Στην επιστολή, που απευθύνεται στον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων, στην Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης, στη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στην Αστυνομία και τις Εισαγγελικές Αρχές, ζητούν βοήθεια και μέτρα που θα επιφέρουν λύσεις. Χαρακτηριστικά επισημαίνονται τα εξής:
«Η εκπαιδευτική κοινότητα του σχολείου μας, του 4ου ΓΕΛ, βιώνει αυτές τις μέρες μια πολύ δυσάρεστη κατάσταση, καθώς αντιμετωπίζει ένα οξύτατο, καίριο και δυσεπίλυτο πρόβλημα (που βρίσκεται στο προσκήνιο κάθε τέτοια εποχή), την πιθανή και επικείμενη «κατάληψη» του κτιρίου.
Τις μεταμεσονύκτιες ώρες τις τελευταίες μέρες μεμονωμένα, ολιγάριθμα άτομα νεαρής ηλικίας αποπειρώνται να εισβάλουν στον κτιριακό χώρο με κάθε τρόπο χωρίς κανένα ίχνος ενδοιασμού. Παραβιάζονται λοιπόν καθημερινά πόρτες και παράθυρα και προκύπτουν μεγάλες καταστροφές στις υποδομές, ενώ τίθεται σε κίνδυνο η ίδια η σωματική ακεραιότητα των «πρωταγωνιστών». Η νομοτελειακή εξέλιξη σε όλους γνωστή, αφού το ίδιο σκηνικό θα οδηγήσει σε οικτρά αποτελέσματα. Η εισβολή και παραμονή για κάποιες μέρες στο εσωτερικό του σχολείου θα συνοδευτεί από βανδαλισμούς, καταστροφές, κλοπές, βιαιοπραγίες, συμπλοκές αλκοολισμούς, χρήση ουσιών κ.λπ. Φυσικά θα διακοπεί η εκπαιδευτική λειτουργία και θα τραυματιστεί ακόμα μια φορά το δημόσιο σχολείο. Και βέβαια δεν εκτιμούμε ότι κάποιος θα μπορούσε να αντιτείνει το επιχείρημα ότι πρόκειται για μαζικούς μαθητικούς αγώνες για ποιοτικότερη δημόσια εκπαίδευση!
Η Διεύθυνση και ο Σύλλογος των Διδασκόντων, καθώς αντιμετωπίζει όλη αυτή την απογοητευτική συγκυρία, αναζήτησε και αναζητά αγωνιωδώς κάποιες λύσεις που θα αποτρέψουν μια τέτοια εξέλιξη, όπως συζητήσεις, προσπάθειες πειθούς, συνεργασία με τους εκπροσώπους των μαθητών, επίκληση σε ποινές, συνδρομή κάποιων γονέων, χωρίς όμως ουσιαστικό αντίκρισμα, ενώ η λύση της φύλαξης από ιδιωτικές εταιρείες, που εφαρμόστηκε στο παρελθόν φαντάζει πλέον πολύ δαπανηρή. Προθυμοποιήθηκαν ακόμη και συνάδελφοι να μεταφέρουν προσωρινά το υπνοδωμάτιό τους στο σχολείο αποδεικνύοντας έμπρακτα την αγάπη τους για αυτό που ονομάζουμε δημόσιο σχολείο και τόσο πολύ ταλανίζεται στις συγκεκριμένες δυσμενείς συνθήκες!
Καταθέτουμε λοιπόν κ.κ. σ' αυτό το κείμενο την αγωνία μας στις δεδομένες περιστάσεις, που προκύπτει μόνον και αποκλειστικά από το άδολο ενδιαφέρον και την ειλικρινή αγάπη μας για τον χώρο που υπηρετούμε ως λειτουργοί. Προσβλέπουμε ή καλύτερα απαιτούμε την αρωγή σας με κάθε τρόπο. Οφείλετε λοιπόν να σκύψετε με υπευθυνότητα στο πρόβλημα και να λάβετε (στο πλαίσιο πάντοτε των αρμοδιοτήτων σας) κάποια ουσιαστικά μέτρα, που επιφέρουν ελπιδοφόρες λύσεις στο χρονίζον αυτό αδιέξοδο».
