Ο Πολιτιστικός – Εξωραϊστικός Σύλλογος, Νέας Πολιτείας «Οι αμυγδαλιές», απαντώντας σε επιστολή γονέων μαθητών γυμνασίου της Ανθούπολης, για το 15ο Γυμνάσιο Λάρισας, αναφέρει: «Το νέο κτίριο του 15ου Γυμνασίου-Λυκείου(14ου) ζητήθηκε - μελετήθηκε - σχεδιάστηκε - δημοπρατήθηκε - κατασκευάστηκε, από και για, τους μαθητές του τότε 42ου και νυν 42ου και 44ου Δημοτικών Σχολείων Νέας Πολιτείας. Μόνη ανάγκη στέγασης ήταν η δική τους και για την κάλυψη αυτής, τουλάχιστον αυτής και κατ’ ελάχιστον αυτής, έγινε.
Οκτώ χρόνια (2004-2012) πήρε και κατά τη διάρκεια αυτών καμία συμμετοχή, καμία διεκδίκηση και καμία άλλη ανάγκη δεν υπήρξε.
Από την έναρξη λειτουργίας του νέου κτιρίου τα τελευταία 3 χρόνια το μαθητικό δυναμικό του 15ου Γυμνασίου, αυξανόταν με, υπέρμετρες και ανεπαρκώς αιτιολογημένες, προσθήκες μαθητών, εμφανώς πέρα από τις δυνατότητες του κτιρίου.
Επί 3 χρόνια επικαλούμαστε επιχειρήματα χωρητικότητας για να καταδείξουμε ότι η υπέρμετρη μεταφορά μαθητών από το 9ο Γυμνάσιο στο 15ο Γυμνάσιο, στερείται υπηρεσιακώς αναγνωρίσιμης τεκμηρίωσης, δεδομένου ότι το 9ο δεν είχε ποτέ πρόβλημα στην υποδοχή των μαθητών του 17ου Δημοτικού Σχολείου (Ανθούπολης) και ότι το 15ο έχει σοβαρό πρόβλημα χωρητικότητας με την ανάπτυξη των Λυκειακών Τάξεων. Ήταν μια κατ’ εξαίρεση παροχή, με τη φύση μιας φωτογραφικής εξυπηρέτησης προς κάποιους - τότε υπερβολικά ανησυχούντες και σήμερα ξιφουλκούντες - γονείς, για τη διάβαση ενός μικρού τμήματος μια συγκεκριμένης οδού, με πρόσχημα μια προκύψασα γειτνίαση.
Επί 3 χρόνια επικαλούμαστε ότι μόνη αιτία για να γίνει μια χωροταξική μεταβολή και τόση μεγάλη προσθήκη μαθητών, θα ήταν μόνο η αδυναμία του 9ου Γυμνασίου να υποδεχθεί τους μαθητές του, κάτι όμως που ποτέ δεν υπήρξε. Αλλά η προσθήκη μαθητών από το 17ο Δημοτικό (Ανθούπολης) στο δυναμικό του 15ου Γυμνασίου συνεχιζόταν και μάλιστα αυξανόταν παρά τα αριθμητικά στοιχεία που τεκμηρίωναν, την καταστροφή της προοπτικής ανάπτυξης του Λυκείου (14ο) στο κτίριο.
Και φτάνουμε σήμερα, διακρίνοντας την επιλεκτική θεώρηση αλλά και την κωμική πια διάσταση στην προσαρμογή των «επιχειρημάτων», να βλέπουμε:
-Την επικαλούμενη ιδιαιτερότητα στον κίνδυνο της διάβασης της οδού που λέγαμε, αυτή με την οποία επετεύχθη η εξυπηρέτηση εις βάρος όλων των σχεδιασμών προοπτικών και προγραμματισμών, ξαφνικά να γενικεύεται και σε άλλους μαθητές και να μην θεωρείται πια επιχείρημα!
-Την παροχή να μετατρέπεται σε δικαίωμα, την εξυπηρέτηση να μετατρέπεται σε κεκτημένο!
-Να γίνεται επίκληση των ίδιων επιχειρημάτων που χρησιμοποιήθηκαν για την αντιμετώπιση της εξυπηρέτησης, και τα οποία αν είχαν εφαρμοστεί τίποτα από αυτά δεν θα γινόταν!
-Τα επιχειρήματα αυτά, να αντιστρέφονται και να διαστρεβλώνονται και περιοριζόμενα εσκεμμένα στο στενό χρονικό ορίζοντα του σήμερα, να χρησιμοποιούνται για την υποστήριξη της διατήρησης του λάθους, που η μη εξ αρχής εφαρμογή τους δημιούργησαν!
-Την επίκληση της μαθηματικής λογικής, ισοτιμίας και δικαιοσύνης, σήμερα και όχι πριν από τρία χρόνια όταν ξεκίνησαν - οι προς εξυπηρέτησή των ιδίων ξιφουλκούντων - φωτογραφικές ρυθμίσεις!».
