Η άκρως μνημονιακή πολιτική της κυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ. και ο νεοφιλελεύθερος και ταξικός χαρακτήρας της ανατρέπει πολλά στοιχεία της δημόσιας και δωρεάν παιδείας και αναθεωρεί σε μεγάλο βαθμό το εργασιακό στάτους των εκπαιδευτικών. Με την πλήρη εφαρμογή του «πορίσματος Λιάκου», που ουσιαστικά υιοθετεί απόλυτα την εργαλειοθήκη του Ο.Ο.Σ.Α. και που την έχει ήδη ψηφίσει η κυβέρνηση, πολλές από τις κατακτήσεις μας όλης της Μεταπολιτευτικής περιόδου θα καταργηθούν. Τίποτα δεν θα θυμίζει το «χθες»!
Πρέπει να διαφυλάξουμε τα Υπηρεσιακά Συμβούλια από το βρόχο του ασφυκτικού ελέγχου της Διοίκησης και του Υπουργείου Παιδείας. Ήδη έχουμε γνωρίσει σωρεία παρανομιών όχι μόνο από μεμονωμένα στελέχη της Διοίκησης αλλά και από το ίδιο το Υπουργείο στις αρχές του σχολικού έτους. Οφείλουμε να καταδικάσουμε τον παραγοντισμό και την αυθαιρεσία. Να απορρίψουμε τις αντιλήψεις του ελέγχου των Υπηρεσιακών Συμβουλίων μέσα από τη συγκρότηση των μη αιρετών μελών χωρίς καμιά διαδικασία ουσιαστικών κριτηρίων και με βάση την πιστή υπακοή τους στη Διοίκηση. Να καταδικάσουμε τη δημαγωγία όλων εκείνων των παρατάξεων που μιλούσαν για τρίτο αιρετό και για αυτοδιοίκηση και τώρα δρουν ως βραχίονας της Διοίκησης.
Να ενθαρρύνουμε την κινηματική λειτουργία των αιρετών, που θα προάγει τον έλεγχο της Διοίκησης, τη νομιμότητα και τη διαφάνεια, τη δικαιοσύνη και την ισονομία. Δεν συνδιοικούμε, δεν συνδιαχειριζόμαστε. Στόχος είναι ο συνάδελφος να μην αδικείται, αλλά και να μην αισθάνεται αδικημένος! Το προσωπικό μας πρόβλημα πρέπει να αντιμετωπίζεται με βάση τα προτάγματα του συνδικαλισμού μας.
Μαζί με τις εκλογές των αιρετών ψηφίζουμε και για τη μορφή του συνδικαλισμού. Σήμερα δεν έχουμε πρόβλημα μόνο από τη μνημονιακή και αντιεκπαιδευτική πολιτική του Υπουργείου αλλά και από τη στάση της ΟΛΜΕ – από μια ΟΛΜΕ κυριολεκτικά ανύπαρκτη για τα τελευταία δύο χρόνια. Δεν έχει εισηγηθεί τίποτα στον κλάδο. Δεν προτείνει. Δεν αποφασίζει. Απλώς κάνει συνδικαλισμό τηλεοπτικής κάμερας έξω από το Υπουργείο! Έχει στομώσει πλήρως τις συλλογικές μας λειτουργίες. Όποια κινητοποίηση είχαμε τα δύο χρόνια ήταν στο πρόγραμμα δράσης της ΑΔΕΔΥ.
Αν συνεχίσουμε τη σημερινή ανύπαρκτη συνδικαλιστική πορεία, το Υπουργείο Παιδείας έχει απόλυτα ελεύθερο το έδαφος για κάθεμνημονιακή δέσμευσή του, την οποία μάλιστα επιχειρεί κάθε φορά να την παρουσιάσει ως προοδευτικό μέτρο, ως δημοκρατική μεταρρύθμιση! Αλλά τελείωσαν οι τελευταίες αυταπάτες και για την αριστερή δημαγωγία.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Δεν μπορούμε να αφήσουμε το παρόν και το μέλλον της δημόσιας εκπαίδευσης και του επαγγέλματός μας στα συνεχιζόμενα Μνημόνια και στην «παρακμιακή εικόνα» του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ. Είμαστε υποχρεωμένοι να ζωντανέψουμε τη συλλογική δράση μας και τη συνδικαλιστική λειτουργία μας. Είναι ο μόνος δρόμος που δίνει προοπτική στη δημόσια παιδεία και στον εκπαιδευτικό!
Σας καλούμε να δώσουμε μαζί τη μάχη, για να υπάρξουν πρώτα – πρώτα η συλλογική μας αφήγηση και οι συνδικαλιστικοί μας αγώνες. Μόνο έτσι θα έλθουν οι ανατροπές των αντιεκπαιδευτικών μέτρων που ήδη βιώνουμε και θα δημιουργήσουμε τις κατακτήσεις του εκπαιδευτικού επαγγέλματος και το φωτεινό μέλλον της δημόσιας εκπαίδευσης. Τώρα είναι οι καιροί της ευθύνης και των αγώνων. Τώρα είναι η ώρα του ποιητή».