Ήδη, τόσο σε μεγάλα όσο και σε μικρά ιδιωτικά σχολεία, τόσο στο Λεκανοπέδιο όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα, έχει ξεκινήσει ένα όργιο απολύσεων που ακόμη δεν ξέρουμε πόσα θύματα θα έχει μέχρι το τέλος του καλοκαιριού.
Δεν πρόκειται, βέβαια, για κεραυνό εν αιθρία. Ξαναβλέπουμε το ίδιο έργο που είχαμε παρακολουθήσει και πέρυσι, όταν συνάδελφοι, πολλοί εξ αυτών με πολυετή υπηρεσία, απολύθηκαν χωρίς αιτιολόγηση, μέσα στο πλαίσιο που διαμόρφωσε ο νόμος Αρβανιτόπουλου του 2014, ο ίδιος νόμος που έχουν διατηρήσει ακέραιο δύο υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι σήμερα. Ενίοτε, οι απολύσεις συνοδεύονται, βέβαια, από την επίκληση «οικονομικών αναγκών του σχολείου», που ιδιαίτερα για κάποια μεγάλα σχολεία μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα είναι φύλλο συκής για την αντεργατική πολιτική που εφαρμόζουν οι διευθύνσεις τους.
Κεραυνός εν αιθρία δεν είναι, επίσης, η στάση της ηγεσίας της ΟΙΕΛΕ. Δημοσιοποιούνται και καταγγέλλονται από την Ομοσπονδία οι απολύσεις, η ηγεσία της, όμως, ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την υπονόμευση της αγωνιστικής διεκδίκησης του δικαιώματος στη δουλειά».
