Το κατά πόσο όμως αυτό είναι εφικτό να εφαρμοστεί για τους μαθητές των δημόσιων σχολείων και αν υπάρχουν οι υποδομές όπως και η εξοικείωση των εκπαιδευτικών με αυτό το σύστημα, είναι ένα θέμα που απασχολεί ιδιαίτερα την εκπαιδευτική κοινότητα και προκαλεί αντιδράσεις. Σε καλύτερη μοίρα είναι τα Πανεπιστήμια, ενώ για τα φροντιστήρια η διδασκαλία εξ αποστάσεως μέσω της τεχνολογίας έχει ήδη ξεκινήσει.
Στη Λάρισα ήδη αρκετά φροντιστήρια εφαρμόζουν το σύστημα της εκπαίδευσης με τη χρήση νέων τεχνολογιών, προκειμένου να στηρίξουν τους μαθητές τους και να φανούν αντάξιοι των περιστάσεων.
Ο αντιπρόεδρος της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας Λάρισας και συνιδιοκτήτης του «Εκπαιδευτικός Πρότυπος Οργανισμός» Σωτήριος Τερζόπουλος μιλά στην «Ε» για το πώς συνεχίζεται η διαδικασία της μάθησης μέσω της αξιοποίησης των μέσων κοινωνικών δικτύων, του Youtube και άλλων εφαρμογών.
«Μια γενικευμένη υγειονομική κρίση που εξελίσσεται σε πανδημία και άρα βαθιά ανθρωπιστική κρίση, δεν χρειάζεται αυτοσχεδιασμούς, αλλά απαιτεί συμμόρφωση σε έγκυρες γνωμοδοτήσεις και ταπεινή προσωπική συνεισφορά σε συλλογικές προσπάθειες, που διαφυλάσσουν τα κεκτημένα και προωθούν την αλληλεγγύη και την κοινωνική συνοχή.
Θα πρέπει εξ αρχής να αναφέρω ότι οι νέες τεχνολογίες, με τις ευκαιρίες και τις καινοτομίες που παρέχουν στον ενεργό πληθυσμό, είναι ένα πεδίο στο οποίο οι πρωτοβουλίες των μαθητών μας συχνά εκπλήσσουν ακόμα και εμάς, τη γενιά των 30άρηδων και 40άρηδων εκπαιδευτικών των θετικών και τεχνολογικών ειδικοτήτων. Δομές όπως η εξ αποστάσεως εκπαίδευση, το e-learning, η τηλεργασία, οι τηλεδιασκέψεις μέσω skype ή άλλων social media έχουν ευρύτερες εφαρμογές στον χώρο της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης (Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, Πανεπιστήμια της χώρας και του εξωτερικού, υπηρεσίες παροχής Εκπαίδευσης Ενηλίκων κ.τ.λ.) αλλά όχι τόσο έντονη παρουσία στον χώρο της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Να λοιπόν, που έφτασε η ώρα να τις χρειαστούμε και να κινητοποιήσουμε εκπαιδευτικούς, μαθητές και γονείς προς αυτή την κατεύθυνση!» επισημαίνει αρχικά. Όσον αφορά στον τρόπο με τον οποίο μπορεί να συνεχιστεί η μάθηση εξ αποστάσεως ο κ. Τερζόπουλος σημειώνει: «Ως “Εκπαιδευτικός Οργανισμός” έχουμε εκπονήσει σχετικές μαθησιακές διαδικασίες, στην αρχή πιλοτικά και στη συνέχεια όλο και πιο γενικευμένα και οργανωμένα, από την αρχή της λειτουργίας μας πριν χρόνια. Έτσι λοιπόν, αρκετές ημέρες πριν την επίσημη ανακοίνωση του Υπουργείου για τη διακοπή των μαθημάτων στους φυσικούς χώρους διδασκαλίας, απόφαση απόλυτα αποδεκτή και σεβαστή, αυτονόητη θα έλεγα, σε συνεργασία και με συναδέλφους άλλων ειδικοτήτων θέσαμε σε εφαρμογή ένα λειτουργικό και εφαρμόσιμο σχέδιο δράσης που δεν θα αποκόπτει τον μαθητικό πληθυσμό από τη μαθησιακή διαδικασία για όσο χρόνο χρειαστεί.
Το σχέδιο αυτό περιλαμβάνει εργαλειοποίηση των social media, ενίσχυση του παιδαγωγικού σε βάρος του ψυχαγωγικού τους χαρακτήρα, ανάπτυξη της διαδραστικότητας, ένταξη και λειτουργία σε ηλεκτρονικούς ομίλους (messenger groups, ομάδες viber, instagram κ.ά.), αξιοποίηση του Youtube όσο και άλλων επί πληρωμή εφαρμογών και γενικότερα εμπλουτισμό και αναβάθμιση των ικανοτήτων ενός σύγχρονου «κυβερνο-πολίτη» (cyber-citizen) και συγχωρέστε μου τον αδόκιμο όρο. Μιλάμε για εργασία που απαίτησε τεχνολογική αναβάθμιση των εξοπλισμών μας, αρκετές ανθρωποώρες εντατικής εργασίας, άρση των δυσκολιών και ανισοτήτων που δημιούργησε αυτό το νέο εγχείρημα. Ευτυχώς οι αποδέκτες αυτού του συλλογικού μας έργου είναι οι έφηβοι, οι μαθητές μας, που, όπως λέγαμε και πριν διαθέτουν μια εντυπωσιακή εξοικείωση με τις δυνατότητες της νέας τεχνολογίας. Τήρηση αυτού του «άτυπου πρωτοκόλλου» της μεταξύ μας συμφωνίας για συνεχή και αδιατάρακτη εφαρμογή των νέων εκπαιδευτικών κωδικών που μπήκαν ξαφνικά στη ζωή μας, ενθάρρυνση από πλευράς γονέων προς τα παιδιά για αυτό το νέο σκηνικό και συνδρομή στο έργο μας.
Η ανάγκη να είμαστε αντάξιοι της περίστασης και της ευθύνης μας, έκανε και εμάς ωριμότερους, σοφότερους και θέλω να ελπίζω, αποτελεσματικότερους. Ουδέν κακόν αμιγές καλού!».
Βέβαια ο κ. Τερζόπουλος ξεκαθαρίζει ότι μπορεί αυτή τη στιγμή μέσω αυτού του τρόπου να καλύπτονται κάποια κενά, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι λύσεις ανάγκης, αφού, όπως λέει, είναι αυτονόητο ότι τίποτα δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη φυσική παρουσία του δασκάλου και την αμεσότητα της επικοινωνίας του με τους μαθητές και το αντικείμενο στο τρίγωνο «Δάσκαλος-Μαθητής-Γνώση». «Όσο και αν προχωράει η τεχνολογική εξέλιξη τίποτα δεν θα αντικαταστήσει ποτέ τις αρετές και τα πλεονεκτήματα της παραδοσιακής διδακτικής διαδικασίας. Ίσως όμως, η κρίση που βιώνουμε σταθεί μια εξαιρετική ευκαιρία αναβάθμισης του συνολικού εκπαιδευτικού αλλά και γενικότερα εργασιακού περιβάλλοντος.
Είναι ανάγκη τα υπουργεία μας και οι θεσμοί της συντεταγμένης πολιτείας να εκπονήσουν ένα ευρύ επιμορφωτικό και μεταρρυθμιστικό σχέδιο, ώστε η εξ αποστάσεως εργασία να είναι ένα ακόμα χρήσιμο εργαλείο για την κοινωνία και τους φορείς της. Δεν είναι μόνο η δύσκολη περίοδος που διέρχεται τώρα η ανθρωπότητα. Είναι και άλλες περιπτώσεις καιρικών και περιβαλλοντικών κρίσεων, μακρόχρονων ασθενειών αλλά και προβλήματα γεωγραφικού και λειτουργικού χαρακτήρα.
Ας γίνει λοιπόν και αυτή η κρίση ευκαιρία, όσο και αν αυτό φωνάζει εν μέρει οξύμωρο. Στους καιρούς της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης και χωρίς, επαναλαμβάνω, να περιθωριοποιούμε τον ρόλο του παράγοντα «άνθρωπος», πρέπει να κάνουμε ένα ακόμα καθοριστικό βήμα προς την ατομική και συλλογική μας εξέλιξη.
Ψυχραιμία λοιπόν σε συναδέλφους, παιδιά και γονείς. Και προπαντός, σεβασμός στους ειδικούς και πολύπειρους του υγειονομικού χώρου και στις οδηγίες τους!» καταλήγει.
Της Νατάσας Πολυγένη
