Είναι δυνατόν να φτάνουν σε ένα τέτοιο σημείο οι εκπαιδευτικοί που προσπαθούν χρόνια και χρόνια να διοριστούν στην εκπαίδευση γυρίζοντας όλη την Ελλάδα με μισθούς που δεν φτάνουν ούτε για τα ανελαστικά έξοδά τους ούτε για μια στοιχειώδη διατροφή;
Πρώτη φορά φέτος έχουμε σε τέτοια έκταση ένα πρόβλημα να αναγκάζει τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς - που ενώ αγωνιούν πώς και πώς να βρεθούν σε ένα σχολείο μήπως καταφέρουν τελικά να γίνουν μόνιμοι εκπαιδευτικοί – να σκέπτονται τον δρόμο της εξόδου από έναν αγώνα που είναι αγώνας της ζωής τους.
Η εικόνα των εκπαιδευτικών να μένουν σε παγκάκια, γιατί δεν έχουν καμιά άλλη λύση, είναι από τις πιο μαύρες εικόνες που έφεραν η κρίση, τα μνημόνια και οι κυβερνητικές πολιτικές – κεντροαριστερές και δεξιές, αριστερές και ακροδεξιές.
Είναι δυνατόν να τίθεται τέτοιας μορφής πρόβλημα και η πολιτεία να μένει παρατηρητής και να παραπέμπει ο ένας στον άλλον; Είναι δυνατόν το Υπουργείο Παιδείας να παρακολουθεί το όλο ζήτημα σαν να μην συμβαίνει τίποτα λέγοντας στους Δήμους να βρουν λύση;
Προτείνουμε να υπάρξει άμεση χρηματοδότηση εκ μέρους του Υπουργείου Παιδείας και σε στενή συνεργασία με τους Δήμους, στους οποίους παρουσιάζεται το πρόβλημα, να ενοικιάζονται δωμάτια σε ξενοδοχεία μέχρι την οριστική λύση του προβλήματος.
Γιατί ποιος μπορεί να είναι ο ρόλος μιας κυβέρνησης, αν δεν επιλύει τα προβλήματα που είναι κατ’ ανάγκη δική της ευθύνη;
Οι τοπικές ΕΛΜΕ θα πρέπει να είναι συνεχώς στην πρώτη γραμμή του όλου ζητήματος και «να αποτρέψουν» μια εξέλιξη στην οποία μπορεί να συμβεί παραίτηση αναπληρωτή εκπαιδευτικού γι’ αυτό τον λόγο».
