Αυτά προκύπτουν από έρευνα στην οποία συμμετείχαν 3.788 φοιτητές όλων των τμημάτων και των σχολών του ΑΠΘ και του ΠΑΜΑΚ. Η έρευνα διενεργήθηκε κατά το πρώτο δεκαπενθήμερο του Απριλίου και θα παρουσιαστεί στο σύνολό της στο 16ο Διεθνές Συνέδριο ανάλυσης δεδομένων της International Federation of Classification Societies (IFCS), που θα φιλοξενήσει το ΑΠΘ στη Θεσσαλονίκη, με τη συνεργασία της IFCS και της Ελληνικής Εταιρείας Ανάλυσης Δεδομένων.
ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΑΠΘ
Στο ΑΠΘ, οι φοιτητές αξιολογούν ως σημαντικότερο πρόβλημα την έλλειψη ασφάλειας και αστυνόμευσης, σε ποσοστό 49%. Ακολουθούν η έλλειψη χρηματοδότησης (46%) και η έλλειψη καθαριότητας (41%). Ακόμη, ως σημαντικά προβλήματα αναδεικνύονται από τους φοιτητές του ΑΠΘ, σύμφωνα με τα βασικά συμπεράσματα της έρευνας, οι προοπτικές επαγγελματικής αποκατάστασης και ο εξοπλισμός των εργαστηρίων (33%).
ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΠΑΜΑΚ
Από την άλλη, οι φοιτητές στο ΠΑΜΑΚ με υψηλή συχνότητα επιλέγουν ως σημαντικότερα προβλήματα στο πανεπιστήμιο όπου φοιτούν τον μεγάλο αριθμό εισακτέων (41%), την έλλειψη επικοινωνίας διδασκόντων-διδασκομένων (38%) και τις συγκοινωνίες (31%). Με 31% ακολουθούν η χρηματοδότηση και η πληροφόρηση (28%).
«Προφανώς έχει να κάνει με το ότι το ΠΑΜΑΚ είναι ένα κτήριο και το ΑΠΘ ένα campus. Το πρόβλημα εντοπίζεται στον ανοικτό χώρο, στον οποίο υπάρχει η αίσθηση παραβατικών συμπεριφορών. Στα κτίρια και του ΑΠΘ ευτυχώς είναι λίγα έως ελάχιστα τα φαινόμενα αυτά», δήλωσε στο ΑΠΕ- εξηγώντας τη διαφορετική αξιολόγηση των προβλημάτων σε ΑΠΘ και ΠΑΜΑΚ- ο καθηγητής Εφαρμοσμένης Στατιστικής Θεόδωρος Χατζηπαντελής, διευθυντής του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Πολιτικής Έρευνας του ΑΠΘ και επιστημονικά υπεύθυνος του 16ου Διεθνούς συνεδρίου της IFCS.
«ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΕΡΙΠΟΛΙΕΣ»
Σε σχετική ερώτηση, ο κ. Χατζηπαντελής απάντησε ότι πιθανόν το επόμενο εξάμηνο να γίνουν ανάλογες έρευνες αναφορικά με τις προσδοκίες των φοιτητών για την εφαρμογή της διάταξης για την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. «Πάντως για να υπάρξουν αποτελέσματα πρέπει να υπάρξει διαφορετική πολιτική από τις δυνάμεις τάξης, όπως για παράδειγμα περιπολίες το βράδυ στο ΑΠΘ, παρουσία στα σημεία τριβής, όπως το ΑΧΕΠΑ κλπ», συμπλήρωσε.
«Οι λύσεις είναι γνωστές. Η γενική θέση της πλειονότητας είναι ότι πρέπει ο δημόσιος χώρος να αστυνομεύεται όπως όλος ο υπόλοιπος χώρος. Πέρασε η εποχή που οι φοιτητές είχαν ένα διαφορετικό προφίλ, που ο συνήθης αστυνομικός μπορεί να θεωρούσε προφίλ παραβατικού ατόμου. Τη δεκαετία του 1970 οι φοιτητές είχαν διαφορετικό ντύσιμο, διαφορετική κόμμωση διέφεραν από την υπόλοιπη νεολαία. Τώρα είναι ίδιοι με το γενικό πληθυσμό. Ασφαλώς η παρουσία ανθρώπων και οι δραστηριότητες αποθαρρύνουν ή ελαχιστοποιούν τέτοιες ενέργειες. Αλλά σε κάποιες περιπτώσεις ενισχύουν την εμφάνιση παραβατικών συμπεριφορών. Αν σκεφτούμε ότι με την πολυκοσμία παρατηρούμε κλοπές τηλεφώνων και πορτοφολιών», δήλωσε ακόμη ο καθηγητής του ΑΠΘ.
