Οι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων μαθητών των 42ου και 44ου Δημοτικών Σχολείων Λάρισας, σε κοινή επιστολή τους, για το γνωστό ζήτημα του 15ου Γυμνασίου, κάνοντας μια αναδρομή σε όσα έχουν διαδραματιστεί στο παρελθόν με την κατανομή μαθητών στα σχολεία, υποστηρίζουν ότι το 15ο Γυμνάσιο δεν αποτελεί «μήλον της Έριδος» μεταξύ τριών δημοτικών, αλλά όπως δηλώνουν ήταν το «μήλον της ορέξεως» των γονέων του 17ου Δημοτικού Σχολείου. Συγκεκριμένα αναφέρουν: «Δεν είναι θέμα διεκδίκησης του 15ου, αλλά υπεράσπισης από την πλευρά των μαθητών των 42ου και 44ου Δημοτικών Σχολείων και προσπάθειας σφετερισμού, οργανωμένα και παρασκηνιακά και εδώ και τρία χρόνια από πλευράς γονέων του 17ου Δημοτικού Σχολείου.
Το 15ο Γυμνάσιο και Λύκειο λειτουργούσε ως εκπαιδευτική μονάδα στεγαζόμενη στο κέντρο της πόλης (στο κτιριακό συγκρότημα επί της Ανθίμου Γαζή) και ήταν το 15ο το Γυμνάσιο αναφοράς των μαθητών του τότε 42ου και νυν 42ου και 44ου Δημοτικών Σχολείων, οι οποίοι μετακινούμενοι καθημερινά αποτελούσαν το μαθητικό δυναμικό του. Καμιά “διεκδίκηση” δεν υπήρχε τότε!
Το νέο κτίριο του 15ου Γυμνασίου Λυκείου, ζητήθηκε - μελετήθηκε - σχεδιάστηκε - δημοπρατήθηκε - κατασκευάστηκε, από και μόνο από, συντονισμένες - επίμονες - επίπονες και αριθμητικά τεκμηριωμένες ενέργειες των συλλογικών φορέων της συνοικίας, για τους μαθητές των τότε 42ου και νυν 42ου και 44ου Δημοτικών Σχολείων Νέας Πολιτείας, διότι αυτοί οι μαθητές δεν είχαν Γυμνάσιο αναφοράς και αυτοί οι μαθητές διασκορπίζονταν στα όμορα Γυμνάσια 13ο και 3ο. Καμιά “διεκδίκηση” δεν υπήρχε τότε.
Η όποια γειτνίαση έχει προκύψει του νέου κτιρίου με όμορες συνοικίες, είναι αποτέλεσμα κατάληψης του κεντρικού οικοπέδου της συνοικίας για την κατασκευή του Μουσικού Σχολείου. Αν κάποιος λοιπόν θέλει να πάρει τη μεζούρα του και να μετρήσει, να μετρήσει από εκεί.
Την πρώτη χρονιά λειτουργίας του νέου κτιρίου με το μαθητικό δυναμικό των μαθητών από τα 42ο και 44ο Δημοτικά Σχολεία, υπήρχε αριθμός κενών αιθουσών λόγω του μακρόπνοου σχεδιασμού να λειτουργήσει στο κτίριο αυτό και Λύκειο. Αυτές οι κενές αίθουσες ήταν το «μήλον της ορέξεως» των γονέων του 17ου.
Η «επιχειρηματολογία» που αναπτύσσεται, προς τεκμηρίωση των επιβουλευτικών θέσεών τους, προκαλεί τουλάχιστον απορία σε κάθε γονιό του οποίου καθημερινά το παιδί είναι στους δρόμους. Γίνεται επίκληση του κυκλοφοριακού φόρτου και της διέλευσης μιας συγκεκριμένης οδού τη στιγμή που σε όλη την πόλη πλείστες άλλες αντίστοιχες οδοί διασχίζονται καθημερινά από μαθητές.
Τι κάνει αυτή την οδό ξεχωριστή; Και πιο κριτήριο υπαγόρεψε ότι αυτό είναι θέμα που πρέπει να αντιμετωπιστεί στα 274 μέτρα αυτής της οδού, ενώ καμία αναφορά και μέριμνα δεν προκύπτει για τα υπόλοιπα 3.200 μέτρα αυτής; Τι να πουν οι γονείς των μαθητών που διασχίζουν την Ηρώων Πολυτεχνείου παραδείγματος χάριν; Γίνεται και επίκληση των αποστάσεων, κάτι που προκαλεί τουλάχιστον γέλιο στους μαθητές που διατρέχουν την Καρδίτσης και την υπόλοιπη Φαρσάλων για να πάνε στο σχολείο τους, καθώς και σε πλείστους άλλους που το σπίτι τους είναι από τη μια μεριά του δρόμου αλλά το όριο είναι από την άλλη.
Μέριμνα της αρμόδιας υπηρεσίας είναι να φροντίζει την ομαλή τροφοδότηση όλων των εκπαιδευτικών μονάδων με αριθμούς μαθητών αντίστοιχους των δυναμικοτήτων των εκπαιδευτικών μονάδων, σε συμφωνία με τους υφιστάμενους σχεδιασμούς.
Δεν είναι και δεν μπορεί να είναι ούτε καν εξεταζόμενο από την αρμόδια υπηρεσία, η εξυπηρέτηση των «ορέξεων» επιλεγμένων πολιτών, εντός ή εκτός του οίκου της, που υμέτερα κείμενοι σε παρασκηνιακά διαπλεκόμενους πολιτικάντηδες, συνεπικουρούμενοι από φοβικούς απομάχους της παραπολιτικής, προσπαθούν να ικανοποιήσουν τις εμμονές τους, εφαρμόζοντας "κριτήρια" που πραγματικά θέλουμε να δούμε τι θα γίνει στην πόλη αν γίνουν αποδεκτά ως όντως κριτήρια και αξιωθεί η με τον ίδιο τρόπο εφαρμογή τους και σε άλλους δρόμους και σχολεία της Λάρισας».
