«Το κράτος, μέσω σχετικών επιχορηγήσεων των σχολικών επιτροπών των ΟΤΑ, αναλαμβάνει την κάλυψη του κόστους λειτουργίας των σχολικών μονάδων (ΔΕΗ, ΟΤΕ, χαρτικά, αναλώσιμα, συντήρηση κλπ.), τις λεγόμενες «λειτουργικές δαπάνες». Οτιδήποτε εντάσσεται σε αυτές θα έπρεπε να καλύπτεται πλήρως, διασφαλίζοντας μια δημόσια και δωρεάν παιδεία. Ωστόσο, πέρα από το γεγονός πως στην πράξη το δικαίωμα αυτό δεν διασφαλίζεται, λόγω της διαρκούς συρρίκνωσης των κρατικών κονδυλίων για τις εν λόγω δαπάνες. Μία σειρά αναγκών, που αφορούν τα αναλώσιμα για να μπορέσει να πραγματοποιηθεί η εκπαιδευτική διαδικασία, αγνοούνται προκλητικά.
Για παράδειγμα, στην ειδική αγωγή, από το Δημοτικό έως τη Δευτεροβάθμια (ΕΕΕΕΚ, ειδικά Γυμνάσια – Λύκεια, ειδικά ΕΠΑΛ κλπ.), εξαιρούνται από τη χρηματοδότηση τα προγράμματα, οι ειδικότητες και τα συνακόλουθα μαθήματα της «αυτόνομης διαβίωσης» (π.χ. να αποκτούν οι μαθητές δεξιότητες μαγειρικής, κίνησης στην πόλη με ΜΜΜ, αυτοεξυπηρέτησης κλπ.). Τα συγκεκριμένα υλικά τα οποία πρέπει να αγοραστούν (φαγητά, εισιτήρια, πάνες κοκ.) θεωρούνται μη επιλέξιμες δαπάνες, σαν να ήταν δαπάνες για σίτιση και μετακίνηση των μαθητών του «κανονικού» σχολείου, που δεν έχουν άμεση σχέση με την εκπαιδευτική διαδικασία. Ως αποτέλεσμα τα μαθήματα αυτά στα ειδικά σχολεία είτε δεν πραγματοποιούνται σωστά και ολοκληρωμένα είτε και επιβαρύνουν την τσέπη γονιών και εκπαιδευτικών. Ερωτώνται οι κ. υπουργοί τι θα κάνουν ώστε να καλύπτονται, ως μέρος των λειτουργικών δαπανών, πλήρως και δωρεάν, με κρατικά κονδύλια, οι δαπάνες που αφορούν στη διδασκαλία της «αυτόνομης διαβίωσης» στα ειδικά σχολεία».
