Ο Αντόνιο Ντε Νίγκρις δεν έφυγε ποτέ από τη ζωή. Τουλάχιστον όχι από αυτές των άλλων. Ακόμα και από τους ουρανούς ο διεθνής Mεξικάνος επιθετικός κατάφερε να ωθήσει την αγαπημένη του Μοντερέι σε μεγαλειώδη νίκη για τα ημιτελικά του κυπέλλου Μεξικού. Στο πρώτο ματς που παίχτηκε στο γήπεδο «El Technologico» του Μοντερέι οι Ραϊάντος κέρδισαν με σκορ 1-0. Το σπουδαίο γεγονός όμως δεν είναι απλά η νίκη. Είναι πως ο μοναδικός σκόρερ της αναμέτρησης ήταν ο αδερφός του Αντόνιο, ο Άλντο. Πώς τα φέρνει τελικά η ζωή. Στο παιχνίδι με το οποίο πάνω από 35.000 φίλαθλοι αποχαιρέτησαν τον Αντόνιο, ο αγαπημένος του αδερφός Άλντο έκανε ένα από τα καλύτερά του ματς και κατόρθωσε στο 47ο λεπτό να «βάλει» φωτιά στο γήπεδο. Αν μάλιστα το επόμενο Σάββατο στο Estadio Azteca η Μοντερέι κατορθώσει να διατηρήσει αυτό το προβάδισμα τότε η πρόκριση στον τελικό (ποιος ξέρει τι θα γίνει εκεί) θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη ακόμα στις μνήμες όλων ότι ακόμα και των Λαρισαίων. Για την ιστορία να αναφέρουμε η σύνθεση της Μοντερέι στο συγκεκριμένο ματς ήταν η εξής: Jonathan Orozco, Severo Meza, Felipe Baloy, Duilio Davino, Jose María Basanta, William Paredes, Diego Martinez, Walter Ayovi (Jesus Zavala 92’), Osvaldo Martinez (Sergio Santana, 69’), Aldo de Nigris (Abraham Carreno 70’) και Humberto Suazo. Προπονητής: Víctor Manuel Vucetich.
ΑΜΕΤΡΗΤΑ ΠΑΝΟ ΚΑΙ ΜΠΑΛΟΝΙΑ
Από πολύ νωρίς έξω από το γήπεδο της Μοντερέι χιλιάδες φίλοι της ομάδας άναβαν κεράκια για τον αδικοχαμένο επιθετικό. Όλοι τους τραγουδούσαν και φώναζαν ρυθμικά το όνομά του. Ήξεραν πως η χθεσινή ημέρα ήταν αφιερωμένη εξαιρετικά σε εκείνον που τόσο πολύ τους δόξασε και τους έκανε περήφανους. Τα στήθια όλων φούσκωναν από περηφάνια τόσα χρόνια που γυρνούσε όλον τον κόσμο προσφέροντας γκολ με μεγάλη σημασία.
Κατά τη διάρκεια της προθέρμανσης όλοι οι παίκτες φορούσαν μπλουζάκια πάνω στα οποία ήταν η φωτογραφία του Αντόνιο Ντε Νίγκρις ενώ στο πίσω μέρος αναγραφόταν το «hasta siempre» που σημαίνει για πάντα. Με το που μπήκαν στο γήπεδο μαζεύτηκαν όλοι στο κέντρο και ακολούθησε ενός λεπτού σιγή. Αργότερα όλοι χειροκρότησαν και οι 35.000 φίλαθλοι άφησαν στους ουρανούς να πετάξουν λευκά μπαλόνια (και μερικά μπλε που είναι και το χρώμα της Μοντερέι) και το θέαμα που δημιουργήθηκε ήταν μοναδικό.
Ξεχωριστή όμως ήταν η στιγμή που μπήκε ο Άλντο Ντε Νίγκρις στο γήπεδο κρατώντας την ανιψιά του (την κόρη του Αντόνιο) την πεντάχρονη Μιράντα. Όταν έφτασαν στο κέντρο του αγωνιστικού χώρου άφησαν και οι δύο τα λευκά τους μπαλόνια και τραγούδησαν για το αγαπημένο τους πρόσωπο. Αυτόματα τους ακολούθησε όλο το στάδιο και τα δάκρυα που κύλησαν ήταν ένα ποτάμι συγκίνησης που όμοιό του δεν υπήρχε.
Το λόγο στη συνέχεια πήρε ο Χουάν Ραμόν Παλάσιο, και με το μικρόφωνο είπε μερικά λόγια για τον καλό του φίλο. Έπειτα ακολούθησε ένα βίντεο με όλη την πορεία του Ντε Νίγκρις από τότε που ξεκίνησε έως και τώρα με τη φανέλα της ΑΕΛ.
ΠΛΑΚΑΤ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΛΑΡΙΣΑ
Στις κερκίδες του γηπέδου οι φίλαθλοι σήκωναν στα χέρια τους οτιδήποτε μπορούσε να θυμίζει τον Αντόνιο Ντε Νίγκρις. Κάποιοι μάλιστα σήκωναν και πλακάτ στα οποία αναφερόταν το όνομα της Λάρισας και σε ορισμένα από αυτά ευχαριστούσαν και τους Έλληνες για την αγάπη που έδειξαν. Όταν έγινε γνωστό κιόλας πως φίλαθλοι της ΑΕΛ (ο Ηλίας Μακρίδης και ο Βασίλης Λιάπης ως αντιπροσωπεία των Monsters) θα έκαναν το υπερατλαντικό ταξίδι προς τιμήν του παίκτη τότε η εκτίμησή όλων για τη Λάρισα μεγάλωσε και άφησαν ανοικτό το ενδεχόμενο ακόμα και να υπάρξει φιλικό παιχνίδι (στο Μεξικό) στο μέλλον ανάμεσα στις δύο ομάδες.
«ΘΑ ΤΟΥ ΑΦΙΕΡΩΣΩ ΟΛΗ ΜΟΥ ΤΗ ΖΩΗ»
Μετά το τέλος του αγώνα ο χρυσός σκόρερ του παιχνιδιού, Άλντο Ντε Νίγκρις, δήλωσε τα εξής εμφανώς συγκινημένος.
«Ναι, αυτό ήταν που ήθελε ο αδερφός μου. Κάθε βράδυ μιλάμε πλέον μαζί. Με οδηγεί στα δύσκολα αυτά παιχνίδια. Νιώθω πως ακόμα και σήμερα ήταν εδώ μαζί μας. Θέλω να του αφιερώσω αυτό το γκολ αλλά θέλω να πω και το εξής. Από εδώ και περά θα του αφιερώνω ό,τι και να κάνω στη ζωή μου. Θα του αφιερώσω την ίδια μου τη ζωή. Ο Αντόνιο ήταν ένα φωτεινό παράδειγμα για όλους μας και φυσικά και για εμένα».
Ερωτώμενος για το πώς νιώθει αυτές τις στιγμές είπε: «Είναι κάτι που για το οποίο δεν υπάρχουν λόγια. Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν αυτό, είναι πολύ σκληρό πλήγμα το οποίο δεχτήκαμε. Γνωρίζουμε όμως πως ο Αντόνιο είναι με το Θεό αυτή τη στιγμή. Θα είναι πλέον ένας άγγελος που θα φροντίζει για όλους μας εδώ κάτω. Θα μας φροντίζει και για δύσκολα που θα έρθουν στη συνέχεια. Έτσι θα κάνει...».
Σχετικά με τον πόνο που υπάρχει ανέφερε: «Ο πόνος θα είναι μεγάλος και για όλους μας. Το ξέρω, όλοι ξέρουμε, αλλά πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτό γνωρίζοντας ότι είναι ευτυχισμένος στον ουρανό και ότι θα είναι πάντα στο πλευρό μας».
Κατά τη διάρκεια της περασμένης εβδομάδας ο Άλντο είχε σημειώσει πως αν πετύχαινε ένα τέρμα θα ήταν ό,τι καλύτερο για τον ίδιο και για το ματς. Για το γεγονός πως εν τέλει σημείωσε το μοναδικό τέρμα του αγώνα τόνισε: «Αυτό το ματς δεν πρόκειται να το ξεχάσω σε όλη μου τη ζωή. Για μένα, προφανώς, ήταν το πιο δύσκολο παιχνίδι που έχω παίξει για όλα όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια της εβδομάδας ήταν πολύ κουραστικά για όλους. Ήταν το καλύτερο αποτέλεσμα για μένα και φυσικά για τον Αντόνιο» ενώ για την περίπτωση πρόκρισης στον τελικό είπε:
«Λοιπόν, υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα. Έχουμε βέβαια ένα αποτέλεσμα που είναι σημαντικό, δεδομένου ότι έρχεται και απέναντι σε έναν αντίπαλο που είναι πολύ σκληρός και έχει μεγάλους παίκτες».
Τέλος, ευχαρίστησε τους φιλάθλους και τη διοίκηση της Μοντερέι, οι οποίοι τον υποστήριξαν σε αυτή τη στιγμή τόσο τον ίδιο όσο και την οικογένειά του Αντόνιο: «Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω πώς να ευχαριστήσω όλους τους ανθρώπους, όλους τους φίλους του αδελφού μου, οι οποίοι υποστήριξαν την οικογένειά του. Είναι οι άνθρωποι που μας δίνουν τη δύναμη να συνεχίσουμε και να αισθανόμαστε το πνεύμα του Αντόνιο μαζί μας. Τον Αντόνιο σύντροφοί μου θα τον έχουμε πάντα μαζί μας...».
ΤΩΡΑ ΟΙ ΛΑΡΙΣΑΙΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΧΡΕΟΣ
Στη Λάρισα μπορεί να μην έκανε μεγάλη καριέρα. Όμως για έναν ποδοσφαιριστή του μεγέθους του Αντόνιο Ντε Νίκγρις όλοι οι Λαρισαίοι οφείλουν να αποτίσουν φόρο τιμής με έναν ξεχωριστό τρόπο. Στο ματς με την Καβάλα να γεμίσουν το Στάδιο Αλκαζάρ (δεν γνωρίζουμε αν η ΠΑΕ έχει και ως πρόθεση να κρατήσει και να δώσει τα έσοδα από τα εισιτήρια στην οικογένεια του Αντόνιο) και να φωνάξουν δυνατά το όνομα του ανθρώπου που επέλεξε να προσφέρει τις υπηρεσίες του στους «βυσσινί», αλλά χάθηκε τόσο άδικα.
