Το Σάββατο 26 Δεκέμβρη ο Αντόνιο συμπλήρωσε 40 μέρες μακριά μας. Η είδηση του θανάτου του συγκλόνισε το φίλαθλο κόσμο της ΑΕΛ και όχι μόνο. Ο άδικος χαμός του από καρδιακό επεισόδιο, ήρθε να μας υπενθυμίσει πόσο μικρή είναι η ζωή. Ο Αντόνιο Ντε Νίγκρις άφησε πίσω του μια γυναίκα και μια κόρη 5 ετών. Ωστόσο ο χαμός του επέφερε πολλά προβλήματα στην ΑΕΛ. Οι πολλοί τραυματισμοί και οι τιμωρίες παιχτών έφτασαν την ομάδα σε δεινή βαθμολογική θέση στο τέλος του πρώτου γύρου της super league. Σημαντικός παράγοντας στη βαθμολογική θέση της έπαιξαν και οι άδικες διαιτησίες στα περισσότερα παιχνίδια που ήταν εναντίον της. Ποιος θα ξεχάσει την άδικη αποβολή του Αντόνιο στο παιχνίδι με τον Άρη που έμελλε να ήταν το τελευταίο του. Το μη καταλογισμό πέναλτι στο εντός έδρας ματς με τον Ολυμπιακό στο χέρι του Μέλμπεργκ, την ακύρωση κανονικού γκολ του Νταμπίζα στο ματς με τον Ηρακλή, το μη καταλογισμό επιθετικού φάουλ στον Μπουκουβάλα στο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ όπου προήλθε το γκολ και την επίσης άδικη αποβολή του Κάσας στον ανεξήγητο ή κατά φαντασία τραυματισμό του «Λαρισαίου» Χαλκιά. Όλα αυτά και πολλά άλλα ήρθαν να προστεθούν και να δυσκολέψουν την ΑΕΛ που τόσο ταλανίζεται από το ελλιπές ρόστερ και τη μακρύτατη προετοιμασία που είχε από τις 16 Ιουλίου, λόγω των αγωνιστικών της υποχρεώσεων στο Europa League. Οι παίκτες παρ’ όλα αυτά επέδειξαν δύναμη καρδιάς και παλεύουν το κάθε παιχνίδι. Οποιαδήποτε άλλη ομάδα, εάν αντιμετώπιζε τα προβλήματα της ΑΕΛ θα βρισκόταν ίσως και στην τελευταία βαθμολογική θέση του πίνακα. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στους παίκτες και το προπονητικό τιμ. Βεβαίως ας μην ξεχνάμε και το φίλαθλο κόσμο της ΑΕΛ που τη στηρίζει και στα καλά και στα άσχημα. Ο κόσμος είναι ο βασικός παράγοντας για την αγωνιστική ανάκαμψη της ομάδας μας. Γι’ αυτό θα πρέπει να σταθούμε αρωγοί στην προσπάθεια αυτή και να δώσουμε το χρόνο στους ποδοσφαιριστές να αποδώσουν τα αναμενόμενα. Είμαστε πολύ τυχεροί που έχουμε στις τάξεις μας έναν ποδοσφαιριστή της αξίας του ΤΟΥΜΕΡ ΜΕΤΙΝ, που δικαίως θεωρείται ως ένας από τους κορυφαίους μέσους του ελληνικού πρωταθλήματος και ίσως από τους καλύτερους Τούρκους ποδοσφαιριστές. Πώς να ξεχάσουμε το εχθρικό κλίμα που υπήρξε με την άφιξή του στην ομάδα μας. Όμως με τη σκληρή δουλειά του και το πάθος του για τη βυσσινί τη φανέλα απέδειξε τον αρχηγικό του χαρακτήρα και την καθιέρωση ως του αγαπημένου της κερκίδας. Όλοι μας είμαστε πεπεισμένοι ότι η νέα χρόνια θα φέρει την ΑΕΛ στη βαθμολογικη θεση που της αρμόζει και το 2010 θα γιορτάσει στο νέο της γήπεδο τη νέα εποχή της με περισσότερες επιτυχίες και την ευχή όλων μας για ακόμη ένα ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ. Κλείνοντας, θα θέλαμε σαν VISSINI AMAZONES να ευχηθούμε ο θάνατος του Αντόνιο να είναι ο τελευταίος και η ομάδα να ανέβει ψηλά. Ευχή μας θα ’ταν να αντιμετωπιζόμαστε σαν ομάδα της Super League και όχι σαν άλλης κατηγορίας. Το νέο μας γήπεδο να μας φέρει γούρι και να μας προσφέρει και άλλες χαρές που τόσο αποζητάμε. Να έχετε μια καλή χρονιά γεμάτη υγεία, χαρά, αγάπη, και ευτυχία και βεβαίως κοντά στην ομάδα μας την ΑΕΛΑΡΑ.
Καλή χρονιά Vissini Amazones.
