«Τον Οκτώβριο του 2018 αναγορεύσαμε τον Μανώλη Γλέζο επίτιμο διδάκτορα του Τμήματός μας. Τον γνωρίσαμε από κοντά και μας κατέκτησε με τη σεμνότητά του, αλλά, ταυτόχρονα, και με τη δύναμη και την αγωνιστικότητα που εξέπεμπε το βλέμμα του μας γοήτευσε και μας συγκίνησε η διαύγεια του πνεύματός του, η ευαισθησία που τον διέκρινε όταν μοιράστηκε μαζί μας πολύτιμες γι’ αυτόν αναμνήσεις, ιδιαίτερα αυτές που αφορούσαν τη μάνα του, «την πιο έντονη ανάμνηση της ζωής» του, αλλά και ο μεστός λόγος που εκφώνησε στην επιθυμία του να τιμήσει τους εκπαιδευτικούς που έπεσαν μαχόμενοι από τις γραμμές του ΕΛΑΣ.
Για όλους και όλες εμάς που προτείναμε την επιτιμοποίηση του Μανώλη Γλέζου, η παιδαγωγική αποτελεί μία έντονα πολιτική δέσμευση και πιστεύουμε πως ένας από τους θεμελιώδεις στόχους της είναι να διδάξουμε στους φοιτητές και τις φοιτήτριές μας ότι η δημοκρατία είναι αποτέλεσμα συνεχών και αδιάκοπων κοινωνικών αγώνων. Η πορεία της ζωής του Μανώλη Γλέζου συνιστούσε όχι μόνο τον ορισμό του πολιτικού όντος, αλλά και ένα σύμβολο για τη δημοκρατία –και κατ’ επέκταση για τη δημοκρατική εκπαίδευση. Στο πρόσωπο, στην ψυχή και τη δράση, του Μανώλη Γλέζου, ενός ανυποχώρητου μαχητή, συνεπούς με την ιδεολογία του στο πέρασμα των δεκαετιών, είδαμε να ενσαρκώνονται με τον πιο ουσιαστικό τρόπο έννοιες και αξίες που θεωρούμε θεμελιώδεις για την εκπαίδευση. Το παράδειγμά του βοηθά να κατανοήσουμε τη σημασία της κοινωνικής συμμετοχής και της ανάληψης κοινωνικής δράσης τη σημασία της υπεράσπισης των αξιών και των ιδανικών μας. Μέσα από τις πράξεις του δεν σταμάτησε να μας διδάσκει ότι δεν πρέπει να δεχόμαστε τον κόσμο όπως είναι, αλλά ότι θα πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να φτάσουμε κάποια στιγμή σε έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας και δικαιοσύνης.
Συμμεριζόμενοι την αποστροφή του απέναντι στην πνευματική μονομέρεια και επειδή και εμείς μαζί με αυτόν «φοβόμαστε τον άνθρωπο του ενός βιβλίου», τον αποχαιρετούμε δεσμευόμενοι ότι θα συνδράμουμε την προσπάθεια ολοκλήρωσης της Βιβλιοθήκης Νίκου Ν. Γλέζου στ’ Απεράθου, στη μνήμη του εκτελεσμένου στη διάρκεια της κατοχής αδελφού του Νίκου».
