταν από την τράπεζα θεμάτων, τα υπόλοιπα τα έβαζαν οι διδάσκοντες, που διόρθωναν και τα γραπτά.
»Πρόκειται για μια πολύ καλή ιδέα του ΟΟΣΑ, που σκοπό έχει να πετύχει κάποιας μορφής εξωτερική αξιολόγηση με τον φθηνότερο δυνατό τρόπο. Τα θέματα μπαίνουν τυχαία και η διόρθωση γίνεται από τους διδάσκοντες καθηγητές, που μπορεί με κάποιο τρόπο να ελεγχθούν, δειγματοληπτικά, ως προς τη διόρθωσή τους και έτσι να εξασφαλιστεί κάποια αντικειμενικότητα. Το θέμα είναι αν αντέχουμε αυτή την αντικειμενικότητα ως κοινωνία.»
Τα θετικά, σύμφωνα με τον κ. Στρατηγάκη: «Κατ’ αρχάς τα παιδιά άρχισαν να διαβάζουν και πάλι γιατί αγχώθηκαν ότι δεν θα περάσουν την τάξη. Ο φόβος δεν είναι ο καλύτερος τρόπος για να διαβάσουν τα παιδιά, αλλά είναι αποτελεσματικός, τη στιγμή που η πειθώ δεν λειτουργεί. Οι καθηγητές έβγαζαν όλη την ύλη που έπρεπε να διδάξουν, γιατί ένιωθαν την πίεση από τους μαθητές, που αγχώνονταν μήπως τεθεί κάποιο θέμα στις εξετάσεις που δεν έχουν διδαχθεί.»
Τα αρνητικά: «Οι μαθητές μέσα στο άγχος τους αρνούνταν να λύσουν οποιαδήποτε άσκηση εκτός της τράπεζας θεμάτων, δείχνοντας αδιαφορία για τη γνώση, προσπαθώντας μόνο να εξασφαλίσουν το καλό αποτέλεσμα. Αυτό το πρόβλημα αναμένουμε να διογκωθεί με το σύστημα εισαγωγής που σχεδιάζεται από την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας. Η βαθμοθηρία θα γίνει ο κανόνας. Το δεύτερο αρνητικό ήταν ότι με ανοιχτό σε όλους το περιεχόμενό της έπρεπε να είναι τόσο πολλές οι ερωτήσεις σε κάθε μάθημα, ώστε να μη μπορούν να τις παπαγαλίσουν οι μαθητές, έφτασαν στο σημείο οι ερωτήσεις να ρωτούν το επουσιώδες και όχι τα σημαντικά πράγματα που έπρεπε να θυμούνται οι μαθητές για την επόμενη τάξη.»
Πηγή: iefimerida.gr
